Μέχρι όλα να ξαναγίνουν προσευχή
Γράφει η Χριστίνα Κόλλια //
Παναγιώτης Στάθης «Βαβυλώνιοι», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 78
«Παρατηρώ τον κόσμο
Που συνεχώς αλλάζει
Και μέρα με τη μέρα
Όλο και περισσότερο
Μου μοιάζει» από το ποίημα ΕΝΤΡΟΠΙΑ
Ξαναδιαβάζω την ποιητική συλλογή «Βαβυλώνιοι» τρία χρόνια μετά την έκδοσή της «πλάι σε κύματα αστραφτερά, αρχές Σεπτέμβρη» κι εντυπωσιάζομαι ξανά από τη διείσδυση του Παναγιώτη Στάθη στα ανθρώπινα, τα από γενιά σε γενιά κι από ψυχή σε ψυχή φερμένα. Τα όσα απεικονίζει με το λόγο και την προέκτασή τους στα αξιόλογα εικαστικά του έργα που συνοδεύουν το βιβλίο.
Σε μια γλώσσα πολυεπίπεδη κι αίσθημα πολυκύμαντο, άλλοτε να παραπέμπει τον Ανδρέα Εμπειρίκο κι άλλοτε στην Κατερίνα Γώγου, ο Παναγιώτης συνδιαλέγεται με κάθε εμφανή και αφανή πτυχή της ύπαρξης: Τις ενοχές και τις προσδοκίες. Τις ονειροπαγίδες της γνώσης και τις ποντικοπαγίδες της γνώμης.
Συνομιλεί, κάτω από μια μπουμπουκιασμένη κληματαριά – λαθρεπιβάτη της άσχημης Αθήνας, με τον άγγελο της Ζοφερής Μνημοσύνης και τον άγριο άγγελο της χαράς, για τους νέους τρόπους, τους νέους φόβους, τους νέους θανάτους, τις μεταμφιέσεις του έρωτα και τις επιφυλλίδες της αγάπης «Τότε που κόσμος ήταν ελεύθερος» με «Καλές προθέσεις: κάτι αξιότερο της ηθικής». Υπογραμμίζει τις γκρίζες αποχρώσεις και τις πτυσσόμενες επαναστάσεις, αφού και τα όνειρα μπορούν να γίνουν πικρά δακρυγόνα και ασπροκόκκινες κλωτσιές σε βλέμματα με ουδέτερο pH. Μέχρι όλα να ξαναγίνουν προσευχή για τη ζωή που επαναλαμβάνει τον εαυτό της ηδυπαθώς, επιτρέποντας σε ένα λυσίπονο λευκό φως να αναβλύζει από τις μύχιες λευκές σχισμές μας.
«Μην αλλάζεις το χρώμα
Της υποδόριας γύμνιας μου
Με στοιχειώνει.
Μείνε, καλή μου.» από το ποίημα ΠΟΤΕ ΔΕ ΛΕΙΠΕΙΣ
Παναγιώτης Στάθης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Ο ιερομόναχος”
Του Θεόδωρου Πάλλα // * Εγώ, Θεόδωρος ιερομόναχος, περιδιαβαίνοντας τα ογδόντα, ξύπνησα πριν το λάλημα των πετεινών, καθώς ένα τριζόνι πελεκούσε το ύστερο σκοτάδι. Η ψυχή μου γαλήνια μετά από έναν ήσυχο ύπνο, χρόνια είχα ν’ αποκοιμηθώ, πήγα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Λούνα”
Γράφει η Παγώνα Παρασύρη // Λούνα Κρατώντας τον μουσκεμένο κόκκινο σκούφο της, η Λούνα προχωρούσε σκυφτά. Η βροχή έπεφτε βαριά πάνω στους ώμους της, πλημμύριζε τα μύχια της ψυχής της κι έφτιαχνε μικρές λακκούβες κάτω
Περισσότερα -
Ο αφηγηματικός τρόπος του Αντρές Μπάρμπα. Οι μύγες και οι μέλισσες.
Γράφει η Βιβή Γεωργαντοπούλου // «Φωτεινή Πολιτεία» του Αντρές Μπάρμπα, Μετάφραση: Βασιλική Κνήτου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 240 Μας γοητεύει ό,τι μας αποκλείει, η γοητεία όμως δεν εγγυάται σε καμία περίπτωση ότι υπό τη σκιά της μπορεί να παραχθεί λογική
Περισσότερα -
Διήγημα: “Αθανασία”
Της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη // * Κοίταξε την πεταλούδα στο χέρι της. Ήταν γαλάζια. Τα φτερά της από πλαστικό βουτούσαν κι έσκαβαν τη φλέβα της. Έδεναν την αρτηρία της με τη συσκευή που λειτουργούσε ακούραστα δίπλα της.
Περισσότερα -
Συνομιλώντας με τα λογοτεχνικά έργα των άλλων
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Γιώργος Σχορετσανίτης «Παραπατώντας στη βοτσαλωτή ακτή των συγγραφέων», Εκδόσεις Οδός Πανός «Το κορίτσι στεκόταν ακριβώς απέναντί μου. Μου φάνηκε όμως ότι δεν έβλεπε τίποτε γύρω του. Κοίταζε μπροστά του, χωρίς να βλέπει τίποτα.
Περισσότερα -
15 Mαρτίου – Άγγελος Σικελιανός
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Άγγελος Σικελιανός, γεννημένος σαν σήμερα το 1884, ήταν ένας από τους μείζονες Έλληνες ποιητές. Το έργο του διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο.Πέντε φορές υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, στενός φίλος με
Περισσότερα -
“Καταγώγια.” Aνέκδοτο ποίημα του Κώστα Ριζάκη.
Γράφει ο Κώστας Θ. Ριζάκης // Kαταγώγια τον πόθο σπίρτωναν ματιές ίδιες κρημνού η ζαλάδα (μ’ αντιπροχτές στο σινεμά τόσον σασπένς δεν βρήκα) τρεις νότες πλάι ξημέρωναν αστροφεγγιά την νύχτα κι αν σε οχλήσει
Περισσότερα
