Fractal

Γνόφος και φως

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

vevaiotitesΕλένη Ηλιοπούλου-Ζαχαροπούλου “Βεβαιότητες που λιγοστεύουν”, Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2016, σελ. 64

 

Γεννημένη στα Τρόπαια Αρκαδίας, η Ελένη Ηλιοπούλου-Ζαχαροπούλου σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως και γράφει ποίηση και δοκίμιο. Το 1994 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Έξοδος από τη νηνεμία και ακολούθησαν τα Σημεία στίξεως. Το πρόσφατο βιβλίο της Βεβαιότητες που λιγοστεύουν περιέχει 38 ποιήματα που εκ πρώτης όψεως φαίνονται ερμητικά και δυσνόητα. Η αρχή του πρώτου εξ αυτών, του «Ως τον πυθμένα», αρχίζει ως εξής:

Φαίνεται πως κάποια/ έπρεπε να γίνουν έτσι·/ ά-πρεπα/ όπως στ’ ατυχή,/ χωρίς ιερότητα./ Τ’ αντίξοα τα ύφανες εσύ/ με φαντασία και άγνοια. / Κι οι παραλείψεις διαφεύγοντας.

Στη συνέχεια, τα πράγματα εξομαλύνονται, οι στίχοι της ποιήτριας γίνονται πιο απλοί και επομένως κατανοητοί. Στο δεύτερο ποίημα, το «Η Κερκόπορτα», διαβάζουμε:

Βαθιά μέσα μου/ ψάχνω τον εαυτό μου./ Βρίσκω εσένα,/ γίνομαι εσύ·/ ενοικώ στη σιωπή σου./ Αναζητώ Εσένα–Γνόφος και Φως.

Αρκετά από τα ποιήματα είναι δύσκολα στην κατανόησή τους και χρειάζεται ειδική προσπάθεια για την αποκρυπτογράφησή τους. Ένα από τα πιο εύκολα είναι «η ερώτηση» που η ποιήτρια αναφέρεται στη μητέρα της:

Έτσι περνούσαν τότε/ τα χρόνια…/ Κοινός ο τόπος/ κι ο καιρός συντροφικός,/ σε λύπη σε χαρά./ Κάποιες φορές έβλεπες/

Λυπημένη τη μητέρα./ «..ήταν γραφτό να γίνει», έλεγε/ Γιατί έπρεπε;/ Ανυποψίαστα ρωτούσες.

Άλλο ποίημα που χρειάζεται αποκρυπτογράφηση είναι το «Δεν γράφω για σένα», στο οποίο η αφηγήτρια απευθύνεται σε κάποιαν ή σε κάποιον:

«Μη γράψεις για μένα»,/ μου είπες τότε/ στο ανυποψίαστο καλοκαίρι./ Κι ο κήπος πρασίνισε πάλι./ Κλαδιά της αγριλιάς/ σ’ αναζητούν στο παραθύρι σου·/ θυρόφυλλα κλειστά σε υπονοούν.

 

Ελένη Ηλιοπούλου-Ζαχαροπούλου

Ελένη Ηλιοπούλου-Ζαχαροπούλου

 

Ενίοτε, οι στίχοι περιέχουν μια θρησκευτικότητα, κι αυτή είναι κρυπτική, και παραπέμπουν σε κείμενα της Βίβλου, π.χ. το «Καιρός και απάντημα»:

Σιώπησε πια Εκκλησιαστή·/ ερήμωσαν οι βιβλιοθήκες του κόσμου./ Γενεά άφρων  πορεύεται/ γενεά επέρχεται επιλήσμων/ Οργισμένοι άνεμοι / οιακίζουν τον αιώνα μας.

Ένα από τα πιο σαφή, ή τουλάχιστον εύκολα ερμηνεύσιμα, ποιήματα είναι το «Μνήμη  Εγκαυστική», όπου η Ελένη Ηλιοπούλου-Ζαχαροπουλου με τις ομιχλώδεις προθέσεις καταθέτει τους προβληματισμούς της:

      Εδώ, πεσμένος/ με τα μάτια κλειστά/ στο κέντρο της πόλης./ Μεγαθήρια κτήρια/ σου κρύβουν τον ουρανό·/ κουρδισμένα εκμαγεία/ συνθέτουν την ύβριν:/ σε κοιτούν φευγαλέα,/ παρακάμπτουν και φεύγουν./ Τρέχουν/ Τίποτα δεν συμβαίνει.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top