Fractal

Τροπικοί δείκτες και Βαλκυρίες

Γράφει η Μαριάννα Παπουτσοπούλου // *

 

Κωνσταντίνος Μούσσας «Τροπικοί δείκτες», εκδ. Αλεξάνδρεια, 2017

 

[…]Με το φτερωτό άλογο και τον μαύρο λύκο

βγείτε σ’ έρημους δρόμους  άδικα στολισμένους

μ’ εκκλησάκια γύψινα, λουλούδια πλαστικά

και στροφές απότομες στο φως.  

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μούσσας στις «Βαλκυρίες» του, ένα από τα πιο όμορφα και πυκνά ποιήματα της συλλογής του «Τροπικοί δείκτες», εκδ. Αλεξάνδρεια, 2017.

Η συλλογή αποτελεί κατάθεση μιας ιδιαίτερα λεπτής αγωνίας για την μοίρα του άλλου και του κόσμου, την δυνατότητα της αγάπης, την αδυνατότητα της μνήμης.

Βήμα το βήμα οδηγείται στην άρνηση της σύγχρονης πόλης, της προδοτικής γκρίζας καθημερινότητας “με γοερό λυγμό” πυρπολώντας τα δικά του τείχη και τις γέφυρες του Τίβερη.

 

[…]Φωτιά, σου λέω φωτιά.

Στα δικά μου τείχη,

σ’ όλες τις γέφυρες που επιστρέφουν,

Στ’ ανοιχτά, μαύρα πανιά του Τίβερη.

Κι ας μείνει μόνο, ν’ αργολιώνει

ένας γοερός λυγμός,  βαθιά στην λαίλαπα,

εκείνη την μεγάλη νύχτα του Ιουλίου.

Κι ούτε για μένα, έλεος.

 

Αποστρέφεται το τώρα που μοιάζει σιωπηλό και αδύναμο έναντι ενός λαμπρού τότε που τον στοιχειώνει. “Στα ρούχα και στης πλάτης τα δεμένα φτερά”, αναμένει “σ’ έρημο δρόμο, σιωπηλή βροχή”.

 

Απ’ το πρωί ετοιμάζεσαι να πέσεις

πάνω μου με μανία,

στα ρούχα και στης πλάτης

τα δεμένα φτερά.

 

Κι όλο σκοτεινιάζει η διάθεση μου

περισσότερο κι απ’ τις διαθέσεις σου

Κι όσο πλησιάζεις, τόσο λιγότερο φαίνεσαι

σ’ έρημο δρόμο, μυστική βροχή.  

 

Κωνσταντίνος Μούσσας

 

Ένας χαμένος μεγάλος έρωτας καλείται να χαράξει σαν μαχαίρι την καρδιά, και τονίζει την λιτότητα των Τροπικών δεικτών του.

 

   Ν.11

   Περίσσεψα πάλι.

   Μόλις που μ’ άγγιξες με την άκρη των ματιών σου.

   Κι ας ήμουν κάποτε, το αγαπημένο σου σώμα.

 

Στο θαυμάσιο Επίγραμμα, ενδεικτικό και για την θητεία του ποιητή στην παράδοση, πράγμα σπάνιο πλέον, ο αναγνώστης θα διαβεί ανάμεσα σε λαμπρούς δεκαπεντασυλλάβους για να καταλήξει:

 

[…]Να’ χα φτερούγα συντροφιά και τ’ αγριμιού λημέρι

αγκάθια αγριολούλουδα, σεισμό στη καταιγίδα

δάση, βουνά στις θάλασσες, στα φύλλα τ’ άγγιγμά σου

κι άστρα φωτιά στα σύννεφα, βροχή ποτάμια η λύρα

Εδώ κι ο ίσκιος πιο βαρύς και το νερό πολύ μου

όπως κι εγώ αμίλητο, μονάχα περιμένει.

 

* Η Mαριάννα Παπουτσοπούλου είναι Συγγραφέας-Μεταφράστρια

 

_______________________________________

Ποιήματα κατά σειρά αναφοράς:

 

Οι Βαλκυρίες των δρόμων     σελ.13

De Clementia                            σελ.19

Τα ονόματα της βροχής          σελ.45

Τροπικοί Δείκτες / Ν.11          σελ.88

Επίγραμμα                                 σελ.25

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top