Ποίηση: «Τα άλμπατρος…»
Του Χρήστου Τσαγκάρη // *
“…μονάχα ὁ οὐρανὸς σᾶς ἔχει ἀπομείνει μὰ νά ῾ναι γιὰ σᾶς τώρα Οὐρανός;…”
Μίλτος Σαχτούρης
1 – Η πόλη
Η πόλη σκεπάζει τα άλμπατρος
Χτυπούν στους τοίχους, στα τζάμια. Χτίζουν γύρω τους ερμητικά κλεισμένα παράθυρα.
Η πόλη σκεπάζει τους άλμπατρος.
Κρυμμένοι στα χαρακώματα αφουγκράζονται τον δικό της παλμό.
Ακούνε το βάδισμα της πολιτείας που χάνεται άστεγη μέσα σε απέραντους δρόμους
Γυρνάνε γύρω από τα ξάρτια της. Παλεύουν να σώσουν το μεγάλο Ναυάγιο
Αλλά η πόλη σκεπάζει τους Άλμπατρος
Μέσα στα φώτα της νύχτας νιώσε την ανάσα της πόλης. Την πνοή που κουβαλά τα συντρίμμια των τοίχων παραπατώντας που και που στα χαντάκια που ανοίγουν οι δρόμοι.
«Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε να αντικρίσετε τον Ήλιο»
Η πόλη σκεπάζει τους άλμπατρος.
Η ανάσα της δεν τους σηκώνει. Τσακίζει τα φτερά τους στις δημοπρασίες των οικοπέδων
Σήμερα, Χθες και Αύριο
Δίχως Ουρανό, η πόλη δεν αντέχει τους Άλμπατρος
Οι Ποιητές διπλώνουν σαν σβησμένο και ξαναγραμμένο χαρτί τον Ουρανό.
Πηγαίνουν, έρχονται στις δημοσιές. Γράφουν στους τοίχους συνθήματα.
Μα κάποτε φεύγουν…
2 – Η Θάλασσα –
Ο κόσμος ραγίζει σαν κρύσταλλο
Σπασμένα γυαλιά η βροχή και το αίμα του
Η θάλασσα φωσφορίζει μέσα στην τρικυμία
Και από τα λιμάνια ξεκινούν τα μεγάλα μαχαίρια
Φτερά μπλεγμένα ανάμεσα σε απόχες και δίχτυα
Φτερά του Μόμπι Ντικ και του Έιχαμπ
Άσπρες φτερούγες ανάμεσα σε σκουπίδια και χυμένο χρυσάφι κατάμαυρο
Χάνονται στο βάθος του κύματος, αυτοί που γνωρίζουν τις ακτές του Ουρανού
Χάνεται ένα κάθε πέντε λεπτά –
3 – ο Ουρανός
Μοναχά ο Ουρανός απομένει.
« ένας μικρός μπαξές γεμάτος αίμα και λίγο χιόνι είναι ο Ουρανός»
Όχι όμως αυτός ο Ουρανός.
Όχι αυτός που αγοράζεται και πουλιέται με τα σκαμπανεβάσματα στατιστικών ερευνών.
Μόνοι και μόνα τα Άλμπατρος
Με σπασμένα φτερά πλησιάζουν τον Ήλιο.
Θα λιώσουν – λες – σαν τον Ίκαρο
Μα «ο μύθος κρύβει νουν Αληθείας»
Δες τα φτερά τους…
Δεν λιώνουν στον Ήλιο. Ιριδίζουν στο φως του.
Δες τα φτερά τους δεν πέφτουν. Γεμίζουν με νέο, ολόλευκο Αίμα.
Δες τα Άλμπατρος
Τραβάνε το άρμα του Ήλιου με τα χρυσά τους φτερά…!
* Ο Χρήστος Τσαγκάρης ζει στον Πειραιά. Από το φθινόπωρο θα είναι φοιτητής. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και ασχολείται με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Διακρίθηκε σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ κείμενα του φιλοξενούνται σε λογοτεχνικά περιοδικά και ενίοτε σε ραδιοφωνικές παραγωγές.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔ Βίκη Κοσμοπούλου: «“Η Έκτη” είναι παιδί έρωτα»
Συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη // H Βίκη Κοσμοπούλου γεννήθηκε στο Μόντρεαλ. Φοίτησε στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Ψυχολογία και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας» του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως ψυχολόγος στο δημόσιο και
Περισσότερα -
Διήγημα: Το άλογο και το πηγάδι…
Του Νίκου Τσούλια // Το άλογο και το πηγάδι… Ήταν αρκετές ημέρες που έβρισκε το άλογό του έξω από την περίφραξη κάθε πρωί που πήγαινε στα χωράφια του. “Θα πρέπει να παίρνει φόρα, για
Περισσότερα -
Ποίημα: “Μνήμες”
Γράφει ο Γιώργος Κουκιάς // * Μνήμες Χαραγμένα αποτυπώματα μάχονται με σπαθιά τον χρόνο, σκαρφαλώνουν κιγκλιδώματα κουβαλούν τον νόστο και τον πόνο Ψιθυριστά μιλάνε από την λήθη να γλιτώσουν σε χαράδρες περπατάνε Το φορτίο
Περισσότερα -
Διήγημα: “Κάθαρση”
Του Παναγιώτη Τσακρή // Κάθαρση -Κύριε Τ… σας ζητά ο Διευθυντής στο γραφείο του τώρα! -Μα έχω μάθημα αυτήν την ώρα! -Θα σας αντικαταστήσει. Ελάτε, είναι επείγον! Ο κ Τ. βγήκε από την τάξη, με απορία
Περισσότερα -
✩ Ο Νικόλας Σμυρνάκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
«Τυρίνος: Ο κλέφτης φόβων», παραμύθι του Νικόλα Σμυρνάκη, Εκδόσεις Διόπτρα, 2022, σελ. 46 Ο Τυρίνος ζει όλη του τη ζωή σε έναν σκοτεινό υπόνομο. Είναι πολύ φτωχός, όπως σχεδόν όλα τα ποντίκια. Αποφασίζει να ληστέψει
Περισσότερα -
✔ Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος: «Με κάνει χαρούμενο γιατί οι ρίζες οι δικές μου και αυτές της γραφής μου κρύβονται κάτω από δέντρα υγιή και πανέμορφα»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Μου αρέσει να γράφω σε κουζίνες τα πρωινά και σε καταπράσινες βεράντες τα βράδια. Όταν βρίσκομαι μακριά από αυτούς τους αγαπημένους χώρους το γραφείο μου με ανέχεται!» Αποκαλύπτει στο Fractal
Περισσότερα -
Συναισθηματική πείνα: Μήπως σας αφορά;
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τους λόγους για τους οποίους καταφεύγετε στο φαγητό, συχνά με ανεξέλεγκτο τρόπο; Τρώτε γιατί πεινάτε ή για να «ταϊσετε» τα συναισθήματά σας; Είναι πράγματι η πείνα που σας οδηγεί στην
Περισσότερα
