Fractal

Ποίηση: “Γράμμα στον παππού μου”

Της Χρυσούλας Τζωρτζάκη // *

 

letter-mail-envelope

 

Μες της ζωής σου την ανηφόρα

πίκρες ντυθήκανε σα δώρα

και σε γελάσανε.

 

Χαρές που ήρθαν λευκό μαντήλι

κουνούσαν φεύγοντας το δείλι

σε προσπεράσανε.

 

Φοράς του χρέους τη πανοπλία

και σ’ ενοχλεί η φασαρία

που κάνεις φεύγοντας.

 

Για τ’αύριο φύλαγες το τώρα

μα τώρα κοίτα πέρασε η ώρα

κι έγινε παρελθόν.

 

Πες μου στο πόνου το κρεββάτι

μετάνιωσες κείνο το δάκρυ

που δεν φανέρωσες;

 

Χρόνια περίμενες μια ανάσα

κοίτα η ζωή σου’κανε πάσα

μα εσύ την έχασες.

 

Τι μένει πια πριν απ’ το τέλος

άκου ρωτάει ο Οθέλλος

ποια’ν’ η απάντηση;

 

Πριν απαντήσεις σκέψου τα χρόνια

που φεύγουν πάντα σα χελιδόνια

και δε ξαναγυρνούν.

Θυμίσου το’δειξε η ιστορία

έχεις μονάχα μια ευκαιρία

σε τούτη τη ζωή

 

Λεν όπως στρώνεις έτσι κοιμάσαι

θέλεις στο τέλος να αναρωτάσαι

γιατί απέτυχες;

 

Τότε αμέσως τον αυτόματο κλείσε

πάψε επιτέλους να προσποιείσαι

ότι δεν έζησες.

 

Ζήσε στο τώρα άντε ξεχύσου

μες τη δροσιά του Παραδείσου

για να λευτερωθείς.

 

 

 

* Η Χρυσούλα Tζωρτζάκη, κρητικιά στην καταγωγή, αρέσκεται να παίζει με τις λέξεις. Να τις τεντώνει να τις σέρνει, να τις τραβά, κι όπου βγει. Κι αν βγει στην όρεξη, τις παίζει και στη λύρα. Από παιδί έγραφε και τώρα που μεγάλωσε γράφει ακόμα. Στον ελεύθερο της χρόνο σκαρφαλώνει σε κορφές για να μαζέψει έρωντα και μαλοτύρα, καλπάζει στην ακροθαλασσιά για να νιώσει τη δροσιά του φλοίσβου και κάνει όνειρα για το μέλλον ενώ θυμάται πάντα να ζει στο παρόν.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top