Fractal

Ποίηση: “Τα βουνά της φωτιάς (Εμπεδοκλής ο Ακραγαντινός)”

Του Χρήστου Τσαγκάρη // *

 

f12

 

Έχω αρχίσει να φοβάμαι τα βουνά.

Όχι τόσο τα γαλήνια πέτρινα κάστρα όσο τα μοχθηρά βουνά της φωτιάς.

Πού να είναι άραγε ο άνθρωπος που μπήκε μέσα στο ηφαίστειο;

 

Τον βλέπω συχνά να προχωρά σε φιδίσιους δρόμους.

Άγρια βότανα σκίζουν τα πόδια του. Είναι οι προφυλακές του Ηφαιστείου.

Κεραυνοί εισβάλλουν στη συννεφιασμένη του όψη.

Στήλες καπνού μπήγονται στα μάτια. Ανοίγουν το φράγμα των δακρύων.

 

Έπειτα η γη τον σκεπάζει. Τον οδηγεί ο δρόμος και η δάδα που ακόνιζε μέρες.

Πού σε βγάζει το μονοπάτι της φωτιάς. Άραγε να έφτασε στο κέντρο της σφαίρας;

Μήπως τώρα φιλοσοφεί ανάμεσα σε αλλόκοτους ανθρώπους στους αντίποδες;

 

Πάνω σε ποιον κόσμο πατάμε; Στους εφιάλτες μου η στεριά τον προδίδει.

Παλεύει σε μία σχεδία, με το πύρινο πέλαγος και τον μαγνήτη να μαίνονται γύρω του.

Μελετούσε τη φύση της πέτρας. Τάχα να τα περίμενε αυτά που θα συναντήσει…;

 

Στους εφιάλτες μου πέφτει στα χέρια των χθονίων Κυκλώπων.

Τον οδηγούν στον άρχοντα τους, τον Εγκέλαδο. Διαβάζουν εκφώνως τη σκέψη του.

Τον ανακρίνουν και εκείνος μπαίνει χαρούμενος στην παλαίστρα των άνισων λέξεων.

 

Φοβάμαι τα Ηφαίστεια. Γιατί να αφήσεις τη χώρα και τους ανθρώπους σου…;

Γιατί να ερευνάς μάταια πράγματα όταν σου μένουν ακάμωτα πολλά και σπουδαία…;

Φοβάμαι τα Ηφαίστεια. Έχουν θυρωρούς τις Σειρήνες και τον Εγκέλαδο νοικοκύρη.

 

 

* Ο Χρήστος Τσαγκάρης ζει στον Πειραιά. Από το φθινόπωρο θα είναι φοιτητής. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και ασχολείται με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Διακρίθηκε σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ κείμενα του φιλοξενούνται σε λογοτεχνικά περιοδικά και ενίοτε σε ραδιοφωνικές παραγωγες.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top