Επτά ποιήματα
Του Βασίλη Πανδή // *
[Τι ειρωνεία…]
Τι ειρωνεία
να σέρνεται
καταγής ο κληρονόμος
του φωτός που χορεύει,
να πέφτει διάδοχος
μέσα στις καταβόθρες
και να εκφωνεί επικήδειους,
όσο να κατακάτσει ο κουρνιαχτός
και να κλείσει ησύχως
το παράθυρο
Ο Ανέστος Δελιάς
Και πώς θε να ξεδίψαγαν
οι καρπεροί μου φόβοι;
Μ’ ένα θνητότητας κεντρί φαρμακερό
εξαγοράζω την αθανασία
Ο φλοιός του χρόνου
Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
Γιώργος Σεφέρης
Τ’ ανεξάντλητα σ’ αρμόζουνε
και τ’ άβολα, τ’ αγχώδη,
γιατί τα μάτια σου τα πήρε
ο αέρας
κι επήρανε το χρώμα του
Lasciate ogni speranza voi ch’ entrare…
Ο έρωτας έρωτα γεννά.
Δαρείος Ακύλας
Δεν έχει τέλος το αντιπάλεμα
και ήδεται ο πόνος,
ώσπου ο νικητής πέφτει νεκρός
και ο χαμένος ζωντανός κερδίζει
[Όχι, καλέ…]
Όχι, καλέ –
τους αγαπάμε τους ποιητές·
ε, φτάνει να ‘ναι πεθαμένοι
Όσα δεν είδα
Του καθενός
από ψηλά
το φυλαμένο –
κι ας ξέρεις –
κι ας τα λογαριάζεις
Της καθόδου στο αντροκάλεσμα του ριζικάρη
Ποιος να τς απάντεχε
τις επιθέσεις του αχαμνού;
* Ο Βασίλης Πανδής ζει στην Κέρκυρα και είναι φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Μεταφράζει αρχαία ελληνική, αγγλόφωνη και γαλλική ποίηση. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο (Ποιείν, Fractal, τοβιβλίο.net).