Ηχήσεις, αντηχήσεις και ηχηρά παράγωγα του ΞΑΝΑ
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //
Της Έλενας
Μάκης Τσίτας: “ΤΟ ΞΑΝΑ”, Εικόνες: Λίλα Καλογερή, Εκδόσεις Πατάκη, 2015
«Κούνια που σε κούναγε!», μουρμούρισε ο Μάκης μόλις έπεσε στην παγίδα του το περιβόητο ΞΑΝΑ. Τώρα θα δεις τι θα σου κάνω εγώ που ξέρω να διαχειρίζομαι τις διαπροσωπικές σχέσεις με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμα και τις μάσκες. Θα σου αλλάξω τα φώτα! Όχι που θα μου κάνεις εμένα ΞΑΝΑ το σπουδαίο! Τώρα θα δεις τι θα πάθεις. Θα σε αρπάξω από το τσουλούφι και θα σε πάω δώρο στους ήρωες των βιβλίων μου, στους ερωτευμένους, στους παππούδες να περνούν ξανά την ώρα τους, στις γιαγιάδες να σου λένε παραμύθια… Ως και αδέσποτο θα σε πετάξω στον δρόμο να κάνεις παρέα στον ‘αδέσποτο Κώστα’ μου να δεις τι τραβάνε τα καημένα τα αδέσποτα. Όχι που αλλάζεις κάθε τόσο ρόλο!».
Το ’πε και το ’κανε. Και να ήτανε μόνο αυτό! Το… κλωνοποίησε! Ξεπέρασε τους δημιουργούς της ‘Ντόλι’, του πρώτου κλωνοποιημένου αμνού και πρότυπου ‘κλώνου’, σε αναπαραγωγή πανομοιότυπων Ξανά ώστε να καλύπτουν όλες τις ανάγκες, να ικανοποιούν όλα τα γούστα, να παίζουν όποιο ρόλο τους λάχει, να κάνουν ό, τι βάλει ο νους σου.
Ξεκινώντας από αυτή την πολύ εύχρηστη λεξούλα που μεταχειριζόμαστε ΞΑΝΑ και ξανά στην κουβέντα μας, την απλή λεξούλα Ξανά που όμως κουβαλάει στα φτερά των φθόγγων της ξανά και ξανά την ένδοξη ιστορία της μακραίωνης πορείας της στην εκφορά του λόγου, έγραψε ένα κείμενο πλέκοντας το εγκώμιο του «Ξανά»!
Μάκης Τσίτας
Είδε το κείμενο η Έλενα, της ήρθε η φαεινή ιδέα του ΞΑΝΑ βιβλίου! Στο άψε σβήσε αποφάσισε να το κάνει βιβλίο! Το έδωσε στη Λίλα που πήρε το ΞΑΝΑ ξωπίσω περπατώντας πάνω στα χνάρια του Μάκη και το ΞΑΝΑ δόμησε με χρώματα, με γραμμές και σχήματα. Του έδωσε ξανά μορφή, υπόσταση, το έντυσε με γούνα και φόρεσε στο άσημο ΞΑΝΑ «πρόσωπο» και προσωπείο.
Έτσι, το καλό σου το ΞΑΝΑ από στατικό χρονικό επίρρημα, από αφηρημένη έννοια, από ασυνόδευτη κενή λέξη, από αίνιγμα, το έκανε ον γένους ουδετέρου, υποκείμενο/αντικείμενο παντός καιρού και χώρου, διαθέσιμο ΞΑΝΑ σε κάθε περίπτωση για να καλύπτει ΞΑΝΑ πάγιες ανάγκες, ιδία αισθηματικές. Το έκανε κάτι σαν φίλτρο ερωτικό!
Αλλά το αυθεντικό, το πρώτο έχει την πρωτιά σε όλα. Βλέποντας ολόγυρά του τα πανομοιότυπα Ξανά έχασε τον μπούσουλα.
«Ουφ! Οι κλώνοι μου θα με αφανίσουν, μ’ έχουν κιόλας αφανίσει. Κάτι πρέπει να κάνω», σκέφτηκε. «Μπορώ να ερωτευτώ», συμπλήρωσε τη σκέψη του.
Φοράει μιαν ολόασπρη γούνα, αρπάζει αγκαλιά μια καρδιά, της λέει λόγια τρυφερά και χορεύουν. Ύστερα βάζει στην καρδιά φτερά, ανοίγει την ομπρέλα του και χορεύουν βαλς με ήλιο στη βροχή, γίνεται σύννεφο λευκό στον ουρανό. Δεν του αρέσει εκεί, πάει και γίνεται στολίδι σε αρχαίο αγγείο. Φοράει σκουφί καλογερίστικο και παπιγιόν, παίρνει βελόνα και κλωστή – ράβε ξήλωνε / δουλειά να μη σου λείπει – και κάνει του κόσμου τις μηχανορραφίες, μεταμορφώνεται σε πιόνι, τρυπώνει στην κούνια σαν μωρό να το νανουρίζουνε ΞΑΝΑ εκεί, παίζει βιολί σαν τον Ερμή, σε πίνακα παίρνει μορφή χρυσή, γίνεται γκράφιτι σε τοίχο, μπαίνει στο θέατρο μαύρος αρχάγγελος, βουτάει στη λίμνη με τους κύκνους άσπρο βότσαλο, κολλάει ξανά στον ουρανό σαν άσπρο συννεφάκι, του Μάη το πλέκουνε στεφάνι που μαδάει και σπέρνει ροδοπέταλα.
Αλλάζει ρότα και ΞΑΝΑ παίρνει το κινητό, παίζει παιγνίδια ηλεκτρονικά, πίνει γλυκύ βραστόν ελληνικό στην παραλία, προάγεται σε πολυμήχανο ραδιουργό και καμαρώνει και φουντώνει και φουσκώνει και ΞΑΝΑ μαυρίζει απ’ το θυμό του κι από τα μάτια του πετιούνται φλόγες τα σπαθιά…
Κι όταν πια ο κόμπος έφτασε στο χτένι και βρέθηκε ξεκρέμαστο στα άκρα, του ’ρθε του Μάκη να του δώσει μια κλωτσιά να το πετάξει απ’ το μπαλκόνι.
«Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρησέ με.
Κι αν έφταιξα, πικρά τ’ ομολογώ…»,
λέει αυτό και τον κοιτάει μ’ εκείνα τα ματάκια τα θλιμμένα. Και τότε γίνεται χαμός! Πέφτουν βροχή καρδούλες και γλυκόλογα και δάφνες κι αγκαλιές ζωγραφιστές. Και άπαντες οι κλώνοι του Ξανά στήνουνε πανηγύρι!
Και δεν ξεχνάς ποτέ σου το Ξανά!
Το “Ξανά” σου το σκέφτεσαι, το Ξανά σκέφτεσαι, εκεί που πας να προσπεράσεις, Ξανά το αποζητάς, γιατί Ξανά σου λείπει και Ξανά το αγαπάς ώσπου γίνεσαι Ξανά, ένα Ξανά πανόμοιό του…
Πολύ έξυπνο το θρυλικό «Ξανά» βιβλίο για δώρο μαγικό στον Ξανά αγαπημένο, στην Ξανά αγαπημένη, στο Ξανά Αγαπημένο, για μαγικά γενέθλια, γιορτή ονομαστική με το Ξανά και με Ξανά κάθε γιορτή του χρόνου που κυλά σαν το νερό και πάει με το καλό ΞΑΝΑ κάθε φορά!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔ Δημήτρης Κωστόπουλος: «Δεν μπορώ τους ψεύτες και τους υποκριτές, τους τάχα μου ευαίσθητους»
Συνέντευξη στην Αργυρώ Μουντάκη // Ο Δημήτρης Κωστόπουλος αν ήταν ζώο θα ήταν λύκος, αν έμενε σε άλλη χώρα, θα επέλεγε τη Γαλλία ή τη Γερμανία. Στη συνέντευξη αυτή μας μιλάει επίσης για τον δημιουργικό οίστρο της συγγραφής, που
Περισσότερα -
✩ Παναγιώτης Μέντης, ΕΝΔΟΞΗ ΕΝΔΕΙΑ, στο πλαίσιο τού φετινού ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2021 «200 χρόνια Επανάσταση; Ξαναγράφοντας τους αρχαίους μύθους σήμερα»
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // Παναγιώτης Μέντης, ΕΝΔΟΞΗ ΕΝΔΕΙΑ, στο πλαίσιο τού φετινού ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2021 «200 χρόνια Επανάσταση; Ξαναγράφοντας τους αρχαίους μύθους σήμερα» την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2021 στον Αύλειο Χώρο τού Μουσείου Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Πρωταπριλιά”
Γράφει ο Δημήτρης Κολιδάκης // * ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ Κοκέτα απ’ τα νιάτα της ήτανε η Βάσια. Όχι του λούσου και των περιττών. Όχι! Απλά του καλού και του γουστόζικου. Ένα κραγιονάκι κατά σάπιου μήλου μεριά, δυο σκουλαρικάκια
Περισσότερα -
Η ζωή βρίθει αθώων τεράτων
Γράφει η Μαρία Βρέντζου // * «Πόλη στο φως» της Ευτυχίας Γιαννάκη, εκδόσεις Ίκαρος 2018, σελ. 480 Την Ευτυχία Γιαννάκη την γνωρίσαμε ως συγγραφέα, όταν το καλοκαίρι του 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο της αστυνομικό βιβλίο με τίτλο «Στο
Περισσότερα -
Ο αιώνιος χρόνος
Γράφει η Αριστούλα Δάλλη // Κορίνα Μαυράκη, «Ο καθρέφτης της Περσεφόνης», εκδόσεις ΑΩ, 2023. Η Κορίνα Μαυράκη με την πρώτη ποιητική συλλογή της «Ο καθρέφτης της Περσεφόνης», κερδίζει μία θέση αφετηρίας στο λογοτεχνικό χώρο με τη
Περισσότερα -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Ήθος ανθρώπω δαίμων
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Alex Michaelides «Το μένος», Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ, εκδ. Διόπτρα «Τι προηγείται; Ο χαρακτήρας ή η μοίρα; Αυτή είναι η κεντρική ερώτηση σε οποιαδήποτε τραγωδία. Τι έρχεται πρώτο; Η ελεύθερη βούληση ή
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ερώτημα”
Γράφει η Νηρηίς // * Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν όπως επιλέγουν Υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται πως ζουν Άνθρωποι που τους ερωτεύονται Και άνθρωποι βαθιά ερωτευμένοι Στον έρωτα τα δίνουν όλα Θυσία γίνονται κι αιώνια υποχωρούν
Περισσότερα
