Fractal

Διήγημα: “Αναζητώντας το 78Ν”

Του Χρόνη Καλοκαιρίδη // *

 

4ab

 

Η αρχική μου αμηχανία από την εξαφάνιση του λεωφορείου του οασθ μαζί με τον οδηγό και τους 156 επιβάτες του, γρήγορα μετατράπηκε σε καταγραφή των όσων στοιχείων μέχρι τώρα έχουν προκύψει και σε συστηματική έρευνα που προσδοκά να φέρει στο φώς νέα δεδομένα.

Η παρακολούθηση της πορείας του μέσα από τις κάμερες των καταστημάτων που υπάρχουν πάνω στην Εγνατία μας δείχνει ότι από την Κολόμβου έως την Καμάρα πολλά άτομα νεαρής ηλικίας ανέβηκαν στο αστικό και ελάχιστα κατέβηκαν από αυτό.

Μετά την Καμάρα όλες οι μαρτυρίες συνηγορούν ότι το αστικό ανέπτυξε υψηλή ταχύτητα, δεν έκανε καμία από τις προβλεπόμενες στάσεις και αντί να στρίψει στην Βούλγαρη όπως θα έπρεπε σύμφωνα με το δρομολόγιο, συνέχισε ευθεία στην Θεσσαλονίκης- Μουδανιών.

Ωστόσο στην πρώτη κάμερα διαχείρισης κυκλοφορίας, που υπάρχει στο 2χλμ Θεσσαλονίκης-Μουδανιών, δεν εμφανίζεται ποτέ, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το 78Ν σύντομα εγκατέλειψε τον αυτοκινητόδρομο χρησιμοποιώντας κάποια από τις εξόδους.

Κάπου εδώ χάνουμε τα ίχνη του καθώς σε καμία από τις εξόδους δεν υπάρχει κάποια κάμερα που να μπορεί να μας βοηθήσει και όσοι κάτοικοι πολυκατοικιών ρωτήθηκαν μέχρι στιγμής, δεν μπόρεσαν να φανούν χρήσιμοι, γεγονός δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει καθώς η ώρα ήταν προχωρημένη (4 30 π.μ).

Είμαι πεπεισμένος ότι η έρευνα των περιοχών που είναι κοντά στις εξόδους θα μας δώσει τις απαντήσεις που ψάχνουμε καθώς ένα τόσο μεγάλο λεωφορείο με τόσους πολλούς επιβάτες κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να περάσει απαρατήρητο έστω και αυτήν την προχωρημένη ώρα και αν αυτή τη στιγμή 30 περίπου ώρες μετά την εξαφάνιση δεν γνωρίζουμε τι απέγινε το αστικό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον ερασιτεχνισμό και την ολιγωρία της αστυνομικής έρευνας η οποία εάν θέλετε την προσωπική μου άποψη δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης και σίγουρα οφείλει να δώσει εξηγήσεις…

Όσον αφορά τον οδηγό του αστικού τον τριαντατριάχρονο Αναστάσιο Καλογερόπουλο σε έρευνα που έγινε στην οικία του βρέθηκαν τα φαρμακευτικά σκευάσματα Abilify και Zoxil τα οποία χορηγούνται σε ασθενείς που πάσχουν από σχιζοφρένεια και πλήθος ποιημάτων ένα εκ των οποίων έχει δει το φώς της δημοσιότητας και μας απασχολεί καθώς πιθανότατα μας δείχνει μια από τις ψευδαισθήσεις που τον επισκέπτονταν. Αν και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ήδη το έχετε διαβάσει σε κάποιον από τους ενημερωτικούς ιστότοπους που ασχολούνται με το θέμα, για την πληρότητα του άρθρου σας το παραθέτω:

 

Χρόνια ερχότανε στον κήπο μου μια μάγισσα

Πάντα κεφάτη και στα κόκκινα ντυμένη

Ένα παράξενο φυτό τραγουδώντας φρόντιζε

Σαν ανθίσει μου έλεγε θ’ αφήσεις την οικουμένη

‘Όταν την αγνοούσα συνήθιζε να βρίζει

Άσχημα πολύ και άγρια να με κοιτάζει

Και ύστερα απαλά στ’ αυτί μου να ψιθυρίζει:

Ότι και αν κάνεις το πλάνο να ξέρεις δεν αλλάζει

Οι φίλοι μου όταν γι’ αυτήν μιλούσα γελούσαν

Μου έλεγαν πως πρέπει λίγο να σοβαρευτώ

Μα σαστισμένοι τις προάλλες κοιτούσαν

Ένα απόκοσμο στον κήπο μου ανθό

Μέρες είχα να τη δω είχα ξεμπερδέψει

Μια ηρεμία υπέροχη είχα βρει

Όταν αποφάσισε η τρέλα να επιστρέψει

Και από τότε νύχτα μέρα ακούω την φωνή

Όλα είναι έτοιμα ελπίζουμε και σύ

Στο νου σου να χεις την ουράνια οπή

 

Εκτός αυτών επίσης βρέθηκαν πάρα πολλά βιβλία αστρονομίας, ιδιόχειρες σημειώσεις που μαρτυρούν ότι είχε βαθιά γνώση της συγκεκριμένης φυσικής επιστήμης καθώς και ένας μεγάλος ουράνιος χάρτης (χάρτης των αστερισμών) που είχε ο ίδιος σχεδιάσει στον τοίχο του δωματίου του και στον οποίο είχε σημειώσει μια θέση ανάμεσα στους αστερισμούς της Λύρας του Κύκνου και του Αετού.

Όπως ήταν αναμενόμενο όλα αυτά τα ευρήματα δημιούργησαν αμφιβολίες για το κατά πόσο ο οδηγός ήταν ψυχικά υγιής γεγονός που οδήγησε τον οασθ να προβεί στην παρακάτω ανακοίνωση:

Οι οδηγοί του οασθ υποβάλλονται μια φορά τον χρόνο σε ιατρικές εξετάσεις οι οποίες πιστοποιούν την σωματική αλλά και την ψυχική τους υγεία. Συγκεκριμένα ο Κύριος Αναστάσιος Καλογερόπουλος είχε εξεταστεί στις 23/05/15 στο Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και τα αποτελέσματα των εξετάσεων, τα οποία είναι στη διάθεση των αρχών, δείχνουν ξεκάθαρα ότι έχαιρε άκρας σωματικής και ψυχικής υγείας.

Σχετικά με τους επιβάτες, θέλοντας να έρθω σε επαφή με γνωστούς των εξαφανισθέντων συνάντησα την Μαρία Κ η οποία μου περιέγραψε το τελευταίο βράδυ που πέρασε με την φίλη της την Ελπίδα Ουράνη η οποία επιβιβάστηκε στο λεωφορείο.

Μαρία Κ: Με την Ελπίδα βρεθήκαμε 11 μ.μ στο άγαλμα του Βενιζέλου και πήγαμε στο Μπιτ Παζάρ. Εκεί καθίσαμε περίπου μέχρι τις 1. 30 π.μ και μετά πήγαμε σ’ ένα μαγαζί στη Βαλαωρίτου για συνέχεια. Γύρω στις 4 π.μ αποφασίσαμε να φύγουμε. Πάντα το παίρναμε με τα πόδια μέχρι την περιοχή της Αγίας Σοφίας όπου μένουμε πολύ κοντά η μία στην άλλη. Μας αρέσει να περπατάμε είναι ωραία. Ειδικά το βράδυ παντού βλέπεις νέους ανθρώπους που βγήκαν να περάσουν καλά. Η διαδρομή δεν είναι πολύ μεγάλη, είναι σχετικά ασφαλής και έτσι γλιτώνουμε και το στρίμωγμα στο νυχτερινό. Όμως απόψε η Ελπίδα ήθελε να πάρουμε το αστικό γιατί ήταν κουρασμένη και έτσι πήγαμε στην στάση Αντιγονιδών .

Από δω και πέρα φαντάζομαι ότι σε ενδιαφέρει η μαρτυρία μου αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν έχω να σου δώσω κάποιο σημαντικό στοιχείο… Στη στάση ήταν 20 με 30 άτομα όλα απ’ όσο παρατήρησα νεαρής ηλικίας πιθανότατα φοιτητές. Δεν μπορώ να σου πω ότι αντιλήφθηκα τίποτα το παράξενο. Μετά από 15 λεπτά έφτασε το λεωφορείο σχεδόν γεμάτο και τα παιδιά άρχισαν να ανεβαίνουν. Δεν πρόσεξα τον οδηγό.

Προσπάθησα να ανέβω αλλά ήδη είχαν ανέβει αρκετοί πριν από εμένα, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα έβρισκα θέση, γινόταν ένας ψιλοχαμός και αποφάσισα να μην επιβιβαστώ. Φώναξα στην Ελπίδα να κατέβει να το πάρουμε με τα πόδια αλλά έτσι στριμωγμένη που ήταν και να ήθελε να κατέβει πλέον δεν μπορούσε. Η πόρτα έκλεισε, η Ελπίδα μου χαμογέλασε όμορφα και το αστικό έφυγε.

Ότι κάνει το κάνει όμορφα. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις… Αν την γνώριζες σίγουρα θα με καταλάβαινες.

Κάπου εδώ λόγο της συναισθηματικής φόρτισης αποφασίσαμε να διακόψουμε την μαρτυρία της με τη δέσμευση να συναντηθούμε μια άλλη φορά για να της θέσω κάποιες ερωτήσεις.

Αύριο θα συναντηθώ με δυο άλλους γνωστούς εξαφανισθέντων και θέλω να πιστεύω ότι και η αστυνομία απ’ την πλευρά της έχει σκιαγραφήσει το προφίλ των περισσότερων αγνοούμενων αν και μέχρι τώρα εκτός από τον αριθμό και τα ονοματεπώνυμα τους δεν έχει ανακοινώσει οτιδήποτε άλλο σχετικά με τους επιβάτες.

Αναζητώντας περισσότερα στοιχεία έψαξα όλα τα περιστατικά που απασχόλησαν την αστυνομία αλλά και τα νοσοκομεία της πόλης εκείνο το βράδυ αλλά για την ώρα δεν βρήκα κάποιο περιστατικό που μπορεί να συνδέεται με την εξαφάνιση του 78Ν. Ένα συμβάν παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον ωστόσο δεν έχει σχέση με την υπόθεση μας:

την ίδια νύχτα την ίδια περίπου ώρα αποφεύχθηκε ένα δυστύχημα που θα μας απασχολούσε για καιρό καθώς ένα αεροπλάνο της Aegean Airlines που ερχόταν από Βαρκελώνη, λίγο πριν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο Μακεδονία έκανε έναν απότομο ελιγμό που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό 26 επιβατών (ένας σοβαρά τραυματισμένος αλλά εκτός κινδύνου)

Η ανακοίνωση της εταιρείας σχετικά με το περιστατικό η οποία καθυστέρησε 24 ολόκληρες ώρες δεν έκανε λόγο για ελιγμό αλλά για ισχυρούς ανέμους που προκάλεσαν το ατυχές συμβάν.

Ωστόσο, όπως είναι αναμενόμενο, ερωτήματα εγείρονται για το αληθές της ανακοίνωσης καθώς οι ατμοσφαιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές τόσο για προσγείωση όσο και για απογείωση.

Σε κάθε περίπτωση το συγκεκριμένο περιστατικό μπήκε σε δεύτερη μοίρα εξαιτίας της εξαφάνισης του αστικού.

Όπως όλος ο κόσμος έτσι και εγώ διψάω για απαντήσεις και μπορώ να σας βεβαιώσω ότι μέχρι να φύγουν όλες οι σκιές από αυτήν την υπόθεση δεν πρόκειται να σταματήσω την έρευνα. Η δημοσιογραφική μου ιδιότητα δεν μου επιτρέπει να κάνω αλλιώς.

Σας αφήνω με την ευχή αλλά και με την παράξενη διαίσθηση ότι όλη αυτή η ιστορία θα έχει εν τέλει ευτυχή κατάληξη.

 

 

* Ο Χρόνης Καλοκαιρίδης γεννήθηκε στην Καστοριά και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μηχανολόγων Οχημάτων του ΑΤΕΙΘ. Το 2013 δημιούργησε το blog “Λίγες Λέξεις” όπου δημοσιεύει ποιήματα, διηγήματα, στιχάκια και σκέψεις.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top