Fractal

Δύο ποιήματα: “Καλοκαιρινά μεσημέρια” & “Μελτέμια”

Της Χριστίνας Σουλελέ // *

 

 

f11

 

 

Καλοκαιρινά μεσημέρια

 

Γαλήνιες τούτες οι στιγμές του καλοκαιριού

που ντύνουν με σιωπές τα μεσημέρια.

Μόνο ο τζίτζικας ακούγεται

να νανουρίζει το φλοίσβο,

για να απολαύσει απερίσπαστος

τον οίστρο της θάλασσας.

Νότες που στάζουν δροσιά

κρέμονται στις άκρες των κλαδιών

και στεγνώνουν τον πόθο τους,

την ώρα που ο ήλιος τις πυρώνει

αφήνοντας, στην αλμύρα, τα ίχνη του έρωτα.

Ευφρόσυνα τα καλοκαιρινά μεσημέρια

κομίζουν, με ευφράδεια, τη σιωπή τους

από ευγνωμοσύνη στο ερωτικό τραγούδι της φύσης.

 

 

Μελτέμια

 

Οι σκέψεις, πουλιά κουρνιασμένα

σ’ αδέσποτα κλαδιά,

νωχελικά τραγουδούν την Ανατολή,

με νότες σκόρπιες

που πατούν στο πεντάγραμμο σε τόνο άτονο.

Η φύση, ανύποπτη, σε μια ξαπλώστρα

χουζουρεύει στο ρυθμό της νηνεμίας της.

Ένα μελτέμι ξεσπά,

τάμα στην κρυφή προσευχή της

και ανατρέπει τη ραστώνη.

Ένα πατζούρι ανοιγοκλείνει με οργή

οι στέγες τρίζουν

ένα δέντρο από φόβο λυγά

κι η θάλασσα αφρίζει θυμωμένη.

Μόνο τα πουλιά και οι σκέψεις

απολαμβάνουν τούτη την κοσμοχαλασιά,

ώθηση στ’ αδούλωτα φτερά τους.

Ένα μελτέμι χρειάζονται,

που θα το ορίσουν οι καιροί

και θα το φουντώσουν οι συνειδήσεις,

για να διαγράψουν σε ομαδικό σχηματισμό

ελεύθερα στον ουρανό , τα βήματά τους.

 

 

 

Χριστίνα Σουλελέ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά και εργάζεται ως δασκάλα ειδικής αγωγής. Κείμενά της έχουν δημοσιεύονται σε δικτυακούς τόπους και περιοδικά, σε ηλεκτρονική και έντυπη μορφή

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top