Ένα λουλούδι άνθισε στο διάστημα!
Γράφει ο Νίκος Τσούλιας // *
Είναι μια ζίνια που καλλιεργήθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
Η πράξη ξεπέρασε τη φαντασία… Το γεγονός προηγήθηκε του ονείρου… Πώς μπορεί να έγινε αυτό; Τόσα και τόσα έχουν γραφεί για το διάστημα και την εξωγήινη ζωή. Ολόκληρος και ο πάντα ανθηρός κλάδος της επιστημονικής φαντασίας έχει γράψει για παράξενα όντα, για προηγμένη τεχνολογία των επόμενων αιώνων, για συναντήσεις με εξωγήινους, για αποικισμούς, για ταξίδι στο χρόνο ακόμα και στο παρελθόν αλλά το μεγάλο συμβάν δεν το άγγιξε.
Άνθισε το πρώτο λουλούδι στο διάστημα! Όλα αλλάζουν. Το χθες ωθείται βαθιά στο παρελθόν. Είναι ιστορικό γεγονός σαν το πρώτο βήμα που έκανε ο άνθρωπος τη δεκαετία του 1960 όταν άφησε την πρώτη του πατημασιά στο μόνιμο σύντροφο της Γης, το φεγγάρι. Τώρα δεν θαυμάζουμε πια μόνο την τεχνολογική μας δυνατότητα ούτε την έξοδο του απόλυτα «εξοπλισμένου» ανθρώπου στο διάστημα αλλά και την έξοδο της ζωής στην πιο γοητευτική και ευγενική έκφρασή της.
Και τι πιο όμορφο και συμβολικό θα μπορούσε να έχει συμβεί γι’ αυτή την «αλλαγή εποχής» από το να ανθίσει ένα λουλούδι «εκεί»; Ένα λουλούδι πάντα συμβολίζει την ομορφιά της ζωής και του κόσμου, είναι το πιο δυναμικό σκίρτημα της αναπαραγωγής της ζωής και της διαιώνισής της στο χρόνο τον άπαντα. Πού είναι η ποίηση και η λογοτεχνία να καταλαγιάσει την υπαρξιακή αγωνία και να υμνήσει την καινούργια ελπίδα; Καλούνται η τέχνη και ο ποιητικός στοχασμός, η ελευθερία του πνεύματος και ο οίστρος της ονειροπόλησης να ανοίξουν καινούργιο κεφάλαιο εκεί που φαινόταν αδιανόητο. Ναι εκεί που κυριαρχούσε η τεχνολογία και ο στείρος ορθολογισμός, έρχεται ένα μικρό συμβάν να αλλάξει τα πάντα…
Γιατί όταν ανθίζει ένα λουλούδι στο διάστημα, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Γιατί όταν στην απεραντοσύνη του χωροχρόνου συναντούσαμε μέχρι τώρα φως και σκοτάδι, χημικά στοιχεία και ενέργεια και ξαφνικά ένα λουλούδι ανθίζει και η ομορφιά και το συναίσθημα αφήνουν ένα μικρό ίχνος, όλα ανατρέπονται. Το πορτοκαλί χρώμα της ζίνιας είναι η πιο ανατρεπτική εικόνα, η μεγάλη επανάσταση, η μεγάλη συνάντηση κοινωνίας και φύσης, η απαρχή μιας νέας άγνωστης εποχής.
Ζούμε ιστορικές στιγμές και δεν το έχουμε αντιληφθεί. Αλλά έτσι γίνεται πάντα. Αγνοούμε τη δυναμική των πραγμάτων που θα ξεπηδήσει από την ορμητικότητα της εικόνας ενός λουλουδιού που φύτρωσε και βλάστησε και μπουμπούκιασε και ανθοφόρησε στην έρημο του σύμπαντος. Η σκέψη μας δεν έχει κατακτήσει εκείνα τα ερμηνευτικά εργαλεία που θα αποκαλύψουν τη σημειολογία του γεγονότος. Η φαντασία μας ξαφνιάστηκε και δεν πρόλαβε να επινοήσει τους τόσους και τόσους συμβολισμούς που γεννάει μια εικόνα αναγέννησης της φύσης και της ελπίδας του ανθρώπου εκεί όπου τίποτα δεν θυμίζει τον φιλόξενο γαλάζιο πλανήτη μας.
Ας γνωρίσουμε την ιστορικότητα των στιγμών. Ας δούμε τον ήρωα του έργου επί σκηνής. «Το γένος Ζίνια αποτελείται από 20 είδη ετήσιων και πολυετών φυτών της οικογένειας Asteraceae (μαργαρίτα) . Είναι ιθαγενές των ξερών γρασιδότοπων, σε μια περιοχή που εκτείνεται από τις Νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες έως τη Νότια Αμερική , με το κέντρο της διαφοροποίησης να εντοπίζεται στο Μεξικό. Το όνομα του γένους τιμά τον Γερμανό βοτανολόγος Johann Gottfried Zinn (1727-1759). Οι ζίνιες είναι τα πλέον δημοφιλή λουλούδια τόσο για καλλιέργεια σε κήπους όσο και για «στολίζουν» τα δωμάτια στα σπίτια. Οι ζίνιες έχουν πολλές διαφορετικές μορφές. Όπως οι ντάλιες και τα χρυσάνθεμα, έτσι και οι ζίνιες έχουν διάφορες ποικιλίες λουλουδιών τα οποία μπορούν να είναι μονά, διπλά ή ημίδιπλα. Διαθέτουν επίσης μεγάλο αριθμό έντονων χρωμάτων, στην πραγματικότητα τα άνθη της υπάρχουν σχεδόν σε κάθε απόχρωση εκτός από μπλε». (ΤΟ ΒΗΜΑ, 18.1.2016)
Ο αστροναύτης Σκοτ Κέλι φωτογράφισε ένα από τα άνθη της ζίνιας που καλλιεργήθηκε στον ISS (Credit: NASA)
Η Ζίνια αλλάζει την κουλτούρα μας. Απαλαίνει την ψυχρότητα, γλυκαίνει την εχθρότητα του Σύμπαντος. Πού είναι ο Μικρός Πρίγκιπας με το τριαντάφυλλό του να ξαναζήσει το παιχνίδι της απορίας; Να συνειδητοποιήσει ότι «ο χρόνος που πέρασε με το τριαντάφυλλό του είναι αυτό που τον κάνει ξεχωριστό»! Να συμφωνήσουμε μαζί του ότι «ποτέ δεν πρέπει να ακούς τα λουλούδια, απλά να τα βλέπεις και να μυρίζεις το άρωμά τους». Να ομολογήσουμε μαζί του ότι με τον άνθρωπο «ποτέ δε ξέρεις» τι θα συμβεί. Και αν αυτός διαπίστωσε ότι «αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι», εμείς είδαμε με την καρδιά μας – γιατί συμφωνούμε μαζί του ότι «τα μάτια είναι τυφλά και πρέπει να βλέπουμε με την καρδιά» – ένα λουλούδι να ανθίζει στο διάστημα και ένα φως αγάπης να γλυκαίνει την ψυχή μας, γιατί είναι το λουλούδι που γεννάει τον έρωτα και τη ζωή… Και να του πούμε ότι μπορεί να έχουμε τα βάσανά μας και τη φτώχεια και τον πόλεμο να κατατρώνε τη σάρκα της ανθρωπότητας και να αμαυρώνουν το “πρόσωπο του ανθρώπου” αλλά όταν ένα λουλούδι ανθίζει σε τόπους μακρινούς και ερημικούς, εμείς θα αγωνιζόμαστε και θα ονειρευόμαστε!
Υ.Γ.
Στα παλιά αναγνωστικά του Δημοτικού σχολείου ανάμεσα στις ζωγραφιές που μου άρεσαν ήταν και η πορτοκαλιά με το ζωηρό πράσινο χρώμα της γεμάτη πορτοκάλια με το δικό τους (!), το πορτοκαλί χρώμα. Ξαναβρήκα αυτή τη «συνάντηση» του πράσινου με το πορτοκαλί τώρα στη ζίνια του διαστήματος. Τι μπορεί να είναι ένα λουλούδι…
Όλος ο διεθνής Τύπος υποδέχτηκε το γεγονός και επίσης το αποδέχεται και η Wikipedia στη σχετική της ανάρτηση https://en.wikipedia.org/wiki/Zinnia
* Ο Νίκος Τσούλιας είναι καθηγητής σε λύκειο. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003). Διδακτορικό στην Ειδική Αγωγή. Δύο βιβλία: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον». Συνεργάστηκε με: «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986), «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996) και “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” (2010- σήμερα) καθώς και με αρκετά περιοδικά. (https://anthologio.wordpress.com/)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Ψυχοθεραπεία: Αναζητώντας τη δική σου Αλήθεια
27/02/2024, 8:15 μμ -
-
Focus στην υγεία: Τα μυστήρια του εγκεφάλου
30/01/2024, 7:44 μμ -
Πέφτουν τα μαλλιά σας; Οι 10 αιτίες που ίσως δεν υποψιάζεστε
16/01/2024, 8:49 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ξένη πεζογραφία: Sebastian Faulks «Η ηχώ του Παρισιού». μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ, εκδ. Κλειδάριθμος, 2020 Ένας γαλλοαλγερινής καταγωγής νεαρός και μια Αμερικανίδα ερευνήτρια, εξερευνούν τα σκοτεινά σημεία της ιστορίας του Παρισιού. Η ηχώ του
Περισσότερα -
Η Κάρμελ των θαυμάτων στον Κόσμο
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Kate Hamer «Το κορίτσι με το κόκκινο παλτό», Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 424 Το να χάνεις το παιδί σου ή τον γονιό σου αποτελεί για όλους μας, είτε παιδί είμαστε είτε
Περισσότερα -
Αναζητώντας μια άλλη γη
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Αντρέας Καρακόκκινος «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό», εκδ. Ένεκεν, σελ. 64 Εσωτερική αγωνία φανερώνει το νέο βιβλίο του Αντρέα Καρακόκκινου με τίτλο «Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό». Ο ποιητής είναι ανήσυχος. «Λαθρεπιβάτες» είμαστε όλοι εμείς ίσως που
Περισσότερα -
Πίσω στον Καντ!
του Γιώργου Σιακαντάρη // * Προσεγγίζοντας με σύγχρονη ελληνική ματιά τη “Μεταφυσική των Ηθών” Σε μια χώρα στην οποία νόμος είναι το δίκιο του παρανομούντος, η έκδοση της Μεταφυσικής των Ηθών αποτελεί όχι μόνο φιλοσοφικό αλλά και πολιτικό
Περισσότερα -
Με αντίπαλο τη συνείδηση
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Ουίλιαμ Φώκνερ «Ο αχυρώνας φλέγεται», Μετάφραση- επίμετρο: Ιωάννης Παλαβός, εκδ. Κίχλη «“Τράβα να φέρεις το λάδι”, είπε ο πατέρας του. “Μπρος”. Έπειτα βρέθηκε έξω από το σπίτι τρέχοντας προς τον στάβλο’ πάλι η
Περισσότερα -
«…δίχως φόβο για το τελευταίο αστείο»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Βερονίκη Δαλακούρα, «Καππαδόκες», εκδόσεις Κουκκίδα, Αθήνα Ιούνιος 2020, σελ. 60 Από τις πιο ευαίσθητες κι αισθαντικές φωνές τής περίφημης «γενιάς τού 1970», η Βερονίκη Δαλακούρα επιβίωσε γιατί δεν εξαργύρωσε τα όποια
Περισσότερα -
Ήρωες που κονταροχτυπιούνται με την ειμαρμένη
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ανδρέας Νικολακόπουλος «Σάλτος», εκδ. Ίκαρος, σελ. 176 «Πήγα πριν από λίγο καιρό και τον φωτογράφισα αυτόν το βράχο. Είναι αυτός στη φωτογραφία. Είναι ο Σάλτος, αν και κανείς δεν ξέρει ότι είναι ο
Περισσότερα
