Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μυθιστόρημα χαρακτήρων μετά φόνου
07/02/2018, 1:06 μμ

Μυθιστόρημα χαρακτήρων μετά φόνου

Γράφει η Τζένη Μανάκη //

 

Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος «Ύποπτοι καθ’ έξιν», εκδ. Ωκεανός

 

Ανεκπλήρωτοι έρωτες, αγνός ιδεαλισμός, προδοσίες και απανθρωπιά, εκβιασμοί, σεξ και βία συνθέτουν το μωσαϊκό μιας μερίδας της κοινωνίας, μέσα στην οποία κινούνται οι ήρωες του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου.

Από τις πρώτες σελίδες γίνεται σαφές ότι πρόθεση του συγγραφέα δεν ήταν να γράψει ένα αποκλειστικά αστυνομικό μυθιστόρημα. Πρόκειται κυρίως για ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων που αυτοπροσδιορίζονται μέσα από τις ”απολογίες – άλλοθι ”, που τους ζητήθηκαν από τον ιδιόρρυθμο αστυνομικό διευθυντή Καβάλας, ο οποίος ερευνά έναν φόνο.

Ο Ηρακλής Κρόκος, που το όνομά του παραπέμπει στον γνωστό ντετέκτιβ της Αγκάθα Κρίστι, είναι ο εν δυνάμει συγγραφέας ενός αστυνομικού μυθιστορήματος, που ονειρεύεται να γράψει μετά τη συνταξιοδότησή του.

Όταν η σύζυγος του Αλέξη Δημόγλου, αρχαιολόγου – υπαλλήλου του αντίστοιχου μουσείου Θεσσαλονίκης, βρίσκεται νεκρή σε δωμάτιο ξενοδοχείου της Καβάλας, ο αστυνομικός διευθυντής βρίσκεται μπροστά σε μία πλειάδα υπόπτων. Από τους πιθανότερους εξ αυτών ζητά εγγράφως την προσωπική τους εκδοχή για τα κίνητρα του φόνου. Σκοπεύει, πέρα από τη διαλεύκανση της μυστηριώδους δολοφονίας, να χρησιμοποιήσει το υλικό αυτό για τη σύνθεση του μελλοντικού του μυθιστορήματος. Μέσα από τις αφηγήσεις των υπόπτων, ο συγγραφέας αποκαλύπτει την ανάγκη εξομολόγησης των ανθρώπων για την ελάφρυνση της συνείδησής τους. Οι περισσότεροι αποκαλύπτουν στοιχεία που λογικά επιβαρύνουν περισσότερο τη θέση τους. Καθίστανται έτσι, σαφώς πιο ύποπτοι καθώς αναφέρονται σε όχι καθ’ όλα σύννομες πράξεις, μύχιες δόλιες σκέψεις, παράνομες διαπλοκές, στις οποίες συμμετείχαν, επιβεβαιώνοντας  κατά κάποιο τρόπο τον τίτλο του βιβλίου. Εξ’ αυτών    ο αναγνώστης συνάγει το συμπέρασμα ότι η πρόθεση του συγγραφέα δεν ήταν να γράψει ένα αποκλειστικά αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο φόνος είναι λοιπόν η αφορμή!

Οι κεντρικοί ήρωες του Γκέντζου μετακινούνται από την Θεσσαλονίκη στην Καβάλα για μετάσχουν σε μία συγκέντρωση παλιών συμμαθητών.

Η θανούσα σύζυγος του Αλέξη, Όλγα Γεωργακά, αναπληρώτρια καθηγήτρια Φαρμακολογίας διατηρεί τον θνήσκοντα γάμο της με ”ενέσεις” παραβατικότητας,  και τον παράνομο δεσμό με τον κουμπάρο Μιχάλη, συνάδελφό της, επίκουρο καθηγητή φαρμακολογίας, συμμαθητή και φίλο του συζύγου της, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει την προτίμηση του εραστή της στους άνδρες. Διαμένει μόνη στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, όπου τη βρίσκει ο θάνατος.

Ο σύζυγος Αλέξης, πάσχει από μία ιδιότυπη κατάθλιψη, αδρανοποιημένος ψυχικά, όχι όμως και σωματικά. Ο εξωσυζυγικός δεσμός του με την απόφοιτη φαρμακολογίας, όχι αμέμπτου ηθικής Λίνα, που του θυμίζει την παλιά του αγαπημένη, είναι για εκείνον μία παρηγοριά για να ξεπεράσει τον ανεκπλήρωτο έρωτά του με την Κατερίνα που είναι ήδη παντρεμένη με τον ναρκισσευόμενο Σάκη, με παιδιά και εγγόνια- παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας της.

 

 

Στη διάρκεια των ανακρίσεων εμπλέκονται δημοσιογράφοι με παράνομους δεσμούς, κύκλωμα εκβιασμών, οι γονείς της θανούσης, η μητέρα του Μιχάλη – πλέον συμπαθής εκ των ηρώων, παρά το γεγονός ότι η ίδια δεν κατόρθωσε να αποτρέψει ένα έγκλημα σε βάρος των παιδιών της, επομένως ακόμη και αυτή ”ύποπτη”, ο ίδιος ο Μιχάλης που στερείται άλλοθι, η Κατερίνα, ο σύζυγος και η αδελφή της, η εξαδέλφη του Αλέξη που ελκύει συναισθηματικά τον ντετέκτιβ και γίνεται αφορμή αμφισβήτησης του αστυνομικού του δαιμόνιου.

Ο Ηρακλής Κρόκος μετά κάθε έγγραφη ”κατάθεση” κρατά σημειώσεις, χρήσιμες για την ανεύρεση του δολοφόνου, μέσα από τις οποίες όμως κρίνει και ποιον θα επέλεγε σαν ήρωα του μελλοντικού του πονήματος. Στη συνέχεια επιλέγει να απευθυνθεί σε γραφολόγο για την ταυτοποίηση του χαρακτήρα κάθε υπόπτου. Κι ενώ από την εξέλιξη διαφαίνεται ότι ο ένοχος δεν ήταν μόνο ένα άτομο, (ο αναγνώστης παραπέμπεται στο έγκλημα στο Οριάν Εξπρές της Αγκάθα Κρίστι), το αδιέξοδο των ανακρίσεων τον αναγκάζει να μετέλθει ένα σχετικά αφελές εύρημα (η λεκτική διατύπωση δεν συνάδει σε ακαδημαϊκή λειτουργό), το οποίο όμως λειτούργησε στη διαλεύκανση, μέσω της αυτόκλητης ομολογίας του δράστη ή των δραστών, θα το διαπιστώσετε αν διαβάσετε το βιβλίο.

Ο συγγραφέας αποτολμά μία ιδιότυπη δομή του μυθιστορήματός του, όπου η εξέλιξη της μυθοπλασίας του γίνεται, σε μεγάλο μέρος, μέσα από σύντομους διαλόγους μεταξύ των ηρώων. Σε πολλούς από αυτούς είναι ολοφάνερο το κενό ουσίας των ανθρωπίνων σχέσεων, ενώ σε άλλους οι εκ βάθους εξομολογήσεις διεγείρουν συγκίνηση και συναίσθημα. Ο αφηγητής παρεμβαίνει, προφανώς, στη θέση του συγγραφέα, καταθέτοντας μικρά αποσπάσματα φιλοσοφικών του σκέψεων.

”Κάποιοι από τους ανθρώπους είναι φτιαγμένοι από εύθραυστα συναισθήματα και ατσάλινο νου, ώστε να είναι σε θέση, όταν τους ζητηθεί, να στηρίζουν με τις πράξεις τους τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων”.

”Οι επιθυμίες των ονείρων μας δεν σηκώνουν το χέρι τους στο νοητό παρουσιολόγιο των έντονων επιθυμιών άλλων ανθρώπων”.

Το μυθιστόρημα του Γκέντζου δεν τελειώνει με τη διαλεύκανση της δολοφονίας. Θα είναι ο Ηρακλής Κρόκος που θα γίνει εν τέλει συγγραφέας ή άλλος εκ των ηρώων που καταπατώντας συμβατικότητες και υποχρεώσεις συγχρόνως, θα καταφέρει να ζήσει όπως ανέκαθεν επιθυμούσε;

 

 

Ο Τάσος Αγγελίδης – Γκέντζος γεννήθηκε στην Κολονία και μεγάλωσε στην Καβάλα, όπου τελείωσε το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο. Αποφοίτησε από το Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ με μαθήματα ειδίκευσης από τους τομείς της Κλασικής Φιλολογίας και της Μεσαιωνικής και Νεότερης Ελληνικής Φιλολογίας. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στη Νεοελληνική Ποίηση και Πεζογραφία και στη Βυζαντινή Ιστορία. Δίδαξε για χρόνια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος στο Πρώτο Λύκειο του Αμερικανικού Κολεγίου “Ανατόλια”, έχοντας παράλληλα αναπτύξει πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες γύρω από τα ταξίδια, τα Μ.Μ.Ε. και τον πολιτισμό.

Του αρέσει να αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικές εφημερίδες και να γράφει κριτικές για θεατρικές παραστάσεις. Η εβδομαδιαία εκπομπή του στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης fm 100,6 τον γεμίζει αισιοδοξία και χαρά.
Το πρώτο του μυθιστόρημα “Το Κουζλούκι και ο πάππος ο Τζότζος” κυκλοφόρησε το 2009, για να ακολουθήσει το 2011 το μυθιστόρημα “Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη” και στη συνέχεια το 2013 το μυθιστόρημα “Γλυκιά Εκδίκηση” – και τα τρία από τις Εκδόσεις Ωκεανός   

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top