Fractal

Η στερεότητα του κόσμου!

Γράφει η Εύα Μ. Μαθιουδάκη // *

 

Μέρη Λιόντη «βηματισμοί», μικρές ΕΚΔΟΣΕΙΣ, 2017: μικρά κείμενα εξομολογητικής σιωπής.

 

Το σίγουρο είναι ότι έχει αγαπήσει πολύ. Τις λέξεις, τα νοήματα, την ποίηση. Η ποιήτρια Μέρη Λιόντη στους πρώτους της «βηματισμούς» για την κατάκτηση της πεζογραφίας.

Η Μέρη Λιόντη παρουσιάζει δώδεκα πεζά και θα πρέπει να πούμε από την αρχή πως η δουλειά που μας παρουσιάζει δικαίωσε αυτή της τη χειρονομία. Δώδεκα κείμενα που σχεδόν όλα αποτελούν ώριμες εκδηλώσεις ενός λογοτέχνη με πλήρη και σαφή επίγνωση των επιδιώξεων του.

Πεζά που συνοδεύονται όλα από έναν ποιητικό επίλογο, ποιητικά προγεφυρώματα όπως τα ονομάζει ο εκδότης. Προσωπικά θεωρώ ότι το βιβλίο θα στεκόταν πολύ καλά και χωρίς αυτά. Αποτελούν όμως μια πρωτότυπη ποιητική συνοδεία, σαν ένα παραμιλητό που βγαίνει σχεδόν απρόσκλητο μετά την ανάγνωση των σύντομων διηγημάτων της Μέρης Λιόντη, βοηθώντας κυρίως την ίδια να σιγουρέψει αυτό που καλά η ίδια κατέχει: τον ποιητικό λόγο.

Δώδεκα αυθεντικά διηγήματα χωρίς μαστορεμένες κατασκευές. Γυναικείες φιγούρες που γυρίζουν γύρω από το ίδιο μοτίβο, τον πυρήνα του βιβλίου που αποτελεί την αναζήτηση και την κατάκτηση του Έρωτα. Ακόμα και όταν ο ήρωας της ιστορίας της είναι άνδρας περιστρέφεται συγκινημένος γύρω από γυναίκες άπιαστες, γύρω από το μη αναστρέψιμο παρελθόν.

Ναι θα μπορούσε να «κατηγορηθεί» το βιβλίο ετούτο με την ρετσινία της γυναικείας λογοτεχνίας, αλλά οι φιγούρες της είναι τόσο ζωντανές με μια αμεσότητα αίσθησης που αγγίζει τον άνθρωπο και όχι το φύλο του.

 

 

Το διήγημα που με συγκίνησε πιό πολύ από όλα λέγεται «Για το πέρασμα» και είναι το τέταρτο κατά σειρά διήγημα αυτού του μικρού μεγάλου βιβλίου των 74 σελίδων.

Στο διήγημα αυτό ο ήρωας θυμίζει πολύ τον Λεπρέ στον «αδιάφορο» του Μαρσελ Προύστ. ένα νεανικό του διήγημα. Όχι τόσο για την πλοκή όσο για την υποψία ενός κορμιού

-«που δεν μπόρεσε ή δεν πρόλαβε να το χαλαλίσει σε καμιάν αγάπη».

-« το κυνήγι του είχε τελειώσει. Θέλησε τόσο να βγει κυνηγός και ξέμεινε από σκάγια»

-«Δύσκολα βήματα τον έσυραν στο λαγούμι του».

Η ανακούφιση σε αυτά τα διηγήματα έρχεται συνήθως με ένα δύσκολο τέλος. Ένα τέλος που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι πίσω από αυτές τις γκρίζες αρμονίες, ο κόσμος μας παραμένει σταθερός και με βάσιμες ελπίδες για την καλή πορεία και συνέχεια της συγγραφέως, Μερόπης Λιόντη.

 

 

* Η Εύα M. Μαθιουδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα και στο Αμβούργο. Το Δεκέμβριο του 2014 δημοσιεύτηκε η πρώτη της νουβέλα “Αυτός ο ένας, ο Αρίστος” από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη και τον Απρίλιο του 2017 το δεύτερο βιβλίο της “Μικρά πείσματα” από τις εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top