Βάσια Ακαρέπη: «Είναι ολέθριο να επαναπαύεσαι πάνω στις δάφνες σου. Είναι σαν να κοιμάσαι επάνω στο χιόνι. Σε παίρνει ο ύπνος και πεθαίνεις»
Συνέντευξη στη Μαρία Λιάκου //
Συνεχίζοντας τη σειρά των συνεντεύξεων όπου οι συγγραφείς μιλούν για την συγγραφή, τα βιβλία και τα βιβλία τους, τη λογοτεχνία και τη λογοτεχνία τους, τον εαυτό τους σαν αναγνώστη, η συγγραφέας Βάσια Ακαρέπη παίρνει τη σκυτάλη και μας μιλά για όλα. Πρόσφατο μυθιστόρημά της «Το αίνιγμα της κερασόπιτας» (εκδ. Διόπτρα)
-Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την γραφή;
Από μια μεγάλη ανάγκη να αποσαφηνίσω μέσα μου κάποιους φόβους μου για τη ζωή και το θάνατο. Να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Πολύ μικρή ήμουν όταν ανακάλυψα ότι μέσω της γραφής μπορούσα να εκφράζω συναισθήματα και σκέψεις που δεν μπορούσα να εκφράσω με τον προφορικό λόγο. Ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Μια εκτόνωση που ξεκίνησε – πολύ δειλά βέβαια στην αρχή- κατά την εφηβεία που είναι η ηλικία των πολλαπλών αναζητήσεων. Η γραφή με έκανε να καταλαβαίνω καλύτερα τον εαυτό μου. Τα σημειωματάρια και τα ημερολόγια της νιότης μου ήταν για μένα τότε σπαρακτικές αποδοχές της ύπαρξης και μέσα από αυτές μπορούσα να δεχτώ και να κατανοήσω καλύτερα τον κόσμο και το στίγμα μου μέσα σε αυτόν.
-Πείτε μας λίγα λόγια για την αποδοχή των βιβλίων σας από το αναγνωστικό κοινό..
Είναι μοναδικά τα συναισθήματα που με κατακλύζουν κάθε φορά που λαμβάνω ένα όμορφο μήνυμα ή μια θετική άποψη για κάποιο έργο μου κι είμαι απεριόριστα ευγνώμων όταν συμβαίνει αυτό. Ωστόσο, δεν επαναπαύομαι και προσπαθώ συνεχώς να βελτιώνω τη γραφή μου. Όπως έχει πει και ο φυσικός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ: «Είναι ολέθριο να επαναπαύεσαι πάνω στις δάφνες σου. Είναι σαν να κοιμάσαι επάνω στο χιόνι. Σε παίρνει ο ύπνος και πεθαίνεις»
Κατά τη γνώμη μου, η αποδοχή του κόσμου από μόνη της δεν μπορεί να με κάνει καλύτερη συγγραφέα, η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση στον επόμενο στόχο, μπορούν να με ταξιδέψουν μακρύτερα. Και αυτό το μακρύ ταξίδι είναι το ζητούμενό μου.
-Κατά την γνώμη σας σε τι μπορεί να μας βοηθήσει σήμερα η Λογοτεχνία;
Η Λογοτεχνία, όχι μόνο σήμερα αλλά ανέκαθεν, είναι ένα καταφύγιο όπου μέσα του μπορεί να ανασυσταθεί η ψυχή του ανθρώπου. Να θεραπευτεί, κατά κάποιο τρόπο. Ο γραπτός λόγος έχει μια μαγική δύναμη. Βρίσκεται εκεί για να καθρεφτίζει τις ομορφιές και τις ασχήμιες της ζωής, να μας προβληματίσει και να ενεργοποιήσει τις σκέψεις μας. Σε αντίθεση με άλλα μέσα ψυχαγωγίας, η λογοτεχνία δεν μας αποκοιμίζει αλλά μας αφυπνίζει. Μας εξελίσσει.
-Το αναγνωστικό κοινό έχει ιδιαιτερότητες;
Ασφαλώς και έχει. Όπως δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι έτσι δεν αρέσουν και όλα τα είδη λογοτεχνίας σε όλους. Κάθε άνθρωπος αναζητά αυτό που θα ταιριάξει στην δική του ιδιοσυγκρασία για να μπορέσει να αφεθεί και να βιώσει τη μαγεία της λογοτεχνίας.
-Τι χρειάζεται να έχει ένα καλό βιβλίο για σας;
Αν πρόκειται για μυθιστόρημα θα ήθελα να έχει ορθά και αληθοφανώς δομημένους χαρακτήρες ακόμα και αν ανήκει στην κατηγορία του μαγικού ρεαλισμού ή του παραλόγου. Δίνω πολύ μεγάλη σημασία στους ήρωες της ιστορίας που διαβάζω. Θέλω να τους νιώθω, όχι απαραίτητα να ταυτίζομαι μαζί τους αλλά να βλέπω ότι οι πράξεις τους συνάδουν με τον ψυχισμό τους έτσι όπως τον έχει «στήσει» ο συγγραφέας. Επίσης να έχει μια ενδιαφέρουσα πλοκή.
Αλλά επειδή διαβάζω κι άλλα είδη λογοτεχνίας, όπως ποίηση και διήγημα, θα πω γενικά ότι ένα καλό βιβλίο πρέπει να έχει ουσία και βάθος και να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον για να αναζητήσω τα κρυμμένα μηνύματά του.
-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Είναι πάρα πολλοί και φοβάμαι ότι θα αδικήσω κάποιους. Όμως δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε συγγραφείς που με σημάδεψαν, για διαφορετικό λόγο και με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Όπως ο Φραντς Κάφκα, ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο Μίλαν Κούντερα, ο Ζοζέ Σαραμάγκου, ο Τζωρτζ Όργουελ και ο Άλντους Χάξλεϋ. Αγαπώ επίσης πολλούς θεατρικούς συγγραφείς, που μέσα από την ερασιτεχνική ενασχόλησή μου με το θέατρο είχα την τύχη να γνωρίσω την πένα τους, όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ, ο Λουίτζι Πιραντέλο, ο Σαίξπηρ και ο Τένεσσι Ουίλιαμς.
-Από πού αντλείτε την έμπνευση για να γράφετε;
Κυριολεκτικά από παντού. Από την καθημερινότητα, από την λογοτεχνία, από τον κινηματογράφο, το θέατρο και από τη μουσική. Από διηγήσεις μεγαλύτερων και από εμπειρίες φίλων μου ή δικές μου. Ακόμα και από τις ειδήσεις. Μια παράξενη είδηση μπορεί να ενεργοποιήσει την φαντασία μου και να την κάνει να δημιουργήσει μια ολόκληρη ιστορία. Αυτό μου συνέβη πρόσφατα.
Άκουσα κάτι στις ειδήσεις που ταίριαζε με κάποια διήγηση που είχα ακούσει παλαιότερα από έναν άνθρωπο. Αυτομάτως μπήκε στο μυαλό μου ένα «τι θα γινόταν αν …;» και η συνέχεια που έδωσα με τη φαντασία μου ήταν άκρως ενδιαφέρουσα.
-Προτιμάτε κάποια φόρμα γραφής –είδος ;
Αγαπώ όλα τα είδη γραφής και όλες τις φόρμες. Δεν θέλω να θέσω όρια στον εαυτό μου διότι μου αρέσει να πειραματίζομαι. Προς το παρόν θα έλεγα πως εκφράζομαι λίγο περισσότερο με τον πεζό λόγο μέσω της μυθιστορηματικής αφήγησης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απορρίπτω τις άλλες φόρμες γραφής. Στα διαλείμματα ανάμεσα στα μυθιστορήματα, για παράδειγμα, εκτονώνομαι με τoν συμπυκνωμένο λόγο της ποίησης, και με μικρά διηγήματα. Επίσης, κρυφή επιθυμία μου είναι να γράψω κάποια στιγμή ένα θεατρικό έργο. Όμως θαρρώ πως για την ώρα υπερισχύει το μυθιστόρημα.
– Οι συγγραφείς διαβάζουν ;Είναι συστηματικοί αναγνώστες δηλαδή;
Πιστεύω πως διαβάζουν. Αν δεν είναι συστηματικοί αναγνώστες, ίσως θα έπρεπε να αρχίσουν να είναι. Νομίζω ότι με το διάβασμα βελτιώνεται και η γραφή μας, οπότε αν κάποιος θέλει να εξελιχθεί ως συγγραφέας θα πρέπει να αφιερώσει χρόνο στην ανάγνωση βιβλίων. Η ανάγνωση προηγείται της γραφής κατά τη γνώμη μου.
-Υπάρχει ενδιαφέρον για συνεργασίες – συνέργεια μεταξύ των Τεχνών στην χώρα μας;
Πολλές φορές συμβαίνει να ενώνουν τις φωνές τους οι καλλιτέχνες του λόγου με τους καλλιτέχνες της εικόνας ή της μουσικής. Με βρίσκει σύμφωνη αυτό το «πάντρεμα», ιδιαίτερα όταν είναι ευφάνταστο και επιτυχημένο. Προσωπικά, έχω αντλήσει έμπνευση από άλλες μορφές τέχνης όπως η φωτογραφία. Θα μου άρεσε μια συνέργεια εικόνας και κειμένου και ίσως προκύψει κάποια στιγμή. Είναι μια ιδέα που τριγυρίζει στο μυαλό μου από εδώ και αρκετό καιρό κι εύχομαι να υλοποιηθεί μέσα στα επόμενα έτη.
-Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια πληθώρα εκδόσεων και πολλών Βιβλιο-Παρουσιάσεων . Κατά την γνώμη σας όλο αυτό βοηθάει τον αναγνώστη στις επιλογές του;
Ναι, νομίζω ότι βοηθάει αρκετά. Βλέπω πολύ θετικά όλες τις κινήσεις που γίνονται και έχουν ως στόχο να φέρουν τον άνθρωπο πιο κοντά στο βιβλίο. Κι αν σκεφτούμε ότι υπάρχουν τόσο διαφορετικοί αναγνώστες, με διαφορετικά γούστα, ίσως είναι καλό να υπάρχουν και τόσο διαφορετικές επιλογές. Και φυσικά σωστή ενημέρωση.
-Ποια τα επόμενα σχέδια σας ;
Μια νέα ιστορία! Έχω ήδη ξεκινήσει ένα καινούριο συγγραφικό ταξίδι που με πηγαίνει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια. Είναι πολύ αναζωογονητική αυτή η δημιουργική διαδικασία και την απολαμβάνω σε όλα της στα στάδια, από την έρευνα μέχρι τα «αβυσσαλέα μου ξενύχτια», όπως τα αποκαλώ καθώς γράφω κυρίως τη νύχτα. Εύχομαι το τελικό αποτέλεσμα, όταν έρθει, να με δικαιώσει. Μέχρι τότε απολαμβάνω το ταξίδι…
Η Βάσια Ακαρέπη γεννήθηκε το 1974 κι από τότε ζει στον Κορυδαλλό. Η αγάπη για τη συγγραφή έκανε την εμφάνισή της από την παιδική κιόλας ηλικία της, με δημοσιεύσεις ποιημάτων και πεζών σε μαθητικά έντυπα. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Νηπιαγωγών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα επαγγελματικού μακιγιάζ και ειδικών εφέ θεάτρου-τηλεόρασης, σε ιδιωτική σχολή όπου διακρίθηκε με το 1o βραβείο το 1996.
Επί είκοσι συναπτά έτη είναι μέλος της θεατρικής ομάδας “Σπουδαστήρι Θεάτρου Κορυδαλλού”, ενώ συμμετέχει ενεργά σε πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων με κυριότερους σταθμούς τα αφιερώματα στη ζωή και το έργο των Γ. Σεβαστίκογλου (1996) και Ν. Σκαλκώτα (1998).
Εργάστηκε στον χώρο της κοσμετολογίας επί σειρά ετών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή και την αρθρογραφία. Το “Μια νύχτα που κράτησε χρόνια” αποτέλεσε το πρώτο της μυθιστόρημα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
ΑΦΙΕΡΩΜΑ // Εκδοτική άνοιξη: Τα βιβλία του Χειμώνα
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // «Ένα καλοκαίρι μέσα στον Χειμώνα», θα μπορούσαμε να το πούμε κι έτσι. Σημαντικοί έλληνες και ξένοι συγγραφείς σε καινούργια βιβλία τους ή επανεκδόσεις. Λογοτεχνία περισσότερο υπαρξιακή, πολιτική, αυτοβιογραφική, ιστοριοκεντρική. Ποίηση καινούργια και σημαντικές επανεκδόσεις. Μεγάλη
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ένα γέλιο σαν ασέβεια”
Γράφει η Τζίνα Ψάρρη // Ένα γέλιο σαν ασέβεια Δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου ο πόνος, ένας εφιάλτης λέμε πως είναι, που θα περάσει. Όμως, έρχονται κι εκείνες οι φορές που δεν περνάει.
Περισσότερα -
Διήγημα: Μεταμέλεια
της Ιφιγένειας Τέκου // * Κάθε μέρα δοκιμάζει τα κάγκελα της φυλακής του, όχι γιατί θέλει να βγει από το άθλιο μπουντρούμι που τον έχωσαν, μα για να βεβαιωθεί για την ανθρώπινη υπόστασή του, να σιγουρέψει πως το ένστικτο
Περισσότερα -
Ποίηση: «Κίτρινη πόλη»
Της Ευαγγελίας Πατεράκη // «Κίτρινη πόλη» Κίτρινος ήχος φτάνει το στρώμα που αιμορραγεί Στ’ αυτιά μου ο τυφλός καιρός – κούφιος από ιδιοτροπίες, και γέρικος Δίχως χιόνι αυτός που ποζάρει – ο εκλεγμένος των πτηνών. Δίχως
Περισσότερα -
“ΘΗΡΙΟ ή ΘΕΟΣ”. Το καινούργιο βιβλίο της Διώνης Δημητριάδου
Διώνη Δημητριάδου ΘΗΡΙΟ Ή ΘΕΟΣ Νουβέλα Την έκδοση κοσμούν έργα της ζωγράφου Φωτεινής Χαμιδιελή ΑΩ Εκδόσεις Ο ήρωας της νουβέλας, νιώθοντας μετέωρος, σ’ ένα κόσμο που όλο και περισσότερο μοιάζει ξένος και άγνωστος, αναζητά τον τραγικό
Περισσότερα -
☆ Κριτική αποτίμηση της παράστασης «Αμφιβολία» του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Αραούζου
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // «Αμφιβολία» του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Αραούζου, (Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2022 , 8:30 μ.μ. στο Θέατρο ΘΟΚ, Κεντρική Σκηνή, Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης, Λευκωσία.) Σε σχέση με την αντίστοιχη ταινία όπου
Περισσότερα -
Επτά ποιήματα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ Ο δικός μου δρόμος είναι μονόδρομος Οι πόθοι μου έχουν αποδημήσει σαν τα πουλιά Άγνωστος παραμένει ο προορισμός τους Οι αναμνήσεις της πρότερης ζωής μου άνυδρα χώματα και χόρτα καμένα
Περισσότερα
