Fractal

Η Κύπρος πρωταγωνίστρια στο νέο μυθιστόρημα της Βικτόρια Χίσλοπ

Γράφει η Πωλίνα Γουρδέα //

 

 

«Η Κύπρος ήταν σαν αμπελόφυλλο, που όταν το κρατούσες στην παλάμη σου έδειχνε καταπράσινο και αδιαφανές, αλλά όταν το κρατούσες κόντρα στο φως έβλεπες νεύρα να το διατρέχουν».

«Ανατολή» της Βικτόρια Χίσλοπ. Μετάφραση: Αναστασία Καλλιοντζή, εκδ. «Διόπτρα»

 

αρχείο λήψης (3)Με μια αφήγηση που ταξιδεύει στα έρημα τοπία της Αμμοχώστου την περίοδο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η Βικτόρια Χίσλοπ ξετυλίγει το κουβάρι μιας τραγικής ιστορίας με φόντο τη Μεσόγειο. Το βιβλίο λέγεται Η Ανατολή σε μετάφραση Αναστασίας Καλλιοντζή από τις εκδόσεις Διόπτρα. Η Χίσλοπ μετά τη Σπιναλόγκα της Κρήτης και το πολυδιαβασμένο Νησί καταπιάνεται με τα δραματικά γεγονότα της Κύπρου και μας αποδεικνύει περίτρανα πως γνωρίζει τον τρόπο να κατασκευάζει μοναδικές αφηγηματικές εικόνες.

Όσο πλησίαζαν προς τα σπίτια τους, είδαν τα δέντρα ολάνθιστα και τις μπουκαμβίλιες στο δρόμο να οργιάζουν, με τα άνθη τους μεγάλα και σφριγηλά. Το θέαμα αυτό ήταν απροσδόκητα χαρούμενο και μαλάκωνε τη γενικότερη αίσθηση της παρακμής. (σελ. 417)

Ο χρόνος της ιστορίας έχει αφετηρία το 1972 όταν ένας πλούσιος Ελληνοκύπριος, ο Σάββας Παπακώστας δημιουργεί στην Αμμόχωστο ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο, την Ανατολή. Το ξενοδοχείο αρχικά μοιάζει αποκομμένο από το έκρυθμο κλίμα που κυριαρχεί στο νησί ενώ οι τουρίστες απολαμβάνουν ξένοιαστοι τη χλιδάτη ζωή. Όμως αυτό που κοχλάζει στην ατμόσφαιρα είναι τόσο ισχυρό που σιγά σιγά παραβιάζει το πολυτελές άδυτο του ξενοδοχείου και η ζωή ανατρέπεται με τον πιο βίαιο τρόπο. Το πικρό καλοκαίρι της ερήμωσης, της καταστροφής, της οργής και του θανάτου του 1974 θα φέρει πρώτα το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου κι έπειτα τη φρικτή εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Τότε όλα θα αλλάξουν μ’ έναν τρόπο μη αναστρέψιμο. Το ειδυλλιακό τοπίο θα μετατραπεί σε εφιάλτη με πρωταγωνιστές τον κόσμο που προσπαθεί να διαφύγει για να σώσει τη ζωή του. Η έννοια του ερειπιώδους διατρέχει όλο το μυθιστόρημα και εκτείνεται από τα κτίρια έως τις ψυχές των ανθρώπων που η συγγραφέας περιγράφει.

Πάνω από διακόσιες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι έχασαν τα σπίτια τους στα βόρεια της Κύπρου, το ίδιο και σαράντα χιλιάδες Τουρκοκύπριοι από το Νότο. Όλοι τους έγιναν πρόσφυγες. (σελ. 449)

Η Χίσλοπ ντύνει τα πρόσωπα του έργου με τραγικότητα που τα καθιστά φορείς ανθρώπινου πεπρωμένου. Με ιδιαίτερη ευαισθησία σκιαγραφεί την καθημερινότητα, τις αγωνίες και τις ματαιώσεις δύο οικογενειών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που τους ενώνει η ανάγκη για επιβίωση μέσα στην εγκαταλειμμένη πόλη. Ένα μυθιστόρημα για τον ανθρώπινο πόνο, για την απώλεια των πάντων αλλά και για τη θέληση για ζωή. Το συρματόπλεγμα που περιφράζει την πόλη της Αμμοχώστου είναι μια εικόνα που συγκλονίζει και μας θυμίζει ότι στην Κύπρο και μετά από κάθε εισβολή, όλοι είμαστε ηττημένοι ανεξαρτήτως τάξης. Δεν υπάρχουν διακρίσεις στον ανθρώπινο πόνο και στις ανεπούλωτες πληγές και αυτό μας το υπενθυμίζει η Βικτόρια Χίσλοπ μέσα από την Ανατολή.

Μια μέρα, άνοιξε τα μάτια της και είδε ένα μουντό φως. Μπορεί να ήταν χάραμα, ίσως και σούρουπο∙ δεν ήταν σε θέση να πει με βεβαιότητα καθώς η λάμψη που έμπαινε από τις χαραμάδες στις κουρτίνες ήταν απροσδιόριστη. (σελ. 466)

79124

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top