Fractal
Home / FRACT-ALL / Πέντε ποιήματα από τη συλλογή “Δίχως όνομα”
11/02/2016, 12:51 πμ

Πέντε ποιήματα από τη συλλογή “Δίχως όνομα”

Του Βασίλη Κουντζάκη // *

 

dixosonoma

 

Χάνομαι ένα Σάββατο

στο κέντρο της πόλης

την ώρα που αφηρημένα κατεβαίνουν

τα ρολά των μαγαζιών

κι επικρατεί μια περίεργη βοή

την ώρα που τα παπούτσια σου

με χάρη ακουμπούν

τις πλάκες του πεζοδρομίου

στο γυρισμό για το σπίτι

 

——————————

 

 

Μια βροχερή Κυριακή

του Φλεβάρη

αργά το βράδυ

σε συναντώ

με φεγγάρι στην όψη δειλό

– αλλά τολμηρό –

στο ημίφως ενός δωματίου

σε αγγίζω

μετρώ σπιθαμή προς σπιθαμή

το κορμί σου

σε κάθε γωνιά του καθρεφτίζεται

μια ιστορία

το τέλος μιας παρατεταμένης άνοιξης

ένα πυκνό καλοκαίρι

χορταίνω

υπόνοιες

αυριανές χαρές

και λύπες

ξαπλώνω

κάθομαι μόνος και περιμένω

κοιτάζοντας έξω απ’ το παράθυρο

ξημερώνει.

 

——————————

 

Η ομορφιά σου

απλώνεται

καθώς μιλάς

καθώς κινείσαι

ζεις και αναπνέεις

παλιές φωτογραφίες ρέπλικες

με ένα σπίτι λευκό

το τσιμέντο να καίει

καλοκαίρι

δυο ψάθινα καθίσματα στο πλάι

μεσημέρι

ένα καράβι φεύγει

χάνεται

μαζί του διασχίζω

μια μουδιασμένη πόλη

αναζητώντας

– ίσως ακολουθώντας –

τα άτυπα

αόρατα

ίχνη σου

αυτός ο συνδυασμός

πραγματικότητας και φαντασίας

ισορροπεί

υπερβαίνει

την ασχήμια των ημερών.

 

 

——————————

 

 

Κοιτάζεις τη θάλασσα

που αγγίζει

τα άγρια καστανόχρωμα βράχια

αναβάλλεις μια διαδρομή

που δεν πρόλαβε

δε μπόρεσε

να καταγραφεί

οι σκέψεις μου

σαν πλοία περιφέρονται

μες στο λιμάνι της μορφής σου

άδειες καρέκλες περιμένουν

τους επόμενους

σκηνοθέτες του χρόνου

να μετακινηθούν από βεβαιότητες

να φλερτάρουν με στασιμότητες

να γλιστρήσουν ξανά

στο χαλί μιας μέθης.

 

——————————

 

 

Σαν ξεμεθύσω από το κόκκινο κρασί

θα περπατήσω μαζί σου

στους δρόμους της λήθης

θα διαβάζω

σκόρπιες φράσεις

θα κυκλοφορώ

σ’ έναν πυρήνα

καθάριο

ατελή

απρόοπτο

 

Στο μυαλό μου διαγράφεσαι συχνά

κάτω απ’ το λευκό δέρμα σου

και τα μικρά του στίγματα

λιμάνια, φάροι και νησίδες

αλλάζουν σχήμα και μέγεθος

συνδέονται σταδιακά

δειλά δειλά

γίνονται ένα

με τον έναστρο ουρανό

 

 

 

* Ο Βασίλης Κουντζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το Φλεβάρη του 1983. Σπούδασε Διαφήμιση και Οικονομικά της Υγείας. Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς κείμενα σε περιοδικά, εφημερίδες και στο διαδίκτυο. Πρόσφατα ολοκλήρωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή “Δίχως όνομα” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εκάτη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top