Fractal

Τρία ποιήματα: “Μια σταγονίτσα λάδι” | “Ακέφαλη” | “Η κυρία Ναι”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

Μια σταγονίτσα λάδι

 

Κάποτε περνούσαν κάτω απ’ το παράθυρο μου

Με μια απέραντη θλίψη στα μεγάλα του μάτια

Βογκούσαν

Σαν να οσμίζονταν την σφαγή

Ύστερα βγήκαν τα μαχαίρια

Χαμένος κόπος η ζωή

Μονολογούσαν

Αφού γεννιέσαι μ’ ένα θηκάρι στα σπάργανα

Κι ένα ζεμπίλι πόνο στο μαξιλάρι

Εκεί, δίπλα στο φλουράκι

Μια σταγονίτσα λάδι τόσο καυτή

Όσο για να σε σημαδέψει

Για τα μελλούμενα.

 

 

Ακέφαλη

 

Σήμερα έμεινε ακέφαλη

Καθώς περίμενε να υψώσει

Το ανάστημά της

Δεν υπολόγισε σωστά

Τις μύτες των ποδιών της

Ίσως και να μην υπάκουσαν

Στην εντολή της

Και ψήλωσε

Πιότερο απ’ τα σύννεφα της ψυχής της

Αυτό δεν της συγχωρέθηκε

Η ανυπακοή της δηλαδή

Αφού έχασε τον λαιμό που ακουμπούσε

Και άδειαζε την ψυχή της

Σήμερα

Έμεινε ακέφαλη

Από ένα κοφτερό ξεδιάντροπο σύννεφο.

 

 

Η κυρία Ναι

 

Πάντα έλεγε όλο ναι

Σ’ όποιον της ζητούσε κάτι

Μα ναι! θα σας φέρω

Αυτό που ζητάτε

Ή… ναι!, θα τακτοποιήσω τα πράγματά σας

Όπως τα θέλετε.

Στην Αγορά,

Όλοι την ήξεραν

Ως την κυρία Ναι.

-Να σας βάλω τρία κιλά;

Ρωτούσε ο μανάβης

Κι αυτή απαντούσε Ναι, Ναι, Ναι…

Έτσι πορεύτηκε στην ζωή της

Έμαθε να λέει ναι

Στα εύκολα

Μα και στα δύσκολα.

 

Μια μέρα εξαφανίστηκε.

Ο κόσμος αναστατώθηκε.

Η βροχή δεν έπεφτε

Τα ποτάμια, σταμάτησαν να κυλούν

Και τα φυτά δεν φύονταν.

Μαζί μ’ αυτήν

Εξαφανίσθηκε το Ναι.

Τι απώλεια Θεέ μου!

Πίσω απ’ το μεγάλο βόλεμα

Όταν χρειάστηκε να πει το Ναι

Είπε το μεγάλο Όχι

Και λυτρώθηκε….

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top