Fractal

Ένα ποίημα: “Κινούμενη Γη”

Του Χρήστου Τσαγκάρη // *

 

1bg

 

Κινούμενη Γη

 

Η Γη πρέπει να είναι μια σφαίρα που γυρνά με ορισμένη αρμονία.

Και όμως, η γη δεν κινείται όταν η σφαίρα γίνεται κόσμος.

Η σκέψη δένει τον κόσμο στις διαστάσεις της. Εξετάζει τον πυρήνα στο μικροσκόπιο.

Το φαράγγι γίνεται σημάδι και το γαλάζιο αχθοφόρος της μηχανής.

Σπάνια βλέπεις τους αναβαθμούς του γαλανού να σχηματίζουν μονοπάτι.

 

Σκέφτεσαι και η γη σταματά. Σκέψη θεωρούμε το απότομο φρενάρισμα στη στροφή.

Τροχιά καλούμε ένα σύνολο από σποραδικές εξεγέρσεις της δύναμης ενάντια στη σκέψη.

Εκλειπτική είναι το είδωλο στον καθρέφτη που κρατάς απέναντι στο κεφάλι της Μέδουσας.

Προσδοκώντας το γυαλί να γίνει βιβλίο και το τέρας στην προθήκη να σε υπηρετήσει.

 

Ως τότε η γη μοιάζει με το πλοίο στο λιμάνι. Χάνει το χρώμα της. Σκουριάζει.

Το πλήρωμα ανήμπορο να αντισταθεί θάβεται στα πετρώματα των λατομείων.

Με τον καιρό ξεχνάς ποιο είναι το παγιδευμένο καράβι. Ανήκει σε πειρατές ή σε εμπόρους;

Κρύβει το νήμα της παρακμής στο μαύρο κουτί. Στο τελωνείο ζητούν το νόημα της πλεύσης.

 

Η γη λαχανιάζει ανάμεσα σε μύριες στάσεις. Η σκέψη χαράζει τη δική της τροχιά

Στο αγκομαχητό της ατμομηχανής η σφαίρα δραπετεύει.

Στους τριγμούς του νου η κουκίδα γίνεται και πάλι φαράγγι.

Εκεί που η σκέψη σταματά, η γη και πάλι κινείται!…

 

 

* Ο Χρήστος Τσαγκάρης ζει στον Πειραιά. Από το φθινόπωρο θα είναι φοιτητής. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και ασχολείται με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Διακρίθηκε σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ κείμενα του φιλοξενούνται σε λογοτεχνικά περιοδικά και ενίοτε σε ραδιοφωνικές παραγωγές.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top