Fractal

Ένα μελοποιημένο ποίημα

Του Νίκου Νασόπουλου //

 

 

 

Χρόνος αέναος

 

Παίρναγαν

εικόνες

σαν σταγόνες

βροχής,

μνήμης κομματάκια,

κόλλα τα

αν μπορείς…

 

του νερού

η μνήμη,

δίδασκε

μυστικά

κι ήσουνα χαμένος

στο πριν

και στο μετά..

 

είναι όλα γραμμένα,

δρόμος

για το Φως,

που θα τον βαδίζεις,

πάντοτε

μοναχός…

 

δεν υπάρχει τώρα,

χρόνος αέναος,

τ’ άπειρο

βρίσκει τ’ άπειρο

και στη μέση

το Φως…

 

Μες στη μέση

του δρόμου,

θες

να παραιτηθείς,

κάτι όμως

σε κρατάει,

είσαι ταξιδευτής…

 

στ’ άπειρο θες

να φύγεις,

μα πρέπει

πρώτα εδώ,

το χρέος

να ξοφλήσεις

έτσι είναι το γραφτό…

 

 

http://yourlisten.com/nik1964/AxZWJlYm

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top