Ποίηση: “Είμαστε ο σπόρος που πεθαίνει…”
Του Χρήστου Τσαγκάρη // *
«…μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες…»
( Θουκιδίδης, «Περικλέους Επιτάφιος )
Κάποτε γράφουμε με τη δάφνη του Ελικώνα και άλλοτε τραβάμε για τα σκοτεινά με τη ρομφαία του βαρβάρου.
Στα παλάτια των Κυκλώπων το άψυχο τραγούδι των Ερινυών αναδεύεται μέσα από το αίμα του κραταιού μονάρχη και αλυσοδένει τον Ορέστη και την Κλυταιμνήστρα
Οι κολόνες του Φειδία λες πως κρατάνε μυστικό το τέλος του πλάστη τους στη φυλακή
Η χρυσελεφάντινη Αθηνά χύνει στάλα – στάλα το κώνειο στο οργισμένο κύπελλο του φιλοσοφού ενώ από τον ομφαλό της Γης και από τη στερέμενη Κασταλία αντηχεί το
«απάντων δε σοφώτατος Σωκράτης»…
Στα χωράφια που φυτρώνουν οι Κάδμοι σέρνεται τυφλός ο Οιδίποδας ενώ ο Κρέοντας
αφήνει «βοράν οιωνοίς εισορώσι» τον νεκρό Πολυνείκη με διάταγμα επίσημο που εκφωνεί κήρυκας ιερός του Σοφοκλή, κάτω στο θέατρο του Διονύσου.
Στην Ελευσίνα, ανάμεσα στους απόκρυφους μύστες οι Ικέτιδες περικυκλώνουν τον Θησέα
Και ενώ ο Μινώταυρος μουγκρίζει πληγωμένος ο Ίκαρος και ο Δαίδαλος βλέπουν από ψηλά το άψυχο κύμα που αφανίζει τα θαυμαστά παλάτια του Μίνωα.
Στην Ολυμπία τα κλαδιά της ελιάς ριζώνουν στην πεσμένη ασπίδα του πολέμου, εκεί που πάτησε η Καλλιπάτειρα και ο Διαγόρας και νίκησε στο τέθριππο ο πολύς Αλκιβιάδης.
Στη Μίλητο, στην Ιωνία, στην Έφεσο αγάλματα εφήβων και ο μεγάλος ναός της Αρτέμιδος κομμάτια που ξεβράστηκαν από το κύμα του Ήλιου.
Στην Ρόδο και στην Αλεξάνδρεια φυλάνε τα λιμάνια ο Κολοσσός και ο Φάρος.
Στην Πέργαμο αντιγράφουν τις περγαμηνές πασχίζοντας να ξεπεράσουν «την πόλιν τη διδάσκαλον» και τη λαμπρή παράταξη βιβλίων και σοφών στη γη των Πτολεμαίων.
Στη Δύση, τις στήλες για το άγνωστο ανοίγει ο Ηρακλής και στον Ινδό απέναντι φαντάζουν πόλεις με το όνομα του Αλεξάνδρου και του Βουκεφάλα…
Πρόθυμη κάθε γη στο πέρασμα μας.
Όχι με το θρίαμβο και τη ράβδο της Αιώνιας πόλης.
Μα άλλοτε με το μέτρο και το γράμμα και άλλοτε με το τριπλό κουπί και την ασπίδα με το ερυθρό, μεγάλο «Λ».
Τείχη και τοίχοι που φαντάζουν πεθαμένοι, στην άλογη τύχη αφημένοι
Μια νυχτερίδα στην ασπίδα του Ήλιου ο ξεχασμένος άρχοντας της Ασίνης.
Αλλά εμείς είμαστε ο σπόρος που πεθαίνει.
Κάθε πέτρα χτισμένη στο σπίτι του αγρότη και κάθε άγαλμα εξόριστο στη Λόντρα
γίνεται μια σταγόνα αίμα και ένα ακόμα γράμμα σε ολόχρυσο παιάνα του Πινδάρου.
Μεγαλείο δεν είναι μόνο ο τόπος ή το χάραγμα στην πέτρα.
Μεγαλείο είναι οι άνθρωποι που ζήσαν, έπραξαν και είπαν
Στήνοντας μνημεία της φωτεινής και ασέληνης δόξας…
* Ο Χρήστος Τσαγκάρης ζει στον Πειραιά. Από το φθινόπωρο θα είναι φοιτητής. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και ασχολείται με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Διακρίθηκε σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ κείμενα του φιλοξενούνται σε λογοτεχνικά περιοδικά και ενίοτε σε ραδιοφωνικές παραγωγές.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η Έρση Σωτηροπούλου απαντά στο Ερωτηματολόγιο Pivot
Επιμέλεια: Γιάννης Φαρσάρης // Η μεγάλη κυρία της ελληνικής λογοτεχνίας επιστρέφει μ΄ ένα καινούριο μυθιστόρημα: “Τι μένει από τη νύχτα”, μια τολμηρή μυθοπλαστική ανασύσταση της προσωπικότητας του μεγάλου Κωνσταντίνου Καβάφη. Τον Ιούνιο του 1897 ο νεαρός ποιητής, μαζί με τον
Περισσότερα -
Γόνιμο παρελθόν
Γράφει η Μαίρη Σάββα // * Ρος Μακντόναλντ «Το Βλέμμα του Αποχαιρετισμού», Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου, εκδ. Μίνωας, σελ. 344 Ο Ross Macdonald (ψευδώνυμο του αμερικανοκαναδού συγγραφέα Kenneth Millar) έγινε γνωστός από τις ιστορίες που πρωταγωνιστή του Lew Archer, ενός δαιμόνιου ντετέκτιβ που έδρασε
Περισσότερα -
Εκεί, στον σιδηρόδρομο του θανάτου
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Το μονοπάτι για τα βάθη του βορρά» του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν, Εκδ. Ψυχογιός, σελ. 488 Το «Μονοπάτι για τα βάθη του βορρά» είναι ο τίτλος ενός από τα πλέον φημισμένα βιβλία της ιαπωνικής λογοτεχνίας.
Περισσότερα -
Μάγια Αγγέλου
Μάγια Αγγέλου: “Το πουλί δεν κελαηδάει επειδή έχει μια απάντηση, κελαηδάει επειδή έχει ένα τραγούδι.” —————————————– Στη φωτό η συγγραφέας, ηθοποιός, ποιήτρια το 1974 εν ώρα … “εργασίας”. ( Photo: Wayne Miller)
Περισσότερα -
Η ελληνική γραμμή ως ελληνική στάση
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // “Σκόρπιες σκέψεις πάνω στην ελληνική γραμμή” του Φοίβου Ι. Πιομπίνου, Εκδόσεις του Φοίνικα Ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι ἕνας ὁποιοσδήποτε γεωγραφικὸς χῶρος, δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ χώρα, ἕνα κράτος ἢ ἕνα ἔθνος, ἀλλὰ «ζῶσα
Περισσότερα -
Απόσπασμα από τη μετάφραση της νουβέλας η «Επιτροπή», του Βραβευμένου με το βραβείο Καβάφη για το 2017 Aιγύπτιου συγγραφέα Σονάλλα Ιμπραήμ.
Μετάφραση- επιλογή: Πέρσα Κουμούτση // Εξαιρετικό παράδειγμα αλληγορικού έργου της σύγχρονης Αιγυπτιακής γραμματείας. Έφτασα στο κτίριο της Επιτροπής στις οκτώ και μισή το πρωί, μισή ώρα νωρίτερα από το προκαθορισμένο ραντεβού. Δεν δυσκολεύτηκα να βρω την
Περισσότερα -
Διήγημα: “Χριστούγεννα στο Αμάραντο”
Της Πόλας Γιαννακοπούλου Βακιρλή // Χριστούγεννα στο Αμάραντο Από νωρίς το απόγευμα είχε κλείσει ο καιρός. Παραμονή Χριστουγέννων και ο χιονιάς έκανε την επέλασή του ακράτητος. Τα σπίτια του μικρού χωριού βούλιαξαν μέσα στο χιόνι. Ως
Περισσότερα
