Fractal
Home / FRACT-ALL / Δοκίμιο: «Υπάλληλοι»
11/01/2017, 10:42 πμ

Δοκίμιο: «Υπάλληλοι»

Του Κωνσταντίνου Κ. Χατούπη //

 

 

f8

 

 

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΨΕ γιὰ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους ξέχασε νὰ μᾶς πῇ τὸ κρισιμότερο ὅλων· δηλαδὴ τὸν τρόπο ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ προϊστάμενοι γιὰ νὰ καθιστοῦν τοὺς ὑφισταμένους τους πιὸ ἀποδοτικούς! Ὁ τρόπος αὐτὸς βέβαια δὲν χρησιμοποιεῖται μόνο στὴν περίπτωση τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων ἀλλὰ σὲ κάθε ἐργαζόμενο, ἐργάτη ἢ δοῦλο ἐν γένει ποὺ βρίσκεται ὑπὸ τὶς ἐντολὲς καὶ τὴν ἐποπτεία κάποιου «ἀνωτέρου» του.

Ἡ τακτικὴ αὐτὴ ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ κάνῃ τὸν ὑπάλληλο νὰ νιώσῃ, μὲ κάποιο τρόπο, ὅτι ἀπειλοῦν ἀπὸ χίλιες μεριὲς τόσο αὐτόν, τὴν ὥρα τῆς δουλειᾶς του, ὅσο καὶ τὴ θέση του καί, πάν’ ἀπ’ ὅλα, ὅτι εἶν’ ἀδύνατον νὰ ξεφύγῃ ἀπ’ αὐτὸν τὸν κλοιὸ τῶν ἀπειλῶν. Ἐκ πρώτης ὄψεως τοῦτο φαίνεται ὅτι εἶναι καθαρὰ ἀποτρεπτικὸ τῆς ὑψηλῆς ἀποδοτικότητας τοῦ ὑπαλλήλου. Κι ὅμως! Ὁ φόβος ὅτι μπορεῖ νὰ χάσῃ τὴ δουλειά του λειτουργεῖ περσότερο ὡς κίνητρο γιὰ περαιτέρω ἐργασία (ἀκόμα κι ἂν αὐτὴ δὲν εἶν’ ἀπαραίτητη, ἀλλὰ πάντα εἶναι καλὸ νὰ δουλεύῃ ὁ δοῦλος περσότερο παρὰ λιγότερο!) παρὰ ὡς κίνητρο γιὰ χαμηλὴ ἀπόδοση ἢ ἀκόμα καὶ παραίτηση.

Ὁ φόβος ὅτι κάτι κακὸ θὰ τοῦ συμβῇ δὲν χρειάζεται νάναι βάσιμος ἢ πραγματικός· ἀρκεῖ νὰ αἰωρεῖται ἀκαθόριστα στὴν ἀτμοσφαῖρα. Ἐπιβάλλεται ὅμως ν’ ἀρχίσῃ κάπως νὰ τὸν αἰσθάνεται ὁ ὑπάλληλος ὡς τέτοιον καὶ νὰ πορεύεται μ’ αὐτὸν μέχρι τὴ συνταξιοδότησή του ἢ τὴν ἀπόλυσή του!

Ἔτσι: ἡ ἀνάθεση ἐξωτερικῶν «ἐργασιῶν» (δηλαδὴ ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπ’ τὸν χῶρο ἐργασίας γιὰ κάποιες ὧρες ἢ καὶ μέρες σὲ περίπτωση ἐπαγγελματικῶν ταξιδιῶν) ποὺ μέχρι πρότινος δὲν τοῦ ἀνέθεταν, ἢ «ἐργασιῶν» ποὺ εἶν’ ἐκτὸς τῶν ἁρμοδιοτήτων του (τάχα ἔκτακτες, «συμβάλλουσες» ὅμως στὸ γενικότερο καλὸ καὶ στὴν εὐημερία τῆς ἐπιχείρησης ἢ τῆς ἑταιρείας), καθὼς κι ἡ «ἀνάληψη» ἀποκλειστικῶν ἁρμοδιοτήτων του ἀπὸ μέρους τοῦ προϊστάμενού του· ὅλ’ αὐτὰ μποροῦν ἀνέτως νὰ δημιουργήσουν στὸν ὑπάλληλο τὸν φόβο ὅτι θέλουν νὰ τὸν ἀπομακρύνουν γιὰ λίγο καὶ νὰ ἐλέγξουν τὴ δουλειά του ἢ τὴν ὑποψία ὅτι δὲν τὸν θεωροῦν καὶ τόσο ἀπαραίτητο! Ἀλλὰ ὅπως προαναφέρθηκε, δὲν εἶν’ ἀνάγκη αὐτοὶ οἱ φόβοι κι οἱ ὑποψίες νάναι ἀληθινές! Φτάνει νάναι ἀληθοφανεῖς κι ὁ σκοπὸς πετυχαίνεται θαυμάσια!

Φυσικὰ σὲ τέτοιες περιπτώσεις ὁ κάθε περιδεὴς ὑπαλληλάκος πέφτει στὴν παγίδα: Συνήθως ἀρνεῖται (μὲ σεβασμὸ πάντα) νὰ ἐκτελέσῃ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐντολὲς καὶ τὶς «ἔκτακτες» ἐργασίες, μιᾶς καὶ τὸ ὡράριό του εἶν’ ἤδη φορτωμένο μὲ χιλιάδες ἄλλες ἀνούσιες καὶ βαρετὲς ἀναθέσεις ἐργασιῶν, μ’ ἀποτέλεσμα αὐτὴ τούτη ἡ ἄρνησή του νὰ σημαίνῃ (καὶ τὸ σημαντικότερο νὰ φανερώνῃ στοὺς προϊστάμενούς του) παραδοχὴ τῶν ἀβάσιμων, κατὰ τ’ ἄλλα, φόβων του. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἐσωτερικεύῃ σὲ τέτοιο βαθμὸ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνησυχίες ποὺ στὸ τέλος αὐτὲς ριζώνουν μέσα του καὶ καταντοῦν συμπλέγματα ἀπ’ τὰ ὁποῖα εἶν’ ἀδύνατον ν’ ἀπαλλαχθῇ!

Ἐξυπακούεται ὅτι ὅλος αὐτὸς ὁ ψυχολογικὸς κλοιὸς λειτουργεῖ θαυμάσια κι ἀσφυκτικότατα σ’ ἐκείνους ποὺ βρίσκονται σὲ μεγάλη χρεία (κυρίως ἀπὸ οἰκονομικὴ ἄποψη) ἢ σὲ μειονεκτικὴ θέση (ἀπὸ κάθε ἄποψη!)· δηλαδή, μεταξὺ ἄλλων, στοὺς ὑπαλλήλους καὶ δούλους (τὸ ἴδιο κάνει) ὅλου τοῦ κόσμου κι ὅλων τῶν ἐποχῶν…

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top