Fractal

Καπιταλιστικός Ρεαλισμός

Aπό τον Πάνο Ιωαννίδη //

 

«Ξένα Νερά», Wolfgang Schorlau, Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Angelus Novus

 

Κάθε δημόσιο αγαθό, μπορεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες, να μετατραπεί σε ιδιωτικό και κάθε ιδιωτικό αγαθό να καταστεί δημόσιο. Καθώς η παραγωγή και κυρίως η διανομή των αγαθών, διαμορφώνονται από τον περίφημο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, δύναται να εξυπηρετούν δημόσια ή/και ιδιωτικά συμφέροντα. Η προοπτική διάθεσης και οι όροι χρήσης των αγαθών, εξαρτώνται τόσο από την πολιτική βούληση, όσο και από τον περίφημο συσχετισμό κοινωνικών δυνάμεων, ο οποίος συχνά καθορίζει και προς τα πού φυσάει ο πολιτικός άνεμος.

Όχι, δεν προσπαθούμε εδώ να κάνουμε ανάλυση πολιτικής οικονομίας. Ούτε αυτό προσπαθεί, ο Wolfgang Schorlau, ο σπουδαίος συγγραφέας νουάρ μυθιστορημάτων από τη Γερμανία, ο οποίος κάνει λογοτεχνία και μάλιστα σπουδαία. Αντιθέτως, συζητάμε εντυπωσιασμένοι για μια ακόμα υπόθεση του ιδιωτικού ντετέκτιβ Γκέοργκ Ντένγκλερ, ο οποίος στην περιπέτεια του με τίτλο Ξένα Νερά (Angelus Novus, Μαρία Αγγελίδου), ασχολείται θέλοντας και μη, με έναν θάνατο που έχει σχέση με διαδικασίες, φανερές και παρασκηνιακές της ιδιωτικοποίησης του νερού στη Γερμανία.

Όταν η βουλεύτρια του CDU Αγγέλικα Σαίλκοπφ πεθαίνει στο βήμα της βουλής, λίγο πριν εκφωνήσει έναν λόγο για τον οποίο προετοιμαζόταν πολύ καιρό, όλοι θεωρούν ότι ο θάνατος της οφείλεται σε καρδιακή προσβολή. Την άποψη αυτή έχουν ο σύζυγος της, το κόμμα της και φυσικά η κοινή γνώμη. Μόνο η γιαγιά της βουλεύτριας, διαφωνεί ριζικά και αναθέτει χρυσοπληρώνοντας τον Γκέοργκ Ντένγκλερ, να ερευνήσει την υπόθεση. Οι διεισδυτικές έρευνες του τον φέρνουν αντιμέτωπο με μια πολυεθνική εταιρία μεγαθήριο, την κοινοπραξία παροχής ενέργειας και υδάτων VED και τον μάνατζερ της Στέφαν Κ. Κροσμρέντερ. Και το κυνήγι του γάτου με το ποντίκι αρχίζει.

 

Wolfgang Schorlau

 

Γραμμένο με την τεχνική της πολυεστιακής αφήγησης και κάνοντας προσεκτική χρήση του εγκιβωτισμού, τα Ξένα Νερά καταφέρνουν να προσφέρουν απόλαυση και παράλληλα να προβληματίσουν τον έμπειρο αναγνώστη. Ίσως γιατί μας δείχνουν με λογοτεχνικό τρόπο, ότι δυστυχώς ακόμη πρέπει να φοβόμαστε για αυτά που θα γίνουν για εμάς, χωρίς εμάς.

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top