Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Κίνδυνος για το οικοσύστημα”
27/05/2015, 11:48 πμ

Διήγημα: “Κίνδυνος για το οικοσύστημα”

του Βαγγέλη Γεωργάκη // *

 

writing

 

Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο Φίλιπ θα αποτελούσε κίνδυνο για μένα, την πόλη, την ανθρωπότητα. Ο Ντούραν με είχε προειδοποιήσει όμως. Ο Ντούραν είχε κατάστημα με ζώα οικιακής χρήσεως και είχα πάει να ρωτήσω για τον Φίλιπ. «Ο Φίλιπ πετάγεται όλη την ώρα, θέλει να βγει από το ενυδρείο. Μάλιστα δύο φορές τα κατάφερε. Τι να κάνω;» «Να κλείνεις το καπάκι, να τι να κάνεις» είπε σχεδόν με αγένεια. «Του στερώ την ελευθερία», απάντησα. «Λέω να τον ρίξω στη λίμνη, αλλά φοβάμαι. Θα βρει φρικτό θάνατο μες στα μολυσμένα νερά». «Να φοβάσαι για τα άλλα ψάρια. Μην το κάνεις. Παραδόξως», μου είπε, «ο Φίλιπ είναι ένας παρείσακτος, ένας ξενιστής. Έχει πολύ καλές πιθανότητες επιβίωσης, πίστεψε με». Δεν τον πίστεψα. Την ίδια κιόλας μέρα πήγα και έριξα τον Φίλιπ στα καταπράσινα νερά της λίμνης. Μήνες αργότερα άκουσα για το πρώτο περιστατικό. Πεζός εξαφανίστηκε την ώρα που έκανε τον πρωινό περίπατό του στη λίμνη. Μετά εξαφανίστηκαν και άλλοι πεζοί που έκαναν τον περίπατό τους στη λίμνη. Στο τέλος κανείς δεν πλησίαζε τη λίμνη,
ούτε καν οι αστυνομικοί. Είχαν ήδη εξαφανιστεί δυο τρεις από δαύτους, οι υπόλοιποι αποφάσισαν ότι δεν ήταν εποχή για ηρωισμούς. Όλη η περιφέρεια της λίμνης περιβαλλόταν πλέον από ένα γιγαντιαίο «ΜΗΝ ΕΙΣΕΡΧΕΣΤΕ. ΤΟΠΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ». Αποφάσισα να πάω.

Ήθελα να μάθω. Ήθελα απαντήσεις. Δεν πέρασε λίγη ώρα που περπατούσα στην άκρη της λίμνης, αφότου άκουσα ένα παφλασμό. Μετά ένας τεράστιος όγκος ψαριού προσγειώθηκε μπροστά μου. Ήταν ο Φίλιπ. Πόσο είχε μεγαλώσει, πόσο είχε αλλάξει. Είχε μάλιστα γιγαντιαίες απολήξεις στην κοιλιά του, σαν πόδια. Ενώ τον θαύμαζα, ο Φίλιπ στάθηκε στα πίσω πόδια του. Το ψάρι μου μάθαινε, εξελισσόταν γρήγορα. Έπειτα μίλησε. «Γεια σου αφεντικό» είπε. «Γεια σου Φίλιπ» είπα. «Γιατί το κάνεις αυτό;» «Είναι η φύση μου» είπε. «Όχι κάτι προσωπικό». «Ποτέ δεν περίμενα ότι θα γινόσουν τόσο μεγάλος». «Ούτε εγώ, αλλά έπρεπε να βγω από το ενυδρείο πρώτα». «Πέρασε» είπε καλόκαρδα μετά και άνοιξε το στόμα του. Δεν ήταν απλή φιλοφρόνηση, ήταν διαταγή. Μπήκα μην έχοντας άλλη επιλογή. Μέσα υπήρχε ένας σκοτεινός διάδρομος με διάφορες πόρτες δεξιά και αριστερά, στο βάθος ένα σαλόνι. Βολεύτηκα στο σαλόνι. Δεν ήταν κι άσχημα. Είχε μάλιστα και ενυδρείο με έναν άνθρωπο που προσπαθούσε να πηδήξει έξω αλλά δεν τα κατάφερνε. Από τότε πέρασε καιρός. Έχω κάποιες τύψεις, κάποιες ενοχές, αλλά ήθελα να είναι ελεύθερο το αγαπημένο μου ψάρι, αυτό ήταν όλο. Εγώ, ο Φίλιπ, έχουμε δυναμώσει ακόμη περισσότερο τώρα. Η λίμνη αποδείχτηκε μικρή για μας. Αφού φάγαμε ότι βρήκαμε μπροστά μας, ο Φίλιπ έβγαλε φτερά και πέταξε. Μαζί κι εγώ.

 

* Ο Βαγγέλης Γεωργάκης γεννήθηκε στο Αγρίνιο και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και τελείωσε τη Φαρμακευτική Σχολή. Έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με τον αθλητισμό και είναι αθλητής της υδατοσφαίρισης. Είναι επίσης ο εμπνευστής και υπεύθυνος του helpforhealth.gr. Το διήγημά του «Ένας νέος που του αρέσει να γράφει» βραβεύτηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών 2010. Έχει γράψει τα βιβλία «Ο αγαπημένος ήρωας των παιδιών», Εκδόσεις Oasis, «Ποδηλάτης στην Εθνική Οδό», εκδόσεις Δωδώνη, «Ονειρεμένο φινάλε», εκδόσεις Θερμαϊκός, «Ακροβάτης του ονείρου», εκδόσεις Ηριδανός και «Λυκόφως», εκδόσεις Οδός Πανός. Αγαπημένος ήρωας του Βαγγέλη Γεωργάκη είναι ένας άνεργος που ζει σε ένα χαμόσπιτο και εξακολουθεί να ονειρεύεται, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Νίκος Γκάλης, ο Γιάννης Πουλόπουλος και ο Μίμης Πλέσσας, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Έννιο Μορρικόνε, ο Ρομπέρτο Μπολάνιο και ο Μπόρχες, η Τζένη Καρέζη, ο Νίκος Αναστόπουλος και ο Θωμάς Μαύρος, ο Γιώργος Μαυρωτάς, ο Νώντας Σαμαρτζίδης, ένας πλανόδιος που παίζει κιθάρα στο Μοναστηράκι, ένα σύννεφο που τρέχει αμέριμνο στον ουρανό, ο Γιώργος Θαλάσσης και… ο Μίκυ

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top