Fractal
Home / FRACT-ALL / Τρία ποιήματα
16/12/2015, 10:39 πμ

Τρία ποιήματα

Του Χριστόφορου Τριάντη // *

 

poetry-part-two

 

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

Ω ! Θλίψη

Στους ναούς της νύχτας

σε προσκυνούμε

Έγινες η θεά των προσευχών μας

Η χαρά μας – ανεπαίσθητα – νικήθηκε από το σκοτάδι

και χάθηκε στα νερά της λήθης

Νυχτοφόροι δαίμονες

άρπαξαν τον χρόνο μας

Είχαν κρυμμένα στα μανίκια τους

δόντια ορνεοκέφαλων βαρβάρων

Τα ‘ριχναν

στα προαύλια της ζωής

να φυτρώσουν σκιές δημίων

Και έφτιαχναν σκιάχτρα

πλήθος μεγάλο

στους δρόμους της ψυχής μας

Παραγεμισμένα με λόγια κι υποσχέσεις

Είχαν στα κεφάλια τους καρδιές

Αγίων και στα χέρια τους

την καρδιά του Λαοκόοντα

Ο φόβος μας νίκησε

κι οι ήττες μας

έμειναν δίχως νερό

αιώνια διψασμένες

Δεν πολεμήσαμε γενναία

Προτιμήσαμε τη θλίψη

Αυτό ήταν το λάθος μας

 

 

 

ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ

Στα παλάτια τα πράσινα παράθυρα

έμειναν ορφανά

Εύκολα τα πέταξαν οι νέοι αφέντες

στα στερεμένα ποτάμια

Ένας σωρός έγιναν μαζί με ό,τι

είχε πεθάνει, χωρίς πόνο …

Και οι γρύπες

που στέκονταν στους φράχτες

έμειναν καρφωμένοι

στα σιδερένια κάγκελα

Πίσω τους έφευγαν ουρλιάζοντας

οι ξεπεσμένοι βασιλιάδες

με τα σκήπτρα κρεμασμένα στα γένια τους

Τα σκυλιά -απότομα – σταμάτησαν τις οιμωγές

Έχασαν το φως

Απ’ τα λασπωμένα μονοπάτια

ήρθαν τα παιδιά

Δρασκέλησαν τις πέτρες του θανάτου

Γέλασαν με τη βροχή

Έπαιξαν με τον ήλιο

Και ξεκουράστηκαν κάτω απ’ τα δέντρα

Που είχαν πάνω τους φωτιές

Και καρπούς του χρόνου

Όλο νερό και αίμα

 

 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Οι γέροι δεν σεβάστηκαν τη μνήμη της φωτιάς

τους χειμώνες της ζωής τους

Ούτε και τολμήσανε να μονομαχήσουν

με τους νεκρούς της ιστορίας

που ήταν και εύκολοι αντίπαλοι

Αλλά -βιαστικά -οι κληρονόμοι τους

λιθοβόλησαν τη μνήμη

με παγωμένες λέξεις

Κι απέμειναν ευτυχισμένοι νικητές

Να περιφέρονται με έπαρση

στις αίθουσες των επαρχιακών δικαστηρίων

Ζητώντας

σαν Ισπανοί κατακτητές

χρυσάφι και ψωμί

Και όταν έφτασε η ώρα

μπροστά στους σοφούς της πολιτείας

φοβούμενοι την τιμωρία

απρόσμενα δίχως σκέψη

έδειξαν θάρρος πολύ

Και έδωσαν ένα νόημα στα λόγια τους

« Δεν φταίμε εμείς !

Οι δαίμονες απειλούσαν τη ζωή μας ,

στέλνοντας ανθρωπόμορφους αετούς

στα όνειρά μας

Γι’ αυτό δολοφονήσαμε τη μνήμη

για να θαφτεί από τους θεούς των ηφαιστείων

στις πέτρες

που είχαν για σημάδι έναν ασμίλευτο σταυρό ! »

 

 

* Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 . Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και γραφει στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων ( filologoi.gr ) και στις 120 Λέξεις . Επιθυμία του είναι να γράφει ποιήματα χρησιμοποιώντας τις λέξεις «με προσοχή, πάθος και αίμα!» όπως είπε ο Νίτσε και «να εξαφανίσει τη ματαιοδοξία του» όπως είπε ο Έζρα Πάουντ.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top