Fractal
Home / Η μουσική μέσα τους / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Ο Vassilikos μιλά για την Έλλη Πασπαλά και το «Play» τους.
21/10/2015, 1:10 μμ

Ο Vassilikos μιλά για την Έλλη Πασπαλά και το «Play» τους.

Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //

 

small

 

 Η Έλλη Πασπαλά και ο Vassilikos ονόμασαν τις παραστάσεις τους «Play». Τις ανεβάζουν στις  24, 31 Οκτωβρίου και 7 Νοεμβρίου στον «Σταυρό του Νότου». Ο Vassilikos μάς ξενάγησε στους «κανόνες» του μουσικού παιχνιδιού που σχεδίασε με την Έλλη. Μας μίλησε για το παρελθόν της σχέσης τους. Το νόημα της  λέξης play στη ζωή του. Και για το αν τελικά υπήρξε ή όχι indie σκηνή στην Ελλάδα. Στις παραστάσεις συμμετέχουν οι: David Lynch (πνευστά και άλλα) και ο Τάκης Φαραζής στα πλήκτρα.

 

 

– Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Έλλη Πασπαλά;

– Η συνεργασία γενικότερα ξεκίνησε πριν από 12 χρόνια, όταν προσκάλεσα την Έλλη και τον David να συμμετάσχουν σε αυτό που στη συνέχεια έγινε το “Forwards & Backwards” των Raining Pleasure. Στη συνέχεια, αυτοί προσκάλεσαν εμάς να κάνουμε Χατζιδάκι στην παράστασή τους τότε στο Ζουμ, που μας έδεσε ακόμα περισσότερο. Την επόμενη χρονιά, έγινε στη Γερμανία η ηχογράφηση του “Reflections”, την εκδοχή των Raining Pleasure στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι που κάναμε λίγο καιρό πριν μαζί τους στο λάιβ. Έκτοτε έγιναν πολλές συμμετοχές τού ενός στη δουλειά του άλλου συναυλιακά. Το περασμένο καλοκαίρι ξανασυναντηθήκαμε σε δύο συμφωνικά πρότζεκτ, άσχετα μεταξύ τους, αλλά με κοινό παρονομαστή τους δυο μας ως ερμηνευτές. Το ένα ήταν με την ΚΟΘ στη Θεσσαλονίκη κάνοντας τραγούδια από Αγγλία και Αμερική μετά από πρόσκληση του Αντώνη Σουσάμογλου, σε ενορχηστρώσεις του ίδιου και του Λάζαρου Τσασβαρίδη. Το άλλο ήταν Χατζιδάκις στο Ηρώδειο. Αμέσως μετά αποφασίσαμε να κάνουμε την πολυπόθητη από χρόνια ολοκληρωμένη συναυλιακή συνεργασία που έγινε αυτό που τώρα κάνουμε ως “Play”.

 

– Τι είναι αυτό που εκτιμάς σε εκείνη; Τι είναι εκείνο που νομίζεις πως εκτιμά εκείνη σε σένα;

– Νομίζω ότι και οι δύο βλέπουμε στον άλλο έναν αισθητικό σύμμαχο. Και μια βαθιά, ισχυρή και ήσυχη αλληλοεκτίμηση, τόσο καλλιτεχνικά όσο και στην καθημερινότητά μας. Υπάρχει μια απλότητα και μια ευκολία στην επικοινωνία που μας κρατάει μαζί αβίαστα.

 

– Τι νοηματοδοτεί η λέξη “Play” στις παραστάσεις που έχετε ετοιμάσει;

– Είναι η διάθεση για παιχνίδι με τον ήχο, με τα όργανα, μεταξύ μας και με τον κόσμο. Και φυσικά συνδέεται άμεσα με το κουμπί play στα κασετόφωνα και τα cd players.

 

– Τι δεν έχεις κάνει ως σήμερα – στη μουσική – που θέλεις να κάνεις το συντομότερο δυνατό;

– Να κάνω ορίτζιναλ υλικό στο στούντιο με συμφωνική ορχήστρα για την οποία θα γράψω εγώ.

 

– Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

– Το πιο άμεσο βήμα είναι η ολοκλήρωση του επόμενου άλμπουμ μου που έχει διακοπεί αλύπητα πολλές φορές από τις διάφορες άλλες κατά καιρούς επιλογές μου τα τελευταία δύο χρόνια. Όμως ήρθε η ώρα του.

 

– Υπάρχει indie-pop σκηνή σήμερα στην Ελλάδα; Και αν ναι, οι Raining Pleasure ήταν μια φέτα της;

– Ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει, ούτε θα υπάρξει. Η λέξη σκηνή σημαίνει τάση, ρεύμα, ταύτιση, ιδεολογία, ομόνοια. Και με μόνη εξαίρεση την Ομόνοια στο κέντρο της Αθήνας, αυτές οι έννοιες απουσιάζουν μυστηριωδώς από τη χώρα αιώνες τώρα.

 

– Ποιο είναι το σχόλιο που άκουσες από κοινό σε συναυλία σου και δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

– Παίζαμε με την Έλλη ένα εξαιρετικά αιθέριο και ήσυχο «Αστέρι του Βοριά» και μια κυρία από κάτω φώναζε – και ακουγόταν πιο δυνατά από τη μουσική: χαμηλώστε! Είναι τόσο δυνατά!

 

– Οι διασκευές τραγουδιών είναι μόδα;

– Δεν έχω ιδέα. Νομίζω συνέβαιναν πάντα από όσο ξέρω.

 

– Ποιος είναι ο άνθρωπος που θαυμάζεις για το ταλέντο του ;

– Η Λένα Πλάτωνος. Γιατί είναι και ζωγράφος και κινηματογραφιστής, με μόνο εργαλείο τον ήχο και τον λόγο.

 

– Αν δεν κάνω λάθος κάποια στιγμή έζησες στη Γερμανία. Τις καλλιτεχνικές σου σχέσεις με το εξωτερικό τις κρατάς ενεργές;

– Έζησα 5 χρόνια στη Γερμανία. Επέστρεψα για ένα σύντομο διάστημα το ’10 στην Αθήνα και την ίδια χρονιά έφυγα για το Λονδίνο όπου ζω μόνιμα από τότε. Οι καλλιτεχνικές σχέσεις μένουν ενεργοποιημένες είτε εδώ είτε εκεί, όταν έχουν βαθιά ουσία και λόγο ύπαρξης. Ευτυχώς για μένα, οι περισσότερες είναι alive and kicking.

 

– Ποια είναι η τοποθεσία της Αθήνας που σου αρέσει περισσότερο;

– Δεν την έχω ζήσει πολύ την Αθήνα, το πολύ έναν χρόνο συνολικά. Μου αρέσουν πολύ τα Ιλίσια, ίσως γιατί τα έχω ζήσει περισσότερο.

 

– Τι θα κάνεις αμέσως μετά από αυτή τη συνέντευξη;

– Θα δω τους Editors στο Hammersmith Apollo.

 

– Η εποχή βρίσκει πολλούς ανθρώπους “γονατισμένους”. Πώς θα σκιαγραφούσες τους ανθρώπους που βλέπεις από σκηνής στις εμφανίσεις σας με την Έλλη Πασπαλά;

– Κάθε άλλο παρά γονατισμένους νομίζω. Και, αν πριν και μετά είναι ή νιώθουν γονατισμένοι, χαίρομαι πολύ που για δυο ώρες δεν δείχνουν κανένα σημάδι. Είναι τεράστια ανταμοιβή και επιτυχία να κάνεις τον κόσμο από κάτω να ξεχνάει τον κόσμο. Έστω για λίγο.

 

– Tι είναι “ποπ”, σήμερα, στην Ελλάδα;

– Τα πάντα. Αλλά για έναν λεπτομερή κατάλογο, ρίξε μια ματιά στα περιοδικά και τις ειδήσεις.

 

– Ποιο είναι το άλμπουμ που αυτό το διάστημα έχεις κολλήσει μαζί του;

– Για πολλοστή φορά στη ζωή μου, Pink Floyd – The Piper At The Gates Of Dawn.

 

3

 

Info:

Τοποθεσία: Σταυρός του Νότου Plus, Φραντζή & Θαρύπου 35, Νέος Κόσμος

Ημερομηνία: Σάββατα 24 & 31 Οκτωβρίου και 7 Νοεμβρίου 2015 – Έναρξη 10.30μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: Είσοδος με μπύρα ή κρασί 14 ευρώ / Μπουκάλι κρασί: 60 ευρώ (ανά δύο άτομα) / Τιμή φιάλης: 120 ευρώ (ανά τέσσερα άτομα)

Πληροφορίες: Τηλ: 210 9226975 | www.stn.gr

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top