Fractal
Home / Η μουσική μέσα τους / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Το «Ξέφρενο Αερόστατο» του Οδυσσέα
29/10/2014, 2:54 μμ

Το «Ξέφρενο Αερόστατο» του Οδυσσέα

του Γιάννη Παναγόπουλου //

 

2013-12-29 17.26.54

Ο Οδυσσέας δεν πάει για καριέρα, έτσι όπως οι περισσότεροι την κατανοούμε. Και τα τραγούδια του δεν έχουν τίποτε από την πονηράδα της εποχής. Δεν θα μπορούσαν να «ντύσουν» διαφημιστικά σποτ εταιρειών κινητής τηλεφωνίας ή τραπεζών ή ξυριστικών μηχανών μιας χρήσης ή φαρμακευτικών σκευασμάτων ενάντια στην ακμή. Ο Οδυσσέας έχει τραγούδια που ξεπερνούν το όριο των τριών  λεπτών που θέλουν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ώστε να τα βάλουν στην play list τους. Με άλλα λόγια ο Οδυσσέας κάνει μουσική με τον τρόπο που θέλει. Τη διανέμει με τον τρόπο που θέλει. Ο Οδυσσέας έχει φτιάξει τη δική του μουσική δράση. Την λέει «Ξέφρενο Αερόστατο». Δεν έχω ιδέα αν θα ήθελε ή θα μπορούσε να είναι ο επόμενος Nicolas Jaar, ο επόμενος Ulrich Schnauss, ο επόμενος Chilly Gonzales. Ο Οδυσσέας ζει στην Κρήτη. Και το μουσικό του σχέδιο είναι πολύ όμορφο. Μπορείς να το ακούσεις «ελεύθερα». Άραγε, όλα τα παραπάνω αρκούν να σε ψήσουν να πας παρακάτω; Να μάθεις περισσότερα γύρω από τη ζωή ενός πιτσιρίκου που φτιάχνει μινιμαλιστική μουσική με Ελληνικό στίχο;

 

 

«Ξέφρενο Αερόστατο» - Οδυσσέας Γραμματικάκης

«Ξέφρενο Αερόστατο» – Οδυσσέας Γραμματικάκης

-Τι είναι τελικά το «Ξέφρενο Αερόστατο»; Μια προσωπική «πράξη»;

-Το Αερόστατο είναι ο κόσμος μου, και συχνά πυκνά το καταφύγιό μου. Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, αν και είναι προσωπικό project, απεχθάνεται τους εγωισμούς και καταστρέφει όποιον τέτοιον προσπαθήσει να το πλησιάσει. Με πρώτον απ’ όλους τον δικό μου.

 

-Θυμάσαι τη στιγμή που πρωτοσυστήθηκες στη μουσική;

-Πρέπει να ήμουν γύρω δεκαπέντε χρόνια όταν, ένας τότε φίλος, λίγο μεγαλύτερος, ο Πέτρος, μου έδωσε μια κιθάρα και μου έδειξε τις 6 πρώτες νότες του «Nothing else matters» των Metallica. Τις έπαιζα ασταμάτητα για τις επόμενες 2-3 ώρες, μέχρι που η παρέα δεν άντεχε άλλο και με ανάγκασε με απειλή βίας να σταματήσω. Εκ των υστέρων, καταλαβαίνω ότι μάλλον είχα ασυνείδητα πραγματοποιήσει την πρώτη μου ντανταϊστική συναυλία.

 

-Γράφεις: «Έχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε, συνοδευόμενη από την απαραίτητη εσωτερική τρικυμία, η παραγωγή του πρώτου ψηφιακού δίσκου που με αμηχανία φέρει παραπλεύρως του την υπογραφή “Ξέφρενο Αερόστατο”». Τι είναι αυτό που ονομάζεις «εσωτερική τρικυμία» στην προκειμένη περίπτωση;

 

-Είναι πολλά πράγματα μαζί: ανασφάλεια, αγάπη, προσδοκία, άγχος, αγωνία, ασάφεια, προγραμματισμός (λάθος), προϋπολογισμός (πιο λάθος), προθεσμίες (όλες χαμένες).

 

-To «Ξέφρενο Αερόστατο» δίνει συναυλίες ή είναι ένα στουντιακό σχέδιο;

-Συναυλίες μέχρι τώρα έκανα σπάνια, παρέα με φίλους, στημένες τις περισσότερες φορές σχεδόν αυθόρμητα σε μικρούς χώρους και μαγαζιά, ή και στο σπίτι μου. Για το μέλλον ετοιμάζω κάτι πιο σύνθετο και απαιτητικό από τεχνικής σκοπιάς, που ελπίζω να αποτελέσει ικανή αφορμή για λίγη περισσότερη εξωστρέφεια.

 

IMG_0149-Πού θέλεις να φτάσεις με το «Ξέφρενο Αερόστατο»;

-Δεν νομίζω ότι υπάρχει προορισμός. Το αφήνω απλώς να ταξιδεύει και προσπαθώ να απολαμβάνω το ταξίδι, ακόμα κι όταν υπάρχουν αναταράξεις.

 

-Τι είναι τέχνη;

-Όταν αφήνομαι να ονειροβατώ, φαντάζομαι πως η τέχνη δεν είναι συμβιβασμός ή δημόσιες σχέσεις ή μαικήνες. Πως είναι αυτό που αγκαλιάζει στοργικά ένα παιδάκι που έχασε τα πόδια του σε μάχη στο Κομπανί, και ταυτόχρονα κόβει με πριονωτό μαχαίρι τα ακροδάχτυλα των καταπιεστών, των αδιάφορων και των καιροσκόπων. Πως είναι το σπέρμα που θα γονιμοποιήσει την επανάσταση στο μυαλό των καταπιεσμένων, και ταυτόχρονα το δηλητήριο που θα δημιουργήσει τους εναρκτήριους θανατικούς σπασμούς στους αυτοκράτορες και τους βασανιστές. Πως δε ζητάει έγκριση από τα κόμματα, τους δημοσιογράφους, τους παπάδες ή τους νομοθέτες. Πως είναι η ατόφια δημιουργική έκρηξη των ευαίσθητων, των ασυμβίβαστων, των περιθωριακών, των τρελών και των ανένταχτων. Πως είναι μια γιορτή αχαλίνωτης ελευθερίας.
Στην πραγματικότητα, πολλοί λίγοι καλλιτέχνες καταφέρνουν πια να διατηρούν μια τέτοιου ή άλλου είδους, ανάλογη με την προσωπική τους αντίληψη, καθαρότητα. Κάπου στη διαδρομή χάσαμε το παιχνίδι και αφεθήκαμε να μας χαλιναγωγεί ένα σύστημα που πασχίζει να μας επιβάλει την αυτολογοκρισία, τον συμβιβασμό και τη συντήρηση.

 

-Ποια είναι η σημαντικότερη μουσική σου ανάμνηση;
-Πραγματικά δεν ξέρω. Θυμάμαι τα πάντα, καλά και κακά, με την ίδια ένταση. Μάλλον προτιμώ να αντιμετωπίζω το μουσικό μου παρελθόν ως συνειδητή, ενιαία διαδρομή παρά ως κολάζ αυτοτελών γεγονότων.

 

-Τι δεν έχεις κάνει μουσικά ακόμα που θέλεις να κάνεις το συντομότερο;

-Μία συναυλία – performance με τη συμμετοχή όχι μόνο μουσικών, αλλά ανθρώπων από όσο το δυνατόν περισσότερες εκφράσεις της τέχνης, βασισμένη στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό.

 

-Τι είναι για σένα η πόλη σου; Ποια είναι η αγαπημένη σου «γωνία» εντός της;

-Η πόλη που ζω έχει δυστυχώς πάψει να μου ανήκει εδώ και χρόνια. Βρίσκω πια παρηγοριά όχι σε μέρη, αλλά στους όλο και λιγότερους ανθρώπους που καταφέρνουν να διατηρούν τη δοτικότητα και τη δημιουργικότητά τους απέναντι στην υποκρισία που χαρακτηρίζει κάθε επαρχία, ειδικά σήμερα.

 

-Τι είναι ποπ μουσική σήμερα;

-Αν εννοείς το κομμάτι αυτό που παράγει τυποποιημένες και άγευστες μουσικές καραμελίτσες, δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα υδροκέφαλο auto tuned εργοστάσιο ανακύκλωσης χρημάτων. Φαντάζομαι, όμως, πως εννοείς την ποπ με την ευρύτερη έννοιά της και αυτή μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να την περιγράψω ή να την ορίσω. Φτάνουν πια τόσα ακούσματα από όλον τον κόσμο στ’ αυτιά μου, που δυσκολεύομαι να εντοπίσω κάποιον κοινό πυρήνα ή κάποια κοινή αναζήτηση.

 

10615910_315774815273514_1722239741_n-Θεωρείς τη δουλειά σου μέρος μιας συγκεκριμένης μουσικής σκηνής;

-Ανήκα πάντα, από τότε που άρχισα τις πρώτες μου ηχογραφήσεις, σε αυτό που γενικώς ονομάζεται ελληνόφωνο underground. Εκεί βρήκα και τους ανθρώπους που με ενθάρρυναν στα πρώτα βήματα και με στηρίζουν μέχρι σήμερα. Δε νομίζω ότι αυτό που κάνω ταιριάζει σε κάποια πιο συγκεκριμένη ταμπέλα.

 

-Ποιους άλλους Έλληνες συνθέτες, μουσικά σχήματα, μουσικούς παραγωγούς ακούς;

-Για να μην παραθέσω μια τεράστια λίστα, θα σου γράψω μόνο αυτά που ακούω ή ξανακούω αυτή την εποχή: τις avant-garde δουλειές που σιγά-σιγά συγκεντρώνονται στο διαδικτυακό label της ΦΥΤΙΝΗΣ, ένα εξαιρετικό ντουέτο που γνώρισα πρόσφατα και ονομάζονται ALCALICA, το Piano Oracles και το Piano Cellules του Σάκη Παπαδημητρίου, και πάντα lost bodies και Μιχάλη Σιγανίδη.

 

-Ποιά είναι η σχέση της μουσικής σου με την σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας;

-Πάντα επηρεάζομαι από την κατάσταση γύρω μου. Το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου δίσκου γράφτηκε πριν ξεσπάσει η επονομαζόμενη «οικονομική κρίση», αλλά νομίζω πως η μελαγχολία για κάτι που φαινόταν ήδη πως είναι έτοιμο να καταρρεύσει είναι εκεί. Στο δίσκο που δουλεύω τώρα και θα κυκλοφορήσει το Δεκέμβρη με τον τίτλο «Νεκρή Φύση με αυτοσχεδιασμό» η κατάσταση της Ελλάδας βρίσκεται πια στο επίκεντρο, κι έτσι το υλικό είναι πολύ σκληρότερο, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά.

 

Περισσότερα για το “Ξέφρενο Αερόστατο”:

 

* To cd του Αερόστατου έχει κυκλοφορήσει σε 250 αριθμημένα αντίτυπα και διατίθεται στο «Vinyl microstore» στην Αθήνα & στο δισκοπωλείο «Λωτός» στη Θεσσαλονίκη ή ταχυδρομικά οπουδήποτε αλλού. Ο νέος δίσκος με το όνομα «Νεκρή φύση με αυτοσχεδιασμό» θα κυκλοφορήσει για ελεύθερο κατέβασμα από το διαδικτυακό label «Φυτίνη» (fytini.com) το Δεκέμβρη του 2014 

Νεκρή φύση με αυτοσχεδιασμό (teaser) from Frantic Aerostat on Vimeo.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top