Δύο ποιήματα: “Ο θησαυρός” | “Από ψηλά…”
Του Βασίλη Αθανασιάδη //
Ο θησαυρός
Πράσινα χαλιά βήματα παλιά φρέσκο μονοπάτι
φορτωμένη πλάτη
τεντωμένο αυτί
σηκωμένο μάτι
πάντα ψάχνεις κάτι
κάποιο μυστικό
διπλοκλειδωμένο
στοιχειωμένη βρύση
να στο ψιθυρίσει
κάτι μακρινό κάτι περασμένο
στα βαθειά κρυμμένο
Το φυλάνε δράκοι
κι άγρια στοιχειά
τους μεθάς τα βράδια
μ’ αίμα και φωτιά
και περνάς την “πύλη”,
κι όπου θα σε στείλει
το παλιό χαρτί
πένθιμη γιορτή
μην το προσπεράσεις
πρώτα να μοιράσεις
καθενός τι πρέπει
η ψυχή τους βλέπει
άσε κι ένα κάτι
κάτι για το μάτι
για να μείνει πίσω
κι αν σε συναντήσω
να μη σου χρωστάω
να σε χαιρετάω.
Κι όταν σηκωθείς
και τη μέρα δεις
φύγε απ’ τους κακούς
πιο πολύ ν’ ακούς
με τη δύναμή σου
αδερφός κρατήσου
διώξε με τη μια
πόνο κι ερημιά
δίνε τα χρωστάς
πάψε να μετράς.
Από ψηλά…
Πίσω από το χρόνο
ο παλιός θεός
στο σπασμένο θρόνο
πάνω στη γροθιά του,
στέκει μοναχός.
Τα παλιά παιδιά του
φέρνει στο μυαλό
και τους τάζει όσα
θέλουν κι άλλα τόσα
τάχα για καλό.
Να του βρουν τη γη του
το ψηλό βουνό
και τη δύναμη του
να τη δώσει προίκα
στον ωκεανό.
Άλλα τον κοιτάζουν
μα δεν τον ακούν
άλλα δεν τον βλέπουν
ούτε τον θυμούνται
ούτε κι απαντούν.
Όσα τού ‘χουν μείνει
τόσα λιγοστά
χάρισμα τα δίνει
ρέστα που τ’ αφήνει
μα όλο τα χρωστά.
Έρχεται ο καινούργιος
παίρνει τα κλειδιά
κι ότι έχει πληρώσει
για την πρώτη δόση
λάμψη απ τα βαθειά.
Μύθους ιστορίες
δόξες και σπαθιά
ρίζες και βιβλία
πόζες και μνημεία
πύρινα φλουριά.
Αγοράζει αράδα
νόμους κι αδελφούς
στη σειρά τους βάζει
άστρα κατεβάζει
κι αναδεύει ο νους.
Όλα τα πουλάει
θάνατο ζωή
μυστικά κρατάει
θησαυρούς φυλάει
μάγους ευλογεί.
Κι όσο μεγαλώνει
άγριο θεριό
κι όσο γύρω απλώνει
το σπαθί σηκώνει
κόβεται στα δυο.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Τέσσερα ποιήματα
16/04/2024, 7:03 μμ -
Ποίημα: “Είμαι εγώ”
16/04/2024, 7:02 μμ -
Ποίημα: “Σκιές και παιχνιδίσματα”
16/04/2024, 7:00 μμ -
Ποίημα: “Αποφλοιώσεις”
16/04/2024, 6:59 μμ -
Διήγημα: “Το φάντασμα”
16/04/2024, 6:58 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔️ Ανθούλα Δανιήλ: «Έγινα, με αυτό το βιβλίο, οπαδός του μεικτού είδους, τα οποίο περιλαμβάνει σε ενιαία σύνθεση τα πάντα»
Συνέντευξη στην Χρύσα Φάντη // Για τη διδάκτορα φιλολογίας και συγγραφέα Ανθούλα Δανιήλ δεν χρειάζεται κανείς να προβεί σε συστάσεις. Γνωστή στον χώρο της εκπαίδευσης και της λογοτεχνίας, έχει συνεργαστεί επί μακρόν με εξέχουσες μορφές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτο
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο κήπος της Περσεφόνης”
Γράφει η Ζωή Καραπατάκη // ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ μια συνηθισμένη νύχτα αυτή που πέρασε. Μια νύχτα με όνειρα δηλαδή , αλλά από ”τα αναμενόμενα”. Ήταν αντίθετα μια νύχτα από όνειρα απρόσμενα και εξουθενωτικά. Ξημέρωσε
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα: “Πολυπροσωπεία” | “Διάλογος με τη Νόνα μου”
Της Εύας Σταματοπούλου // * Πολυπροσωπεία …Κι εκεί που πάλι απεγνωσμένα Να σε κρατήσω προσπαθώ Να σε ριζώσω στης παλέτας Τα πλουμιστά τα στρώματα – Να φυλακίσω εσέ μονάχα Σε γέννημα του αργαλειού – Τα μάτια πλέον
Περισσότερα -
H Ελένη Λόππα στο εργαστήρι του συγγραφέα
Από παιδί μου άρεζε να γράφω. Διάφοροι όμως ανασταλτικοί παράγοντες ακύρωναν την επιθυμία μου να δημοσιοποιήσω τα γραπτά μου. Τα χρόνια περνούσαν άνυδρα, καταπιέζοντας την ψυχική μου ανάγκη, να εκφραστώ μέσα από το γραπτό λόγο, ώσπου ξαφνικά, ανατρέποντας
Περισσότερα -
Ποίηση: “Έφηβος και Νάρκισσος”
Του Δημήτρη Δημητριάδη // * «ΕΦΗΒΟΣ ΚΑΙ ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ» ΕΦΗΒΟΣ: αυτός ο καθρέφτης θυμίζει γιορτές διαμαντένια άλογα καλπάζουν στις γωνίες οι οπλές τους ανοίγουν σκαλίσματα να παρελάσουν ανθισμένοι λήθαργοι ονειρεύομαι καρπούς στα δέντρα με την
Περισσότερα -
-
Χορός του θανάτου επί δύο
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Η αστυνόμος», Ανδρέας Μήτσου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 240 «Εξάλλου, αν αξίζει κάτι, αν προσδοκούμε να μας συμβεί κάτι, αυτό κρύβεται μόνο στην υπερβολή. Στην υπέρβαση των καχεκτικών ορίων μας.» Το λέει η κόρη
Περισσότερα
