Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Αγάπη από απόσταση”
20/04/2016, 10:42 πμ

Διήγημα: “Αγάπη από απόσταση”

Της Χριστίνας Σδούκου // *

 

 

f1

 

Ώρα 9:00 π.μ. Βήματα βαριά και βιαστικά, χέρια τρυφερά που αγγίζουν άλλοτε νευρικά και άλλοτε αθόρυβα την ξεφτισμένη, ασημένια χειρολαβή για να ορμήσουν στην καθημερινή τους γκρίζα κάμαρα με εκείνο τον πράσινο πίνακα και τις λευκές του κιμωλίες που όταν τον αντικρίζουν φαντασιώνονται γρασίδια και άσπρα μαξιλάρια με βλέμματα καρφωμένα στο κενό. Πιάνουν μηχανικά ένα κάθισμα με εκείνο το μικρό ξύλινο τραπεζάκι που ίσα ίσα χωρά να ακουμπήσουν το βιβλίο μιας και σήμερα απουσιάζει και κρύβεται πίσω από το απλό στακάτο: “Tο ξέχασα Κυρία”. Περιμένω να βρουν τη βόλεψή τους και εκείνο το μέτρο που χωρίζει την ανάσα μου από τη δική τους, μου χαρίζει αυτή την εξαίσια απόσταση που μου δίνει χώρο και χρόνο για την παρατήρηση και έτσι αφήνω περίσσια τα λεπτά να βολτάρουν στον ανοιξιάτικο αττικό ουρανό και να επιστρέψουν όταν νοιώσω ότι η τάξη μου βρίσκει μάτια καθαρά , περιορίζει την πολυφωνία και η ψυχή τους ακουμπά σε ένα μέρος που μπορεί να ξαποστάσει και να ηρεμήσει. Αυτή η απόσταση μου φανερώνει πολλά και τις χρωστάω ακόμη περισσότερα. Από την μια ο ζήλος της νιότης, η θερμουργή φλόγα που τους κατακαίει να τα ζήσουν όλα, ο χειμαρρώδης λόγος με τις λέξεις να αντηχούν στους διαδρόμους χορεύοντας σκληρό ροκ και οι περιπαθείς αυθόρμητες φιλοφρονήσεις που σου κοκκινίζουν τα μάγουλα και σε εκτοξεύουν έστω και για λίγο στον ουρανό. Στέκομαι όμως στο χρέος μου να αφουγκραστώ εκείνα τα μάτια που δεν εστιάζουν πουθενά, εκείνα τα πόδια που νευρικά τρεμοπαίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια του μαθήματος, εκείνη την φωνή που σπάνια ακούς με λέξεις και προτάσεις λιγοστές και άλλοτε βουτηγμένες στην μελαγχολία, κάτι σκυθρωπά πρόσωπα που φέρουν στο κορμί και την ψυχή τους μια μόνιμη κόπωση να κλέβει το σφρίγος της νιότης, κάτι βλέμματα που κολλούν πάνω μου και γυρεύουν απαντήσεις στις πιο χαοτικές τους σκέψεις.

Αυτή η Κυρία απόσταση με αφήνει να χαράξω μέσω της παρατήρησης την πορεία που θέλω, να αφήσω πίσω όλους τους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες που άρτια έχουν εντυπωθεί στα ιλουστρασιόν φύλλα των ελκυστικών τους βιβλίων και να εντοπίσω κραυγές ανθρώπινες που αντηχούν στα αυτιά μου και έρχονται να μου υπενθυμίσουν το χρέος μου ως άνθρωπο και έπειτα ως δάσκαλο μέσα από τα φλογερά λόγια του αγαπημένου μου Καζαντζάκη που στην Ασκητική του λέγει:” Mα ξάφνου σπαραχτικιά κραυγή μέσα μου:- “Βοήθεια! Ποιος φώναξε; Mάζωξε τη δύναμη κι αφουγκράσου. Όλη η καρδιά του ανθρώπου είναι μία κραυγή. Ακούμπησε απάνω στο στήθος σου να την ακούσεις, κάποιος μέσα σου αγωνίζεται και φωνάζει. Χρέος σου, σε πάσα στιγμή, μέρα και νύχτα, σε χαρά και σε θλίψη, μέσα από την καθημερινήν ανάγκη, να ξεχωρίσεις την Κραυγή τούτη, να την ξεχωρίσεις ορμητικά ή συγκρατημένα, όπως βολεί στη φύση σου, γελώντας ή κλαίγοντας, ενεργώντας ή στοχαζόμενος, και να μάχεσαι να νιώσεις ποιος είναι αυτός που κιντυνεύει και φωνάζει, και πως μπορούμε εμείς να στρατευτούμε, όλοι μαζί και να τόνε λευτερώσουμε’’.

Αυτή τη λύτρωση μου προσφέρει η Κυρία απόσταση. Να παίρνω τον χρόνο μου, να αναπροσαρμόζομαι, να βρίσκω τον φάρο της διδαχής στην αλήθεια που φέρνει εμπρός μου ο μαθητής μέρα με τη μέρα, να εντοπίζω ουλές, να επικοινωνώ με τις στιγμές και να ρίχνω δειλά δειλά γέφυρες που θα γεμίζουν την απόσταση με αγάπη.

Για αυτά τα λιγοστά μελαγχολικά μάτια που με κοιτάζουν αυτό το πρωινό θα ζητήσω να εξαφανίσουν άπαντες τα βιβλία και να χωθούμε όλοι στο ποίημα του Ώντεν, Πένθιμο Μπλουζ:

Αν τ’ άστρα έσβηναν σ’ έναν αφανισμό,

Θα μάθαινα να βλέπω ένα άδειο ουρανό,

Να νιώθω το υπέροχο ψηλαφητό σκοτάδι

Και να το συνηθίζω κάθε βράδυ.

 

 

 

* Η Χριστίνα Σδούκου είναι απόφοιτη Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τελείωσε το Master στην υπολογιστική γλωσσολογία στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο Αθηνών και εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών στο Deree College. Aγαπά τα ταξίδια, τη μουσική, το γράψιμο αυτά τα απλά δηλαδή που την κάνουν να γίνεται καλύτερος άνθρωπος.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top