Fractal

Διήγημα: “Aμήχανη συζήτηση”

Του Βασιλείου Διακοβασίλη // *

 

2a

 

Η βροχή μόλις είχε αρχίσει! Οι πλάκες του πεζοδρομίου σου έδιναν το μήνυμα, ότι θα έπρεπε να πατάς λίγο πιο σταθερά το πόδι σου πάνω τους, κάποια ελάχιστα μικροδευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να διασφαλίσεις τη σωματική σου ακεραιότητα. Στο δίπλα “καφέ” τα φώτα σβηστά, το μόνο που προλάβαινες να δεις ήταν τις σκιές των βιβλίων κολλημένες στο θολό τζάμι.

Κλείνοντας την πόρτα πίσω σου, η ευχάριστη αίσθηση της ζέστας σε προδιάθετε θετικά. Τα πρόσωπα οικεία πλέον. Το τιμώμενο πρόσωπο παρόν. Έχει μιλήσει σε όλους, όλοι τον άκουσαν προσεκτικά, κάποιοι φρόντισαν να ζητήσουν περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτόν προτού τον συναντήσουν. Κάποιοι ακόμα, προσπάθησαν να του αποσπάσουν το καλά κρυμμένο μυστικό του….

Έφυγε! Μας άφησε μόνους μας να κοιταζόμαστε αμήχανα! Αυτός που μόλις μας έκλεισε την πόρτα φεύγοντας, ήταν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Παγκόσμιας λογοτεχνίας…. κι εμείς ψάχναμε να βρούμε, με δυσκολία τις λέξεις εκείνες, για να δικαιολογήσουμε την απογοήτευσή μας! ….

Ο λόγος του πυκνός, ιστορίες σκληρές, ιστορίες που εκτυλίσσονται σε διάφορα επίπεδα, σε δεύτερους χρόνους, σε παράλληλα σύμπαντα…… ναι…ναι… … … αλλά δεν μας μίλησε στην καρδιά!

Αυτή έμεινε παγερά αδιάφορη… ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν μας έκανε το χατίρι να μας “σκάσει” ένα τόσο δα, μικρό χαμόγελο….

Η βροχή είχε πια σταματήσει. Το κρύο όμως ήταν έντονο πια! Τα νερά στους αρμούς, γύρω από τις πλάκες του πεζοδρομίου, είχαν αρχίσει να παγώνουν. Έφτασα στο σπίτι μου σώος! Τρεις μέρες τώρα, κείτεται εκεί που τον έριξα… με το οπισθόφυλλο να με κοιτά, ακόμα αμήχανα…..

 

* O Βασίλειος Διακοβασίλης, μάχιμος δάσκαλος εδώ και 30 χρόνια, Γεννήθηκε το 1962 στην Αυστραλία, μεγάλωσε στην Κάρπαθο και τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στις Σέρρες. Κάποτε το μυαλό γεμίζει από εικόνες, ιστορίες, σκέψεις, συναισθήματα… τα οποία θέλουν να δραπετεύσουν. Διέξοδος τους, η γραφή του.
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top