Η Τέχνη ως μέσο καταστολής στη βία
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //
Ελένη Γκίκα: «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει», Εικονογράφηση: Έφη Λαδά, εκδόσεις Καλέντης, Αθήνα 2013.
«Η ζωγραφιά που ταξιδεύει» τιτλοφορείται το δεύτερο από τρία υπέροχα βιβλία / σύγχρονα εικονογραφημένα παραμύθια της Ελένης Γκίκα που εστιάζονται στο θαύμα της Τέχνης και στο μυστήριο του Χρόνου.
Η Σοφία, η ηρωίδα της παραμυθοϊστορίας με τη ζωγραφιά που ταξιδεύει είναι ένα κοριτσάκι όπως όλα τα κοριτσάκια και τα αγοράκια της ηλικίας της. Εκείνο που την κάνει να ξεχωρίζει είναι το χρώμα των μαλλιών της. Δεν είναι ούτε ξανθά ούτε καστανά, ούτε μαύρα, είναι κόκκινα, έχουν κάπως το χρώμα του καρότου. Είναι μια όμορφη μικρή «κοκκινομάλλα». Αυτό το χρώμα το κληρονόμησε από τη γιαγιά Σοφία, της οποίας έχει και το όνομα.
Από την ώρα που άνοιξε τα ματάκια της στη μέρα του Θεού η Σοφία ίσαμε την ώρα που πήγε στον παιδικό σταθμό, περνούσε μια χαρά με τη γιαγιά Σοφία που φρόντιζε για όλα. Απολάμβανε τα χάδια και είχε μάθει απέξω κι ανακατωτά όλα τα παραμύθια που της έλεγε η γιαγιά.
Η γιαγιά τη χτένιζε κι έπλεκε κοτσίδες τα μακριά, σγουρά, τα πανέμορφα μαλλιά της εγγονής της που είχαν το χρώμα του καρότου, όπως ήταν κάποτε τα δικά της που πια είναι κάτασπρα. Έβλεπε στη Σοφία τον εαυτό της. Είχε ένα σοβαρό λόγο παραπάνω να καμαρώνει που η εγγονή της εκτός από το όνομα, είχε πάρει και τα μαλλιά της.
«Φλόγα στον άνεμο» την αποκαλούσε και της τόνιζε: «τα κόκκινα μαλλάκια σου θα είναι «ο δρόμος της φωτιάς που θα φτάσει στον ήλιο…» κι άλλα πολλά της έλεγε. Και η μικρή Σοφία νόμιζε πως όλος ο κόσμος έξω από το σπίτι θα έχει την ίδια γνώμη με τη γιαγιά για τα ξεχωριστά μαλλιά της.
Η Σοφία δεν ήταν υπεύθυνη για το χρώμα των μαλλιών της που κληρονόμησε από τη γιαγιά. Όμως αυτό κανένα από τα παιδιά της ηλικίας της δεν μπορούσε να το καταλάβει.
Την πρώτη στιγμή που πέρασε το κατώφλι του παιδικού σταθμού κάποιο κορίτσι την είπε «καρότο» κι άρχισαν όλα τα παιδιά να τη φωνάζουν «καρότο» και να γελούν σε βάρος της. Από μέρα σε μέρα η κατάσταση χειροτέρευε. Κ αν δεν βρισκόταν ο Ορφέας που αγαπούσε τη μουσική και ήξερε να παίζει πιάνο να την εμποδίσει, η Σοφία θα έκοβε τα μαλλιά της για να γλιτώσει από την κακογλωσσιά.
Η Σοφία αγαπούσε τα χρώματα. Της άρεσε να ζωγραφίζει ό, τι έβαζε ο νους της. Είχε γεμίσει το περιβάλλον της ζωγραφιές που έμοιαζαν ζωντανές και ταξίδευαν από το Τώρα στο Χτες, στο Αύριο, στην αιωνιότητα της Τέχνης.
Ελένη Γκίκα
Τα δυο παιδιά, με τη μουσική του ο Ορφέας, με τις ζωγραφιές της η Σοφία, δημιούργησαν με την τέχνη του το καθένα και μαζί το ομορφότερο Αύριο του κόσμου. Σ’ αυτό το Αύριο του κόσμου τα κόκκινα μαλλιά της Σοφίας έγιναν ατέλειωτος ανάλαφρος καμβάς που πάνω στα φτερά του ταξιδεύει ο ζωγραφισμένος κόσμος της υπό τους ήχους της σονάτας του ηλιόφωτος που παίζει στο πιάνο του ο Ορφέας.
«Είναι η δημιουργία του κόσμου!», είπε η δασκάλα όταν η Σοφία ξεδίπλωσε τη ζωγραφιά της.
Όλοι θαμπώθηκαν από την ομορφιά της Τέχνης κι έμειναν άλαλοι. Η ζωγραφιά της Σοφίας επισκίασε τα έργα όλων των παιδιών που είχαν κάνει για το Αύριο. Η Τέχνη έκανε το θαύμα της!
Η συγγραφέας με αφορμή την απόρριψη που βιώνει η Σοφία, η ηρωίδα του αφηγήματος, αντιμετωπίζει με έναν ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο τη σχολική βία, ένα πολύ σοβαρό διαχρονικό πρόβλημα που ταλανίζει τη σχολική πραγματικότητα και στις μέρες έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις με το μοντέρνο της όνομα μπούλινγκ. Προτάσσει, σοφά, ως εργαλείο και μέσο καταστολής της βίας την Τέχνη. Και απλά, μεθοδικά, καταδεικνύει τη δύναμη και τη συμβολή της Τέχνης στην αγωγή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών διαχρονικά. Η ίδια η Σοφία γίνεται φορέας αυτού του ωραίου και αισιόδοξου μηνύματος που κομίζει η τρυφερή ποιήτρια στα παιδιά.
Με την ευαισθησία και τη δυναμική της ποιοτικής ποιητικής γραφής της, η έμπειρη και καταξιωμένη συγγραφέας απλά και λιτά δημιουργεί σκηνές καθημερινού βίου με ήλιο και με βροχή δακρύων, με χρώματα κι αρώματα εστιάζοντας στα σημεία που σκοπεύει να αναδείξει. Παράλληλα, παρέχει στην ταλαντούχα ζωγράφο /εικονογράφο Έφη Λαδά, τη δυνατότητα να πλαισιώσει το κείμενο με εικόνες ανάλογες και να δημιουργήσει σκηνικά τοπία φυσικά και ανθρώπινα εκπάγλου ωραιότητας και να δώσει με επιλεγμένα χρώματα και σχέδια τη δική της διάσταση στα καθημερινά δρώμενα ακολουθώντας κατά πόδας τη συγγραφέα στην ανέλιξη της πολύ ενδιαφέρουσας, τερπνής υπόθεσης ενός σύγχρονου, ρεαλιστικού παραμυθιού με σημαντικά παιδαγωγικά στοιχεία.
«Η ζωγραφιά που ταξιδεύει» είναι ένα πολύ τρυφερό παραμύθι με υπέροχη εικονογράφηση και άριστη εκδοτική εμφάνιση, από τα καλύτερα που κυκλοφορούν στην αγορά του βιβλίου. Αξίζει να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση fractal: “Νοσταλγία”
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Νοσταλγία Τότε παλιά που ήμασταν μικρά παιδιά κάθε φορά που έρχονταν Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά και Φώτα έζωνε η μάνα μας την καθαρή μπροστοποδιά έκανε το σταυρό της τρεις ολόκληρες φορές
Περισσότερα -
Ένας συγγραφέας, ένας ντετέκτιβ, μια νουάρ ιστορία
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου // Αναστάσης Σιχλιμίρης “Μέσα στο κεφάλι μου” Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος , 2019, σελ. 192 Ο Αναστάσης Σιχλιμίρης (Αθήνα, 1968) αν και ολιγογράφος έχει ξεχωρίσει και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους έλληνες συγγραφείς του νουάρ (προσοχή! Όχι του
Περισσότερα -
Εθνικό Θέατρο. Η “Άλκηστη” στο Ευρυπίδη σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο θέατρο Βράχων
Το Εθνικό Θέατρο προσεγγίζει ένα από τα πιο προκλητικά έργα του Ευριπίδη, την «Άλκηστη», αναθέτοντας την παρουσίασή της στην Κατερίνα Ευαγγελάτου. Μετά την παρουσίαση της παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η «Άλκηστη» ολοκληρώνει τις παραστάσεις της στις 18 & 19
Περισσότερα -
Δείτε πώς ήταν οι Κυκλάδες το 3000 π.Χ. – Μία έκθεση με φωτογραφίες & video από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών.
Μία έκθεση με φωτογραφίες & video από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών. Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης συνεργάζεται εκ νέου με τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών διοργανώνοντας την έκθεση με τίτλο «Ταξίδι στον Κυκλαδικό Πολιτισμό». Η έκθεση θα
Περισσότερα -
Μπορούμε να γιορτάσουμε το Βιβλίο;
Του Νίκου Τσούλια // * Είναι η Αθήνα και για έναν χρόνο (23 Απριλίου 2018 – 22 Απριλίου 2019) Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Βιβλίου. Η ανάδειξη αυτή είναι τιμητική· φέρει όμως πολλές ευθύνες και ακόμα περισσότερες προκλήσεις, γιατί πρέπει να
Περισσότερα -
✔ “Χωρίς ΑποσιωΠοίηση” – Ναπολέων Λαπαθιώτης // Συζήτηση με τους ποιητές Χαρίλαο Νικολαΐδη και Στέργιο Ντέρτσα
Συνέντευξη στην Αγγελική Λάλου // Με αφορμή το «Χωρίς αποσιωποίηση ΙΙ – αφιέρωμα σε 8 σημαντικούς ποιητές», η συντονίστρια του κύκλου, Αγγελική Λάλου, συζητάει με τους δύο ποιητές-συνομιλητές, Χαρίλαο Νικολαΐδη και Στέργιο Ντέρτσα, που θα μας ξεναγήσουν στο
Περισσότερα -
«Ένα βιβλίο για την προσωπική ελευθερία των γυναικών, για τη χειραφέτηση τους»
Γράφει η Βιργινία Αυγερινού // Βιόλα Αρντόνε «Η ατίθαση καρδιά της Ολίβια Ντενάρο» μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού, εκδ. Πατάκη Το νέο βιβλίο Η ΑΤΙΘΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΟΛΙΒΙΑ ΝΤΕΝΑΡΟ της Ιταλίδας συγγραφέως ΒΙΟΛΑ ΑΡΝΤΟΝΕ, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις
Περισσότερα
