Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μια φιλοσοφική ανάγνωση της ποιητικής συλλογής της Κατερίνας Νέζη
21/02/2018, 6:39 μμ

Μια φιλοσοφική ανάγνωση της ποιητικής συλλογής της Κατερίνας Νέζη

Γράφει η Ευγενία Θανοπούλου // *

 

Κατερίνα Νέζη “Βίος ετών 47” , εκδ. Poema

 

Η ποίηση της Κατερίνας Νέζη χαρακτηρίζεται ως πρωτότυπη και ρεαλιστική, ιδιότυπα ερωτική και συναισθηματική, αισιόδοξη. Ταυτόχρονα θεωρείται ποίηση σκοτεινή, ερμητική, κρυπτική, υπόγεια και σαρκαστική. Ανάμεσα σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς δεν υφίσταται διαζευκτικός όρος. H ποίησή της είναι μια εκφραστική ενότητα αισθημάτων και σκέψεων στη βάση της υπαρκτικής τους ετερότητας.

Πρόκειται για μια ποίηση αποκαλυπτική ως προς τις αντιφάσεις, τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις που βιώνουμε καθημερινά. Βουτά σε βαθιά νερά αφήνοντας να διαφανεί η αίσθηση του πόνου, της αδικίας, ο φόβος του θανάτου, αλλά και το αίσθημα της χαράς, της αγάπης, της πληρότητας. Αναπαριστά την αέναη εναλλαγή βιώματος και συνείδησης, αίσθησης/αισθήματος και κατανόησης. Άλλωστε, όπως αναφέρει η ίδια η ποιήτρια «η δουλειά του ποιητή είναι να σκάβει βαθιά στα μύχια της ανθρώπινης ύπαρξης εκεί που μάλλον η επιστήμη δεν θα φθάσει ποτέ». Η διαφορά ανάμεσα στον επιστήμονα και τον ποιητή έγκειται στο ότι ο ποιητής «ψάχνει τους θησαυρούς μέσα του» και τους αφήνει να του αποκαλυφθούν.

Ένας «Βίος ετών 47» δεν μπορεί παρά να είναι «εν τη γενέσει του κόσμου» αφτιασίδωτος, ατημέλητος, άτακτος, τσαλακωμένος. Ακόμη και όταν ο καθένας από εμάς «λυσσομανά[ς] να ξεδιαλύνει[ς]» την αρχή των πραγμάτων που τον (συν)αποτελούν, αυτός παραμένει ένας βίος άρρητος και ανολοκλήρωτος. Για το λόγο αυτό η ποιήτρια φωτογραφίζει στιγμιότυπα μιας ζωής αρθρώνοντας ημιτελείς αφηγήσεις, δίχως αρχή, μέση και τέλος. Μέσα από μια εξακολουθητική αποδόμηση, η Κατερίνα Νέζη μας προτρέπει να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα μιας διαρκούς χωρικής μετατόπισης. Να κινηθούμε, όπως έλεγε ο Ρ. Μ. Ρίλκε, «στη σιωπηλή διάρκεια του χώρου» όπου κατοικεί η αλήθεια. Διαφορετικά, πως μπορεί «το γραφείο [να] αιωρείται στη σιωπή»; Πως είναι δυνατόν «μια τσαλακωμένη ζωή [να] καίγεται όμορφα»; Πως ο καθένας μας μπορεί «να τρέφει τους τοίχους με φρέσκα όνειρα»; Εν απουσία ενδιάμεσων σκέψεων μετακινούμαστε στο χώρο της καθαρής θέασης των πραγμάτων, η οποία μας επιτρέπει να τα βιώσουμε όπως ακριβώς είναι, συγκροτώντας μια νέα πραγματικότητα.

 

Κατερίνα Νέζη

 

Η εν λόγω ποιητική συλλογή εστιάζει και εμβαθύνει στις εσωτερικές δυνατότητες του ανθρώπου. Απορρίπτοντας το «τέλος» κάθε στερεοτυπικής σκέψης και δογματικής γνώσης, η Κατερίνα Νέζη μας προκαλεί να πραγματώσουμε αυτές τις δυνατότητες δίνοντας στη ζωή το νόημα που της αξίζει. Μας προτρέπει να δοκιμάσουμε έναν διαφορετικό τρόπο θέασης του κόσμου αφήνοντας τα πράγματα να μας δείξουν το δρόμο για τη συγκρότηση ενός «ατελείωτου» βίου, ανοικτού απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο. Έτσι, καθώς «η στέγη θα ανοίγει στα ζεστά αρώματα της θάλασσας», εμείς «θα σπέρν[ουμε] τα καινούρια μ[ας] όνειρα» μεταμορφώνοντάς τη ζωή σε τέχνη, την τέχνη της αποδοχής και της υπέρβασης.

 

Οὐκ ἐν σοφία ἐποίησας!

 

 

* Η Ευγενία Θανοπούλου είναι υποψήφια Διδάκτορας Φιλοσοφίας της Σχολής Ανθρωπιστικών Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου – ΕΜΠ

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top