Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Σου μιλάω, μ’ ακούς;”
10/06/2015, 12:13 μμ

Διήγημα: “Σου μιλάω, μ’ ακούς;”

Της Χριστίνας Σδούκου // *

 

1250539826K1tA9E

 

Η Έλλη βούτηξε βιαστικά τη ζακέτα της. Είχε βγάλει ένα ψυχρό αεράκι εκείνο το αδειανό βραδάκι του Ιούνη. Δεν παρατήρησε διόλου το στραβό κούμπωμα, άλλωστε ποτέ δεν έδινε σημασία στα φτιασιδώματα όπως η ίδια τα αποκαλούσε. Είχε για παράσημό της την ανεμελιά και την παιδικότητα που όρθωναν περίτρανα το ανάστημα τους στην καθημερινή γιορτή της ασημαντότητας κρύβοντας για τα καλά τα ηλικιακά ψηφία στο χρονοντούλαπο της λήθης.

Σήμερα ήθελε να βρει τον αδερφό της. Πάνε δυο χρόνια τώρα που την είχε αφήσει. Εκείνη όμως επέστρεφε πυκνά συχνά στο χωριό της , εκεί όπου οι δυο τους αφήνανε τα παιδικά , αθώα τους αποτυπώματα όλες τις εποχές του χρόνου. Την γοήτευε πολύ το όνομα Ασπράγγελοι τόσο που μικρή πεισματικά ζητούσε να την βαφτίσουν Ασπραγγέλλη. Δεν ήταν τυχαίο το πρώτο σλάβικο όνομα Ντοβράς που σημαίνει καλός. Το πίστευε ναι πως σε αυτό το μαγικό μέρος συνέβαιναν τα πιο όμορφα πράγματα και όπου και αν πήγαινε έπαιρνε και τα δικά της ηπειρώτικα νανουρίσματα με τα αρμονικά και μελωδικά χρώματα της φλογέρας, του κλαρίνου, του λαούτου.

Δεν θυμάται να φοβάται το σκοτάδι. Εκείνο το ξέφωτο στο δάσος γέμιζε με τις πιο χαρούμενες φωνές και πλημμύριζε με φως και τα πιο άγρια χειμωνιάτικα βράδια. Εκείνες οι πολύχρωμες παιδικές μπάλες, κατρακυλούσαν σαν πολύτιμα διαμάντια στη γη που η κάθε παιδική ψυχή αποθήκευε με στοργή στο θησαυροφυλάκιο το σπιτιού για την επόμενη μέρα. Σήμερα η Έλλη φούσκωσε με όλη την δύναμη της αγάπη της την παιδική τους μπάλα και την μετέτρεψε σε αερόστατο. ‘’Σου έρχομαι Μανωλιό, έχω τόσα να σου πω ’’, είπε. Αυτό το ταξίδι πάντα την ανακούφιζε. Μεμιάς πεταγόταν αστρικά σε εκείνον .Κουβέντιαζαν, γελούσαν, έπαιζαν, θυμόντουσαν και συνειδητοποιούσαν πώς το πνευματικό μαζί φέρνει τόση ευτυχία. Δεν ένιωθε πλέον θλιμμένη, χαμένη, άδεια. Αποφάσισε να έρθει κοντά του όπως εκείνη ήθελε να την θυμάται. Χαρούμενη, ευγενική, περιγραφική, παιχνιδιάρα. Και εκείνος με αυτό τον τρόπο την άκουγε. Πάντα την άκουγε . Κάθε φορά και πιο πολύ. Εκεί πάνω η ζωή ξεγελούσε και τον πιο δύσπιστο. Η Έλλη όμως δεν ήθελε να ξεγελάσει αλλά να γελάσει και να μοιραστεί όλα αυτά τα κρυφά που αβίαστα μεγαλώνοντας σου φανερώνονται. Την αλήθεια ήθελε να του πει και να του τραγουδήσει εκείνο το αδειανό βράδυ: “Eίναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά , από τη γη στον ουρανό για να πετάξεις, αυτούς που φύγαν να τους βρεις δεν είναι αργά, όλα η αγάπη μπορεί να τ’αλλάξει’’. Καληνύχτα Μανωλιό.

 

(μουσική έμπνευση από το τραγούδι “Αμάξι με Φτερά” σε στίχους Φίλιππου Πλιάτσικα )

 

* Η Χριστίνα Σδούκου είναι απόφοιτη Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τελείωσε το Master στην υπολογιστική γλωσσολογία στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο Αθηνών και εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών στο Deree College. Aγαπά τα ταξίδια, τη μουσική, το γράψιμο αυτά τα απλά δηλαδή που την κάνουν να γίνεται καλύτερος άνθρωπος.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top