Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Laboremus»
05/02/2019, 8:19 μμ

«Laboremus»

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Βιβή Κοψιδά-Βρεττού «Χειραψίες μιας ασήμαντης μέρας», εκδ. Βακχικόν

 

Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε την ποιητική συλλογή της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού «Χειραψίες μιας ασήμαντης μέρας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού είναι ήδη μια καταξιωμένη ποιήτρια με δύο προηγούμενες ποιητικές συλλογές, που κυκλοφόρησαν από γνωστούς εκδοτικούς οίκους και παιδαγωγικές, φιλολογικές και λαογραφικές μελέτες και δοκίμια.

Η ποιητική συλλογή «Χειραψίες μιας ασήμαντης μέρας» περιέχουν μεγάλα σε έκταση ποιήματα, γραμμένα σε ελεύθερο στίχο, ενώ σε ορισμένα υπάρχει μια πεζολογική μορφή σαν μικρές ιστοριούλες, χωρίς να χάνουν την ποιητικότητά τους εξαιτίας του εσωτερικού ρυθμού, που διαθέτουν.

Τα ποιήματα της συλλογής είναι κυρίως κοινωνικά. Το πρώτο και μεγαλύτερο ποίημα της συλλογής έχει τον τίτλο “Laboremus”, που σημαίνει «Ας εργαζόμαστε» φράση, που αποδίδεται στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σέβηρο, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί και σε ένα διήγημα του Τραυλαντώνη. Βέβαια, αν διαβάσουμε το ποίημα, θα δούμε πως η προτροπή χρησιμοποιείται ειρωνικά. Στην αρχή του ποιήματος «σε εποχή που απουσιάζει παντελώς το αντικείμενο» αναζητούνται συντονιστές για να συντονίσουν το χάος. Ποιος μπορεί να συντονίσει το χάος; Μόνο ένας τρελός, μόνο που πρόλαβε και πέθανε! «τώρα που βρήκαμε το χάος απωλέσαμε τον ποιητή του…» Οι διευθυντές παρουσιάζονται ως παχύδερμα, ενώ τα βιώματα του απλού ανθρώπου έχουν καταντήσει υπερπροϊόν και υπεραξία. Όλα ξεκινούν από το σχολείο (δηλ. από την μονοδιάστατη σύγχρονη παιδεία) και ενώ η κρίση έχει αγγίξει ένα μεγάλο ποσοστό συνανθρώπων μας, οργανώνονται γιορτές και φεστιβάλ. Η ποιήτρια θα γράψει ειρωνικά: «αληθινή επανάσταση εν μέσω κρίσης…»

 

 

Αλλά και τα υπόλοιπα ποιήματα της συλλογής έχουν κοινωνικό ενδιαφέρον. Η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού αναφέρεται στους πρόσφυγες στο ποίημα: «Ο Άη-Βασίλης και το προσφυγόπουλο», στα όνειρα μιας ζωής, που διαψεύδονται, στους ανθρώπους, που γίνονται νούμερα της ΕΛΣΤΑΤ, στους αλήτες και τους ζητιάνους των δρόμων, στο μικρό παιδάκι, που ενώ θα ξεκινήσει με γέλια και χαρές για το σχολείο, θα το δει σαν καταναγκασμό και θα πει: «Να μείνω θέλω αγράμματος…»

Η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού σε ορισμένα ποιήματα γίνεται ακόμα πιο συγκινητική όταν αναφέρεται στο αναπόφευκτο του γήρατος και σε ιδιαίτερα δύσκολες υπαρξιακές αναζητήσεις.

Σε όλα τα ποιήματα, που διαβάσαμε η ποιήτρια δεν δίνει λύσεις. Περιγράφει με μουντές και ειρωνικές πινελιές την σύγχρονη κοινωνία και αφήνει την λύση για τον αναγνώστη. Δεν θέλει να κάνει κήρυγμα. Δεν είναι η πρόθεσή της να νουθετήσει και να συμβουλέψει. Θέλει να προβληματίσει και κατά τη γνώμη μας το πετυχαίνει απόλυτα.

Συμπερασματικά η ποιητική συλλογή της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού «Χειραψίες μιας ασήμαντης μέρας» είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πόνημα, που δείχνει ότι η ποιήτρια έχει πολλά ακόμα να προσφέρει στον χώρο της ποίησης. Την περιμένουμε και την προτρέπουμε, παίρνοντας την έμπνευση από τον τίτλο του πρώτου ποιήματος της συλλογής της, να εργαστεί ποιητικά.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top