Βασίλης Θεοδώρου: «Τίποτα στο θέατρο δεν είναι εύκολο, ό,τι και να παίξεις και βοηθητικός ρόλος να είσαι, είναι δύσκολο»

Συνέντευξη στην Ελένη Αναγνωστοπούλου // *

 

Ο Βασίλης Θεοδώρου γεννήθηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε από πολύ μικρός με ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες στον Δήμο Αθηναίων. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται επαγγελματικά τόσο σαν ηθοποιός όσο και σαν βοηθός σκηνοθέτη..Σημαντικές εμφανίσεις του: Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Μπόστ σκηνοθεσία Δημήτρη Κωστή 2003,Βρυκόλακες του Ίψεν σκηνοθεσία Βαρβάρας Κυρίτση 2004,Μαύρη Κωμωδία του Σάφφερ σκηνοθεσία Γιώργου Χριστοδούλου, Ο Έμπορος της Βενετίας σκηνοθεσία Γιώργου Μεσσάλα, Η Γαλάζια χελώνα του Ψαθά σκηνοθεσία Βαρβάρα Κυρίτση 2008, Αμάραντα όνειρα της Χλόης Αμαράντου 2012, Αρωμα Βασιλεύουσας σκηνοθεσία Κυρίτση, Ο Πατέρας του Στρίντμπεργκ σκηνοθεσία Βαρβάρας Κυρίτση 2012, Παζολίνι του Γιάννη Σολδάτου σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού 2015, Οιδίπους τύραννος σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Ρίτσου 2016, Αυγά μάτια σκηνοθεσία Αλέξανδρος Λιακόπουλος, Η Κάρεν Στόουν δε μένει πια εδώ Σκηνοθεσία Γιώργος Λιβανός 2017, Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ σκηνοθεσία Ζωής Μασούρα . 2018 Η σιδηρά πρωθυπουργός του Μιχάλη Παπαδόπουλου σκηνοθεσία Αλέξανδρος Λιακόπουλος θέατρο Μπέλλος.

Ε.Α: Γεια σας, γεια σας! Χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκομαι μια ακόμα φορά στο φουαγιέ του θεάτρου του Studio Κυψέλης. Κοντά μου έχω τον Βασίλη Θεοδώρου, έναν σπουδαίο ηθοποιό και φίλο. Καλησπέρα Βασίλη. (εύθυμα)

Βασίλης: Καλησπέρα. Εγώ σε θεωρώ οικογένεια του Studio Κυψέλης γιατί μας έχεις βοηθήσει πάρα πολύ, έχεις δει όλες τις παραστάσεις και μας έχεις υποστηρίξει, οπότε και σε θέλουμε όλοι οι ηθοποιοί του Studio, σε θεωρούμε γούρι και θέλουμε να είσαι πάντα δίπλα μας. Εμείς ευχαριστούμε που ήρθες.

Ε.Α: Η χαρά είναι δική μου. Πως υλοποιήθηκε η ιδέα που αφορά τους Καλλιτέχνες δωματίου;

Βασίλης: Οι Καλλιτέχνες δωματίου είναι ένα έργο, το οποίο το διάβασα πριν από 15 χρόνια, είχα ξετρελαθεί και ήθελα πάση θυσία να παίξω το ρόλο αυτό. Το έχει γράψει ο Edward Radzinsky, ο οποίος είναι ιστορικός. Ο Γιάννης Χαριτάτος που είναι ένας συγγραφέας που ζει, γράφει και εργάζεται στην Κύπρο, έκανε μια πάρα πολύ ωραία διασκευή του έργου και εμπνεύστηκε από το κείμενο αυτό του Radzinsky. Τώρα, ήρθε η ευκαιρία, το έφερα πάλι στο μυαλό μου και το ανεβάσαμε. Η διασκευή αυτού του έργου θέλει το αντρόγυνο, ο Εκείνος και η Εκείνη να παίζονται από δύο άντρες. Αυτό είναι που με γοήτευσε, ήθελα να δω πως μπορεί ένας άντρας να μπει στην ψυχολογία μιας γυναίκας.

Ε.Α: Ξέρεις τι μου αρέσει στις συνεντεύξεις που κάνω; Ενώ έχω στο μυαλό μου την αμέσως επόμενη ερώτηση, κατά κάποιο τρόπο μου την απαντάει ο ηθοποιός. (έκπληκτη)

Βασίλης: Από παρόρμηση το κάνω αυτό, όχι από αγένεια. (γέλια)

Ε.Α: Όχι, απλά αισθάνομαι ότι τα μεγάλα πνεύματα επικοινωνούν.

Βασίλης: Ναι Ελένη, είδες το έργο, ξέρεις πολύ καλά τα πάντα για το έργο. Μετά, είναι ότι είσαι τόσο πολύ του χώρου, έχεις τέτοιο ένστικτο όταν βλέπεις τις παραστάσεις, επομένως δεν χρειάζονται οι ερωτήσεις στη σειρά. Έτσι είναι το αποτέλεσμα.

Ε.Α: Τι σε γοητεύει στο ρόλο της Εκείνης;

Βασίλης: Η Εκείνη είναι μια ηθοποιός, η οποία έχει αποτραβηχτεί από το θέατρο, το σύστημα την έχει περιθωριοποιήσει. Έχει χωρίσει δύο χρόνια από το μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Εκείνο που είναι επίσης ηθοποιός. Είναι μια γυναίκα που ζει απελπισμένη, μόνη της, με τις φαντασίες της, με τα άγχη της σε μια γκαρσονιέρα.

Ε.Α: Τρώγλη όπως λέει ο Εκείνος.

Βασίλης: Το θυμάσαι ε; (εύθυμα). Περιμένει κάτι, περιμένει το μεγάλο έρωτα. Στην ουσία, περιμένει να εκδικηθεί τον άντρα που ερωτεύτηκε παράφορα διότι τον θεωρεί υπαίτιο για όλα. Αυτό ακριβώς με γοήτευσε επειδή εγώ δεν είμαι έτσι σαν άνθρωπος, είναι πολύ κόντρα ρόλος.

Ε.Α: Όπως είπαμε προηγουμένως, επειδή πρόκειται για κόντρα ρόλο δεν είναι απαιτητική η ερμηνεία ενός τέτοιου ρόλου καθ’ ότι έχει πολλά σκαμπανεβάσματα;

Βασίλης: Με γοήτευσαν οι μεταπτώσεις Ελένη μου. Επειδή με ξέρεις καλά σαν ηθοποιό, είπα να κάνω τις ευκολίες μου. Τίποτα στο θέατρο δεν είναι εύκολο, ό,τι και να παίξεις και βοηθητικός ρόλος να είσαι, είναι δύσκολο. Ήθελα να κάνω κάτι που να αγγίξει την ψυχή μου.

Ε.Α: Επικοινωνήσατε με τον Γιάννη Χαριτάτο, πως έγινε η αρχή;

Βασίλης: Ναι. Το κείμενο το τελικό της παράστασης είναι από εμένα και τον Στέλιο. Φυσικά, ο συγγραφέας μας έδωσε το ελεύθερο να κάνουμε ότι θέλουμε πάνω στο έργο.

Ε.Α: Είναι η πρώτη σου θεατρική σκηνοθεσία; Πως αισθάνεσαι για αυτό το βήμα;

Βασίλης: Δεν ήθελα να το σκηνοθετήσω εγώ, ήθελα άλλο σκηνοθέτη. Αλλά, όταν διάβασα το έργο, δημιουργήθηκαν τέτοιες εικόνες στο μυαλό μου, το μελέτησα και το αγάπησα πάρα πολύ. Έπειτα, δεν ήθελα να ακυρώσω κάποιον άλλο σκηνοθέτη και να του πω: «Έλα να το σκηνοθετήσεις» ενώ έχω στο μυαλό μου να υλοποιήσω συγκεκριμένα πράγματα.

Ε.Α: Πες μου κάτι: Είχες αγωνία όταν το αποφάσισες;

Βασίλης: Τρομερή αγωνία αλλά επειδή είχα τις εικόνες στο νου μου το είχα λίγο- πολύ σκηνοθετήσει. Με συμβούλευσαν πολλοί φίλοι μου σκηνοθέτες. Δεν θα γινόταν αυτή η παράσταση αν δεν είχα το φίλο μου και δάσκαλο μου, τον Γιώργο Λιβανό που μας παραχώρησε και το θέατρο. Μου έδωσε μια κατεύθυνση και με ξεκλείδωσε. Η σκηνοθεσία για μένα είναι να θέσεις τις σκηνές: αν κατανοήσεις πολύ καλά το έργο, η κίνηση θα προκύψει μόνη της, όπως έλεγε ο Κάρολος Κουν.

Ε.Α: Αισθάνεσαι ασφαλής υπό τη σκέπη του Studio Κυψέλης;

Βασίλης: Πάρα πολύ. Γενικά δουλεύω επιλεκτικά, κατ’ αρχάς θέλω να δουλεύω με φίλους. Θέλω να δουλεύω με άτομα που τα ξέρω. Με φοβίζει το άγνωστο.

Ε.Α: Μετά το πέρας της πρεμιέρας, νιώθεις ότι πραγματοποίησες ένα μεγάλο στόχο;

Βασίλης: Ναι, ποτέ βέβαια δεν λες ότι τέλειωσε. Νομίζω ότι τώρα πια έχω νιώσει σίγουρος. Κοίταξε, όταν κάνεις πρόβες όσο και να αγαπάς ένα έργο, δεν μπορείς να ξέρεις αν θα «περάσει» στους θεατές. Αν θα τους αγγίξει, αν θα τους αφορά το έργο, το θέμα, η ερμηνεία σου. Ο στόχος μου ήταν να μεταδώσω την αγάπη μου και αυτό που πίστεψα για το έργο.

Ε.Α: Πως ήταν η συνεργασία με τον Στέλιο Γιδάκο;

Βασίλης: Ο Στέλιος είναι πολλά χρόνια φίλος μου και θέλαμε να κάνουμε μια δουλειά μαζί. Ήταν άψογη η συνεργασία μας, να σκεφτείς ότι αρχικά, παραχώρησε το σπίτι του και κάναμε πρόβες εκεί. Είναι ένα παιδί που έχει τρομερό σεβασμό για το χώρο, κοιτάζει το συνάδελφο του σαν να παίζει με τον μεγαλύτερο ηθοποιό της Ελλάδας.

Ε.Α: Σου αρέσει πιο πολύ το θέατρο που έχει λογοτεχνίζουσες αναφορές;

Βασίλης: Ναι, έλεγα μακάρι να βρω ένα ρόλο που να έχει ψυχολογικές μεταπτώσεις. Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ρόλοι με ψυχολογία, με σασπένς, με χιούμορ.

Ε.Α: Προτιμώ το αναλυτικό μέρος γιατί είμαι αναλυτική και ρασιοναλίστρια.

Βασίλης: Είσαι και πολύ! (γέλια). Χαίρομαι που άρεσε και νομίζω ότι περάσαμε τον ενθουσιασμό μας στους θεατές.

Ε.Α: Σε αυτό το σημείο, θέλω να αναφερθείς στους συντελεστές της παράστασης.

Βασίλης: Ο Γιάννης Χαριτάτος έχει γράψει το έργο, εμπνευσμένος από το Radzinsky που είναι Ρώσος ιστορικός. Σκηνοθεσία έχω κάνει εγώ. Ο Στέλιος Γιδάκος είναι συμπρωταγωνιστής μου και με βοήθησε στα γραφιστικά και τεχνικά μέσα του έργου. Ο Κώστας Βολιώτης μου έκανε καταπληκτικές φωτογραφίες. Ο Λεονάρντο Θίμο μας έκανε το τρέιλερ. Η Νατάσσα Παππά μας έχει κάνει προβολή και επικοινωνία, έκανε πολύ καλή δουλειά, την ευχαριστούμε πολύ. Ο Γιώργος Λιβανός μας έδωσε το θέατρο, μας έκανε όλη την εικαστική επιμέλεια και τους υπέροχους φωτισμούς.

Ε.Α: Να πούμε ότι το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε προέκυψε για σένα εν τάχει.

Βασίλης: Αυτό προέκυψε αμέσως μετά την πρεμιέρα μου.. Θα μπω σφήνα σε μια μεγάλη περσινή επιτυχία του Γιώργου Λιβανού. Δυστυχώς, δεν μπορούσε φέτος να συμμετέχει ο προκάτοχος μου, ο Άγης Σιούνας και θα τον αντικαταστήσω στο ρόλο του Νάρντι. Ένα αριστουργηματικό έργο του Πιραντέλλο, σε μια εκπληκτική σκηνοθεσία του Γιώργου Λιβανού και σε μια καταπληκτική μετάφραση- διασκευή της Ροζίτας Σώκου. Ξεκινάμε 27 Σεπτέμβρη. Παίζουν: Νίκος Γιάννακας, Καίτη Ιμπροχώρη, Ζωρζέτ Μιρόν, Λίλη Τέγου, Ανδρέας Ζαχαριάδης, Χρήστος Μαραθιάς, Σοφία Μπεράτη, Γιάννης Τσιώμου, Μάνος Χατζηγεωργίου, Όλγα Πρωτονοταρίου. Στο πιάνο ζωντανά, η Νίκη Γκουντούμη. Μουσική: Σάκης Τσιλίκης, Στίχοι: Γιώργος Λιβανός.

Ε.Α: Ήρθε η στιγμή να μου μιλήσεις για τα επόμενα σχέδια σου στο θέατρο.

Βασίλης: Συνεχίζουμε με τους Καλλιτέχνες δωματίου, ξεκινάμε 27 Σεπτεμβρίου το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε και από Νοέμβριο συνεχίζουμε με τη Σιδηρά πρωθυπουργό στο θέατρο Μπέλλος.

Ε.Α: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή που μου έκανες να μιλήσουμε στο φουαγιέ του θεάτρου, είμαι ευτυχής.

Βασίλης: Είσαι δικό μας παιδί, το ξέρεις το θέατρο, το χώρο εδώ απέξω και ανακατωτά. Εγώ σε ευχαριστώ Ελένη μου, με τίμησες με την παρουσία σου.

*Η Ελένη Αναγνωστοπούλου (21/5/1992) είναι απόφοιτος του τμήματος θεατρικών σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Νοέμβριος 2016). Διετέλεσε την πρακτική της άσκηση στη δημοτική πινακοθήκη Πειραιά και συγκεκριμένα ψηφιοποίησε και καταλογογράφησε όλα τα σκηνικά αντικείμενα και κοστούμια του Μάνου Κατράκη. Από τα φοιτητικά της χρόνια, έγραφε κριτικές για θεατρικές παραστάσεις στο αθηνόραμα.gr(στήλη: οι κριτικές του κοινού). Από τον Απρίλιο έως τον Ιούλιο του 2016 εργάστηκε στο Θέατρο. gr γράφοντας κριτικές για το θέατρο. Στη συνέχεια, εργάστηκε για δύο χρόνια (Ιούλιος 2016- Φεβρουάριος 2018) στο Τρίτο Κουδούνι όπου ασχολήθηκε με το κομμάτι των συνεντεύξεων παράλληλα με τις κριτικές. Την ίδια περίοδο, απομαγνητοφώνησε ένα τμήμα που αφορά το αρχειακό υλικό συνεντεύξεων της διαδικτυακής εκπομπής του Βασίλη Σαμαριτάκη με τον τίτλο: Ηθοποιός σημαίνει φως. Παρακολούθησε το σεμινάριο για το ρωσικό θέατρο στο 19ο αιώνα με εισηγητή τον Κώστα Γεωργουσόπουλο στην Ανοιχτή Τέχνη και συμμετείχε στο Masterclass θεάτρου το οποίο διεξήχθη στην Ελληνοαμερικανική Ένωση με εισηγητή τον Ανδρέα Μανωλικάκη. Παρακολούθησε το σεμινάριο για τον Bertolt Brecht: Των λαών η ανεξήγητη υπομονή στο θέατρο Μορφές Έκφρασης με εισηγητές, τον εικαστικό- σκηνοθέτη Andreas Bartsch και τον μουσικό διευθυντή Jorg Mischke. Από το Μάιο του 2018 συνεργάζεται με το διαδικτυακό περιοδικό Fractal: Η γεωμετρία των ιδεών