Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Χρωματισμένα γυαλικά” (Ιωάννης – Ιωασάφ Καντακουζηνός)
08/06/2016, 11:59 πμ

Ποίηση: “Χρωματισμένα γυαλικά” (Ιωάννης – Ιωασάφ Καντακουζηνός)

Του Χρήστου Τσαγκάρη // *

 

«Είναι τα σύμβολα του τι ήρμοζε να έχουν, του τι εξ άπαντος ήταν ορθόν να έχουν»

Κ.Π. Καβάφης, «Από υαλί χρωματιστό»

 

φ5

 

 

Σήμερα έγινε σεισμός. Τον άκουσα να πλησιάζει.

Χτυπούσε τις πόρτες από την οροφή μέχρι το δάπεδο.

Απαιτούσε να μπει ολάκερος μέσα. Δίχως συμβιβασμούς.

Όταν του αρνηθήκαμε προσπέρασε τις πύλες.

Άρχισε να μιλά μέσα από το ντουβάρι. Έσβησε το πολύφωτο.

Αναγκαστήκαμε να βγούμε έξω να τον υποδεχθούμε.

Για να δούμε χαραγμένο το επισκεπτήριο του στις κολόνες.

Μια ρωγμή και από μέσα της ανάβλυζε ο ήλιος.

 

Σκέφτομαι τα γυαλικά. Είναι οι μαντατοφόροι του καιρού τους.

Μας φέρνουν αγγέλματα από τον χειμώνα. Τον μεγάλο χειμώνα.

Τότε που διηγούμασταν τον πετροπόλεμο με τα λόγια του Ομήρου.

Μας θυμίζουν το πλόιμο που χάθηκε αύτανδρο στο λιμάνι.

Μας φέρνουν τη βούλα των εξουσιών που φορτώσαμε στο κεφάλι μας.

Η εξουσία είναι ένας πόνος. Σε καθηλώνει.

Αποζητάς να ζεις άπραγος. Μονάχα να εξακολουθήσεις να ζεις.

Με μια θέληση παράδοξη. Αλλάζεις τα διαμαντικά με χρωματισμένα γυαλικά.

 

Ο ήλιος μόνο σου φανερώνει την αλήθεια. Ζητάς να τον κρύψεις.

Πίσω από το τείχος ή μάλλον το ντουβάρι που προσαγορεύεις τείχος.

 

Σήμερα η γη αμφισβήτησε την αυθεντία του τοίχου και έδειξε τον ήλιο.

Είναι πια καιρός να δώσουμε νέα νοήματα στα θολωμένα γυαλιά.

Και να ζητήσουμε από τους βυθούς να αποδώσουν τους στόλους μας.

Όχι τα κουφάρια που έλαβαν μα τις αρμάδες που όφειλαν να καλλιεργήσουν.

 

 

* Ο Χρήστος Τσαγκάρης ζει στον Πειραιά. Από το φθινόπωρο θα είναι φοιτητής. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και ασχολείται με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Διακρίθηκε σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ κείμενα του φιλοξενούνται σε λογοτεχνικά περιοδικά και ενίοτε σε ραδιοφωνικές παραγωγες.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top