Fractal

Ποίηση: “Αδράνεια”

Του Βαγγέλη Mαστορόπουλου //

 

Ως αδράνεια ορίζομεν την ιδιότηταν των σωμάτων να αντιστέκονται εις οιαδήποτε μεταβολήν της κινητικής τους κατάστασης

 

 

inertia

 

 

Έρρωσο και ευδαιμόνει!

Η ευτυχία είναι απόφαση!

Κι εγώ αναποφάσιστος, εδώ που όλα έχουν βαλτώσει,

προσμένω τον Ερμή και την Αφροδίτη και τον Ποσειδώνα·

Dei ex machina…Καχεξία

 

Μια ώθηση γυρεύω, έναν σκοπό εφαλτήριο

να μ’ αφυπνίσει από το λήθαργο που βρίσκομαι.

Βολεύτηκα, προσποιούμενος πως δεν βλέπω

τη σύγκρουση που μαίνεται μέσα μου.

Η άκρατος ματαιότης, φτηνή δικαιολογία μιας παθητικής στάσης.

 

Ταπείνωσα τους οφθαλμούς μου έμπροσθεν του φόβου·

Φόβος αυτοσυντηρούμενος. Ανίκητος!

Υπονομεύω ο ίδιος τις επιθυμίες μου

και οι προσωπικοί μου ήρωες με χλευάζουν, δείχνοντάς με με το δάχτυλο.

Κλονίζεται η αυτοεικόνα μου.

 

Μια ώθηση γυρεύω, να βαυκαλίσω τις ανησυχίες μου

λέγοντας προφητείες για έναν άνεμο, οιονεί θεόπνευστο,

που θα τερματίσει την παρατεταμένη νηνεμία.

 

Νοσταλγώ τις νύχτες εκείνες

που μπολιάζαμε μ’ αλκοόλ το αίμα μας

μέχρι τελικής πτώσης.

Τότε που δεν ακούγαμε απλώς τις νότες,

τις κάναμε χορό.

Τότε που εν είδει αστεΐσμού, σε ρώταγα

το ” πότε θα φύγουμε;” και το “φοβάσαι;”

 

Έρχεται κι άλλος χειμώνας αδράνειας.

Κάθε φορά και πιο βαρύς.

Ήθελα να γίνω ταξιδευτής του κόσμου

και πλέον νείρομαι ένα μικρό σπίτι δίπλα στη θάλασσα.

Δεν κυνηγώ πια τα ωραία ηλιοβασιλέματα,

μόνο τα καρτερώ σ’ ένα παράθυρο που βλέπει Ανατολή.

 

Μια ώθηση γυρεύω, μετά θα με πάρει η κατηφόρα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top