Fractal

«Εξέχουν λάμψεις και καπνοί / μέσα απ’ τα δάχτυλά σας»

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // *

 

Ευτυχία – Αλεξάνδρα Λουκίδου: «Αφόρετα θαύματα», Εκδόσεις Κέδρος

 

Στις μέρες μας, έχει παρατηρηθεί μια νέα τάση στην ποίηση. Πολλές ποιητικές συλλογές περιλαμβάνουν αρκετά ολιγόστιχα ποιήματα. Η λιτότητα των στίχων, τα υπαρξιακά ερωτήματα και ο κοινωνικός προβληματισμός έχουν αρχίσει να κυριαρχούν. Συνήθως, όταν επικρατεί μια νέα τάση, όλο και περισσότεροι ακολουθούν το ίδιο μοτίβο και πολλές φορές καταλήγουν σε μια μανιέρα ρουτίνας. Όμως, υπάρχουν και ποιητές, που καταφέρνουν να υποτάξουν τη νέα τάση στο δικό τους προσωπικό στυλ.

Μια ποιητική συλλογή με ιδιαίτερο στυλ είναι και το βιβλίο της Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου: «Αφόρετα θαύματα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος». Ποίηση λιτή χωρίς περιττά στολίδια και φιοριτούρες. Η ποιητική συλλογή της Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό ολιγόστιχων ποιημάτων, δίνοντάς μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε τη γραφή της ποιήτριας σε βάθος.

Τα ποιήματα της συλλογής «Αφόρετα θαύματα» είναι κυρίως υπαρξιακά με πινελιές κοινωνικού προβληματισμού. Η ποιήτρια μέσα σε λίγους στίχους περικλείει όλη τη δυστυχία του κόσμου μαζί με ό,τι την προκαλεί: «φυλάκια συνοριακά / ύμνοι, σημαίες, παρελάσεις / ατροφικές υπάρξεις / σημαδεμένες στους καρπούς / και κοστουμάτοι κύριοι / αυτάρεσκα γλοιώδεις…» Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου θα συμπονέσει όσους αναγκάζονται να ξεπουλήσουν τα οικογενειακά τους κειμήλια σε σαράφηδες και θα διαπιστώσει πικρά: «γιατί αρρωσταίνουνε βαριά / όσοι το παρελθόν τους εκποιούνε». Πιο κάτω, η ποιήτρια θα γράψει ένα πολύ συγκινητικό ποίημα για τους μετανάστες, που περιμένουν σε ατέλειωτες ουρές να πάρουν χαρτιά, που μπορεί να μην καταφέρουν να αποκτήσουν.

Οι υπαρξιακές ανησυχίες της ποιήτριας, ξεκινούν από εκεί, που τελειώνουν οι κοινωνικές. Πιο πριν, είδαμε την Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου να συμπονά ανθρώπους, που αναγκάζονται να εκποιήσουν τα οικογενειακά τους κειμήλια. Εδώ, η ποιήτρια βάζει τον εαυτό της στη θέση του ανθρώπου, που αποφασίζει να πουλήσει όλα της τα παλιά αντικείμενα σε κάποιον παλιατζή, που δεν ξέρει ποτέ την ώρα, που θα περάσει. Παρακάτω, η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου θα γράψει για τις δεύτερες σκέψεις, που δεν μας αφήνουν να πραγματοποιήσουμε ό,τι έχουμε αποφασίσει και θα καταλήξει τραγικά: «Μας μάθατε για τα καλά / πως ό,τι δεν μας συναντά / αυτό στο τέλος / μας διασχίζει.»

Θα μπορούσαμε να γράψουμε ακόμα πολλά για την ποιητική συλλογή της Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου «Αφόρετα θαύματα», όμως, θα θέλαμε, να αφήσουμε τον αναγνώστη να ανακαλύψει από μόνος του τα «θαύματα» αυτής της συλλογής, παραθέτοντας μόνο ένα τελευταίο χαρακτηριστικό δείγμα της ποιητικής της δεινότητας, που αναφέρεται στην ποίηση: «Δεν κρύβεται τέτοιο χαρτί / -ας είναι και τσαλακωμένο- / εξέχουν λάμψεις και καπνοί / μέσα απ’ τα δάχτυλά σας».

 

Ευτυχία – Αλεξάνδρα Λουκίδου

 

 

* Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγάρικα, στα αγγλικά, στα αλβανικά και στα πακιστανικά. Διατηρεί μόνιμη στήλη κριτικής βιβλίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.vakxikon.gr. Διαχειρίζεται τα blogs: www.poihtikostayrodromi.blogspot.gr,  www.theoharispapadopoulos.blogspot.com

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top