Fractal

Ποίηση: “Περήφανα γηρατειά”

Του Χρήστου Καζάζη // *

 

f3a

 

”Χωρίς γυναίκα εγώ δε ζω”, δήλωσες ένα βράδυ πίσω από τη Φραγκόκλησσα

εβδομήντα οκτώ χρονών, απτόητος που ο γιος σου σ’ έδιωξε γεμάτος αηδία.

Γιατί εσύ δεν ήσουνα ποτέ πατέρας, ήθελες άντρας να παραμείνεις, εραστής,

της συνομήλικης Βουλγάρας, κι ας ήξερες ότι σε κλέβει, κι ας γνώριζες ότι σε απατά

με τους συμμαθητές σου.

 

Εσύ χωρίς γυναίκα αδύνατο να ζήσεις. Μέχρι και σπίτι αγόρασες για να εξαγοράσεις

τη συντροφιά της, για να πάρεις χάδι φευγαλέο, μια υποψία τρυφερού φιλιού.

 

Δεν σ’ ένοιαξε που άφησες παιδιά κι εγγόνια χωρίς κληρονομιά, που χωρίς οίκτο

αποκλήρωσες τους πάντες, η γυναίκα πάνω απ’ όλα είπες. Εσύ χωρίς τύψεις της τα

έδωσες όλα.

 

Άφησες λογαριασμούς απλήρωτους, κοινόχρηστα, δαπάνες, χρέη, η απειλή της

αγωγής ουδέποτε σε πτόησε.

 

Κι ας σου έκοψε στο τέλος φάρμακα, ας σου ‘δωσε να πιεις, ανυποψίαστος, μεγάλη

δόση βαρβιτουρικών.

Γι’ αυτήν άξιζες ένα πενηντάρικο, ίσα-ίσα του θανάτου σου το πιστοποιητικό.

 

 

* Ο Χρήστος Καζάζης γεννήθηκε το 1971 στην Κω. Μετά από μια μικρή οδύσσεια στο Αιγαίο η οικογένειά του κατέληξε στην Αθήνα. Aπό το 2005 ζει και εργάζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Σάμο. Είναι παντρεμένος και πατέρας μιας κόρης.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top