Fractal

Μικροδιήγημα: “Tσιμπιόμαστε”

Του Νίκου Δασκαλόπουλου // *

 

 

 

Καθόμαστε αντικριστά, με σταυρωμένα τα πόδια, κυρτωμένα τα σώματα, παίζουμε με τσιμπήματα. Κοιτάζουμε πού οδηγούμε τα χέρια μας και τσιμπιόμαστε. Εγώ, σε τσιμπώ γιατί τώρα δε θέλω να σε χαϊδέψω. Εσύ, με τσιμπάς γιατί είμαι για τσίμπημα. Να μια τσιμπιά και συγκεντρώνω το αίμα σου στο χρώμα· στο κόκκινο που εμφανίζεται κάτω από το ροζ. Πονάς και δε σε ενοχλεί, γελάς. Εσύ με τσιμπάς πολύ απαλά και με γαργαλάς. Αυτό δεν το αποπειρώμαι, ανήσυχος ότι δε θα βρω το σωστό σημείο και δε θα γαργαληθείς. Ένας από τους δύο, μέσα του, σπαράζει με κάθε τσίμπημα. Είναι εκείνος που δε φοβάται τίποτα, παρά μόνο το ίδιο το τσίμπημα, κι ακόμη κι έτσι, τουλάχιστο φοβάται τούτο που ποθεί. Ο άλλος από τους δύο, ασκείται στη θύμηση ενός παρόντος. Δε φοβάται σε αυτή τη θύμηση, μονάχα νιώθει μια μελαγχολία. Τη μελαγχολία που απορρέει από την έντονη αίσθηση ότι η θύμηση αυτή είναι ζωντανή μόνο μέσα στο τσίμπημα κι έπειτα, τακτοποιείται κι εκείνη, όχι σαν κρεβάτι, αλλά σαν ζάρα του σεντονιού, σαν πτυχή. Και τσιμπιόμαστε.

 

 

 

* O Νίκος Δασκαλόπουλος είναι – όπως λέει – ένας απλός δημοσιογράφος . Συνεργάζεται με το Avopolis (Avopolis.gr, Περιοδικό Platform, Περιοδικό SONIK), κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στην ΑΥΓΗ, στο LiFO.gr κ.α. Eργάζεται στον ΣΠΟΡ FM και αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό ΣΚΡΑ – Punk.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top