Tριλογία: “εν αρχή είναι ο άνδρας” | “Μην” | “Μια φωνή απ’ το πηγάδι”

Της Μαρίας Πανούτσου // *

τριλογία

εν αρχή είναι ο άνδρας

Μην

Μια φωνή απ’ το πηγάδι

Of the wide world I stand alone, and think,

Till Love and Fame to nothingness do sink

J.Keats

Μουγκή μπροστά στα επάργυρα /του κόσμου/

ν αφαιρώ και ν αφαιρώ/ μέχρι να φτάσω άσπιλη /

σε χέρια αγαπημένου/να προσφέρω λίγο από μένα /

στο φως και στο σκοτάδι /τα λόγια τα δικά σου

σκέπτομαι και ανασαίνω/

στου Κατσαρού τα λόγια περπατάω /κι αφήνομαι\

ελπίδας ελπίδα / σιωπής σιωπή /η μόνη αναλαμπή

μισή χαρά μισή λύπη /μισή ντροπή /όλα μισά/

σε ιπτάμενα πεδία θολερα/ πουλιά και σκιές και όνειρα/

σβήνουν τα ονόματα της γης /λίμνες στεγνώνουν καθώς

απομακρύνεσαι /βουνά βυθίζονται στην σκέψη σου /

οι θάλασσες αδειάζουν /όπως το αίμα μου /ρουφιέται

ηδονικά/από το σχήμα του προσώπου σου/ κι εκείνη

την θέληση για ζωή καθώς σε ξεριζώνει ανικανοποίητη/

κι αυτή/ καθώς σε φυτεύει μέρα με την μέρα /ώρα με την ώρα /

χωρίς να σε ρωτά και να σε νοιώθει/

Μουγκή σε ακολουθώ /με μια ροή από αστέρια

λάμπουν/ οι λέξεις σου με σπρώχνουν μπροστά/

Μην

μην κοιτάζεις τον κόσμο / δεν είναι αληθινός /

μόνο εσύ και εγώ με τα χέρια σαν χαρταετοί

μια Καθαρή Δευτέρα με τον ήλιο από τα δεξιά μας /

θα πετάξουμε μέχρι εκεί που το στερέωμα/

Μην μπερδεύεις την ιστορία με την αγάπη/

λέω στον εαυτόν μου /και μιλάω και σε σένα

με το άλλο μου όνομα /Μαρία Κασσιανή

και οι δυο δεν γλύτωσαν τον εμπαιγμό και την θυσία/

έτσι και εγώ / θα συρθώ στα έγκατα αυτής της γης /

πριν ακόμη ο Άδης με γκρεμίσει

Θα αφήσω την άκρη του πουκάμισου

Και θα κατρακυλώ δίπλα στην Περσεφόνη

Ιερό δώρο ενός θεού κρυφού. Το τόλμημα

μαζί με την Περσεφόνη /στον κάτω κόσμο

και εσύ φιδάκι άθλιο και γλυκό /δεν θα σε ακολουθήσω

Φωνή από το πηγάδι

Και στο πηγάδι έφτασα μετά από πολύ /

κι έσκυψα να ακούσω την φωνή που με καλούσε

Και ξεστομούσε την κατάρα ρυθμικά

Και άκουγα προσεχτικά τα λόγια /

με σεβασμό/μα δεν με αφορούσαν

Όχι εμένα /στα λιοντάρια θα έπεφτα

ευθύς σαν την Περπέτουα

με το νεογέννητο μωρό της στις θηλές

Για να κερδίσω κόκκο από την αλήθεια

Κόκκο ελευθερίας/ κόκκο Δικαιοσύνης

Κόκκο εκείνης της ματιάς/ που κάποτε αντίκρισα

σε γέρικα μάτια μια αγρότισσας

Κρατιέμαι από μια κλωστή που λέγεται καλοσύνη

Και αιωρούμαι ανάμεσα σε δυο κυπαρίσσια

Που έχουν το ίδιο ανδρικό όνομα και τα δυο

Το δικό σου

Μαρία Πανούτσου

* Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού. Τώρα μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου.

Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών. Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Σπούδασε στο Open University OF London, Humanitie ( Ανθρωπιστικές σπουδές ) και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London. Παράλληλα με το θέατρο η Μαρία Σκουλαρίκου – Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ , SALUADER και ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ Η ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής καθώς και συλλογή διηγημάτων.

Από το 1987 δεν έπαψε να γράφει ποίηση παράλληλα με την πορεία της στο Θέατρο. Δεν παρουσίασε την νέα ποιητική της δουλειά μέχρι σήμερα γιατί η διδασκαλία με την οποία καταπιάστηκε δεν της άφησαν τον χρόνο για την έκδοση των βιβλίων της. Προγραμματίζει την έκδοση τριών ποιητικών συλλογών και τα τετράδια σημειώσεων για το Θέατρο 1980-2016 Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν.Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.

Αυτήν την περίοδο.

• Προγραμματίζει την έκδοση τριών ποιητικών συλλογών και τα τετράδια σημειώσεων για το Θέατρο 1980-2016
• 2015-2016 «Ως ηθοποιός βρίσκομαι συνεχώς σε αναζήτηση των δυνατοτήτων μου, άλλα και της τέχνης αυτής που υπηρετώ. Θέλω να συνταιριάσω την έρευνα και το λαϊκό στοιχείο, το αυθόρμητο και την μελέτη. Θα έδινα τον τίτλο: Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ, Ο ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ.
• Ξεκινώ αυτήν την εργασία με την παράσταση, “ΑΣΠΡΟ ΦΩΣ ιστορίες έρωτα και αναρχίας’ Πρώτη παρουσίαση στο θέατρο Ελισσός, Ιανουάριος 2015 . ‘ Κείμενα προφορικής παράδοσης από Ανατολή Δύση, Βορά και Νότο. Αφηγήσεις για ενήλικες. Συνεργασία με τον μουσικό, Σταμάτη Δελλαπόρτα.

«Άν θα έπρεπε να αναφέρω μερικές στιγμές από την δουλειά μου, θα ήτα»

• 1980 Σπουδές στο Grotowski Loboratorium στην Πολωνία .
• 1982 Ιδρυση της εταιρείας ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΜΉ και συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ιθάκης .Πρώτη μου δουλειά σκηνοθετική. Η παράσταση απέσπασε 6 βραβεία.
• Συμμετοχή σε προγράμματα θεατρικής παιδείας στις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού 1984-86
• Συμμετοχή μου το 1997 με την παράσταση ‘Ιστορία με τέλος’ στο Φεστιβάλ Γυναίκες Δημιουργοί των δύο Θαλασσών, UNESCO Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης.
• 1999 Τρίτη εκδοχή της Αντιγόνης με τίτλο: ‘Η Λατρεία των Νεκρών’ Edinburgh fringe festival και περιοδεία στην Ευρώπη.
• 2001 Διδασκαλία σε σεμινάριο, ‘Προσέγγιση στην Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας’ στο Πανεπιστήμιο Edinburgh University και Glasgow University.
• 2007-2014 A project in progress House of flesh by Yussuf Idris. Προσέγγιση του Αραβικού πολιτισμού με το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς Άραβες λογοτέχνες.

Για την περίοδο 2017

• Ολοκληρώνει συλλογή ποιημάτων και προετοιμάζεται για την έκδοση τους.
• Με θέμα την Απώλεια ετοιμάζει μια πολύ προσωπική δουλειάσε διάφορα κείμενα μαρτυρίες. .
• Προετοιμασία θεατρικής παράστασης με τον ποιητή και θεατρικό συγγραφέα, Σταμάτη Πολενάκη.
• PERFORMANCES THROUGHT DECADES
• A. PROJECT ‘Foyer’ 2007-2012 Μουσική παράσταση βασισμένη στο διήγημα του Yussuf idris ‘House of flesh’.Συνεργασία με την μουσικό και συνθέτρια, ΤΑΝΙΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ.
• B. PROJECT Αντιγόνη 1997 – 2007 H ΔΕΚΑΧΡΟΝΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ
• Γ. PROJECT 2012-2017 Νίκα Μαρτοπούλου. Μαρτυρία της Δ. Μ Μιχαλακέα.

«Αυτό που μ’ ενδιαφέρει πρώτιστα στην τέχνη του Θεάτρου είναι η σχέση του ανθρώπου με αυτό που επιμελώς κρύβει βαθιά μέσα του και που εκφράζεται για λίγο σε κάποιες οριακές στιγμές, για να ξανακρυφτεί και πάλι πίσω από λόγια δισταχτικά και αδέξια σαν τ’ αχνάρια ενός πληγωμένου ζώου πάνω στο χιόνι…

Το Θέατρο μας δίνει, κατ’ αρχήν τη δυνατότητα να μακρύνουμε το διάστημα αυτής της αποκάλυψης και στη συνέχεια να έρθουμε σε επαφή με τους συμπολίτες μας μέσα από αυτήν. Μια επαφή που μπορεί να θεωρηθεί, απαραίτητη»

Έχει συνεργαστεί με τους, Σ. Τσιώλη, Ν. Αγγελίδη Σ. Θεοδωράκη στο σινεμά και δούλεψε στο ραδιόφωνο και τηλεόραση 1979 με 1989.

Από το 1989 αφιερώθηκε στην θεατρική έρευνα και εκπαίδευση.

Για την Μαρία Πανούτσου το Θέατρο, είναι ένας χώρος έρευνας των εκφραστικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, χωρίς να αρνείται τον παιδαγωγικό, ψυχαγωγικό και θεραπευτικό του χαρακτήρα. Ιδιαίτερη αφοσίωση έδειξε στην μελέτη της κίνησης του σώματος, μαθητεύοντας σε διαφορετικές τεχνικές. Πιστεύει ότι η κίνηση του σώματος ολοκληρώνεται μόνο με τον έντεχνα εκφρασμένο λόγο. Από το 1992 χρησιμοποιεί εκτός του θεατρικού κειμένου, το ποιητικό, πεζογραφικό, δοκιμιακό κείμενο και με εφαλτήριο τον σύνθετο λόγο του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, συνεχίζει την αναζήτηση, της σχέσης λόγου, κίνησης, νοήματος, δημιουργώντας ένα δικό της θεατρικό κώδικα επικοινωνίας. Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της είναι η διδασκαλία που εκτός από λειτούργημα την θεωρεί μία ακόμη μορφή τέχνης. Την ενδιαφέρουν οι δύο ρόλοι που ενυπάρχουν στην διδασκαλία, του διδάσκοντος και του διδασκόμενου και βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση στην εναλλαγή αυτών των ρόλων. Η μέθοδός της είναι ουσιαστικά, μια στάση απέναντι στο υλικό (μνήμη-κοινωνία) που συσσωρεύει καθημερινά ο άνθρωπος καλλιτέχνης, καθώς και ένας «τρόπος» εξάσκησης για την εφαρμογή μιας όσο γίνεται πιο προσωπικής έκφρασης.