Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Οι γυναίκες είναι η αρχή, το τέλος και η λύση στο αίνιγμα
15/07/2015, 12:34 μμ

Οι γυναίκες είναι η αρχή, το τέλος και η λύση στο αίνιγμα

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος //

 

«Little Scarlet» του Γουόλτερ Μόσλυ, Μετάφραση: Άλκηστις Τριμπέρη, Εκδ. Πόλις, σελ. 360

 

littleΈχει μείνει στην ιστορία ως «The Watts riots» ή «Watts Rebellion». Επί το ελληνικότερον: το 1965, η «Πόλη των Αγγέλων» βίωσε μια εβδομάδα κόλασης στο γκέτο του Γουότς.

Στις 11 Αυγούστου 1965, στο Λος Άντζελες, ένας μαύρος μοτοσικλετιστής συλλαμβάνεται από την τοπική αστυνομία, καθώς σε έλεγχο βρέθηκε να οδηγεί μεθυσμένος. Ένα απλό, καθημερινό περιστατικό του κοινού αστυνομικού δελτίου, μετατράπηκε, αίφνης, σε θρυαλλίδα ταραχών που οδήγησαν σε μια κολασμένη εβδομάδα. Ο φόρος αίματος ήταν βαρύς (34 νεκροί), ενώ οι καταστροφές, κυρίως σε μαγαζιά λευκών, ήταν εκτεταμένες. Εν πολλοίς: η τοπική διάσταση της φυλετικής διαμάχης ξεπέρασε τα όρια και μετέτρεψε το Λος Άντζελες σε μια έμφοβη πόλη όπου όλοι αντιμάχονταν όλους.

Μέσα σε αυτό το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο, ο Μόσλυ μεταφέρει τον γνωστό, από προηγούμενα μυθιστορήματά του, ντετέκτιβ Ίζυ (Ιεζεκιήλ) Ρόουλινς, ο οποίος καλείται να εξερευνήσει μια δολοφονία που η αστυνομία έχει καλύψει με ένα πέπλο σιωπής. Κατά τη διάρκεια των βίαιων συγκρούσεων έναν λευκός άνδρας λιντσάρεται από μια ομάδα αλλοφρόνων μαύρων. Τον σώζει μια νεαρή κοπέλα, η Νόλα Πέιν, που λόγω του χρώματος των μαλλιών της, όλοι την γνωρίζουν ως «Little Scarlet» (σ.σ.: μικρή κοκκινομάλλα). Οι δύο τους δεν είναι άγνωστοι, δεν τους οδήγησε η τυχαιότητα των στιγμών να βιώσουν μια οριακή κατάσταση: μεταξύ τους έχει αναπτυχθεί ερωτική συνάφεια που ξεφεύγει από την παραδεδεγμένη ηθική της εποχής.

Ποιος σκότωσε την άτυχη κοπέλα; Πρόκειται για ένα ακόμη φυλετικό έγκλημα ή, μήπως, πίσω από αυτό κρύβεται κάτι άλλο; Οι λευκοί αστυνομικοί της τοπικής αστυνομίας βρίσκονται σε αδιέξοδο: δεν θέλουν να κάνουν γνωστό το έγκλημα υπό το φόβο ότι θα αναζωπυρώσει το ήδη πολεμικό κλίμα, αλλά δεν μπορούν και να το εξιχνιάσουν, καθώς τους είναι δύσκολο να διεισδύσουν στο γκέτο των μαύρων και να αρχίζουν να ξετυλίγουν το κουβάρι. Έτσι, μέσω του επιθεωρητή Μέλβιν Σαγκς, ζητείται η βοήθεια του Ρόουλινς που μπορεί να μην είναι το τυπικό δείγμα «λαγωνικού», δεν είναι καν επίσημος ντετέκτιβ, ωστόσο έχει τον τρόπο του να λύνει υποθέσεις και να βγάζει το φίδι από την τρύπα.

Όντως, ο Ρόουλινς δέχεται να αναλάβει την υπόθεση και να βουτήξει τα πόδια του στο κοχλασμένο νερό του γκέτο. Ψάχνει, ρωτάει, μπλέκεται σε παράπλευρες υποθέσεις, συναντάει μικροκακοποιούς και ανθρώπους κυνηγημένους από το σύστημα – μέλη μιας ιδιαίτερης και άκρως περιχαρακωμένης περιοχής που ζει με τους δικούς της κώδικες και ένα ιδιότυπο σύστημα αξιών. Φυσικά, ο Ρόουλινς έχει τον κατάλληλο βοηθό, τον περιβόητο Ποντικό, έναν επιδέξιο καταφερτζή και άνθρωπο για όλες τις δουλειές, που όμως, ως κλασικός γυναικάς, τα κάνει πάντα μαντάρα με τα ερωτικά του αφήνοντας στο διάβα του πληγωμένες καρδιές γυναικών.

Οι γυναίκες είναι ένας σημαντικός «κόμβος» στο μυθιστόρημα. Άλλωστε, εξαρχής, έχουμε να κάνουμε με μια δολοφονημένη γυναίκα που στην πορεία αποδεικνύεται πως δεν είναι η μόνη που είχε παρόμοια τραγική κατάληξη. Ενδιαμέσως, γνωρίζουμε τη συμβία του Ρόουλινς, κάποιες άλλες γυναίκες (όμορφες, τσακισμένες, περιδεείς ή σκληρές σαν πέτρα), γνωρίζουμε και τη νεαρή Ζουάντα που ταράζει με τα θέλγητρά της την ευμετάβολη ερωτική επιθυμία του Ρόουλινς. Επίσης, γνωρίζουμε τη γιαγιά της Νόλα Πέιν που βρήκε το κορίτσι της νεκρό και στη συνέχεια νοσηλεύεται σε μια κλινική σε κατάσταση σοκ. Χμ, συναντάμε και δύο άλλες γυναίκες που η παρουσία τους είναι κομβικής σημασίας για την αποκάλυψη των εγκλημάτων.

 

αρχείο λήψηςα

 

Τα εγκλήματα (όντως, μιλάμε για πολλά) έχουν φυλετικό «υπόστρωμα», μόνο που δεν τα έχει προκαλέσει χέρι λευκού, αλλά μαύρου που προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να ξορκίσει στο σκληρό παρελθόν του και να ξορκίσει τα μητρικά φαντάσματα. Κάθε μαύρη που συνδέεται ερωτικά με λευκό (όπως συνέβη με τη μητέρα του δράστη), αυτομάτως μετατρέπεται σε δυνητικό θύμα. Κάπως έτσι ξετυλίγεται ρυθμικά το κουβάρι.

Με γλώσσα κοφτή και με άκρως κινηματογραφική ματιά, ο Μόσλεϋ δεν ξεφεύγει από το αστυνομικό πλαίσιο της ιστορίας, ωστόσο το εμπλουτίζει, με επιδέξιο τρόπο, με το πολιτικό κλίμα της εποχής (στο βάθος βρίσκεται σε εξέλιξη η επιχείρηση των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και οι πρώτες δειλές απόπειρες για αποστολή στο φεγγάρι) και με την επίδραση που έχει αυτό στη ψυχοσύνθεση και τις πράξεις των ανθρώπων. Η εικονοποιία του εσωτερικού πυρήνα του γκέτο και η ανάλυση της πανίδας του, ξεφεύγει από την μονοδιάστατη τυπολογία και εισδύει στο βάθος των πραγμάτων, των συναισθημάτων και των ενοχικών τραυμάτων που κουβαλούν αυτοί οι άνθρωποι. Άλλωστε, και ο Ρόουλινς κουβαλάει τα δικά του που προέρχονται από το φυλετικό διαχωρισμό που για χρόνια ήταν ένα αγκάθι στην κοινωνική ζωή των ΗΠΑ. Ανάμεσα στην ευταξία του οικογενειακού του βίου και το βάρος του χρέους του για απόδοση δικαιοσύνης, ο Ρόουλινς είναι μια μορφή που δεν μπορεί παρά να αποτίει φόρο τιμής στον Τσάντλερ και τον Γκριν και σε άλλους πατέρες του αστυνομικού μυθιστορήματος.

Η μετάφραση ανήκει στην Άλκηστη Τριμπέρη.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top