Τρεις χαρακτήρες, τρεις μονόλογοι, τρεις οπτικές
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Χάρολντ Πίντερ «Τοπίο και σιωπή», Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου- Παγκουρέλη, Εκδ. Λαβύρινθος, σελ. 62
Ο Χάρολντ Πίντερ στο Τοπίο του επανέρχεται στο θέμα της επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτή και εδώ παρουσιάζεται δύσκολη, όπως και στα περισσότερα έργα του άλλωστε. Δύο παράλληλλοι μονόλογοι, δύο φωνές που αδυνατούν να κάνουν διάλογο, πόσο μάλλον να ταυτιστούν και να συμπορευτούν. Ένας άντρας και μια γυναίκα γύρω στα πενήντα στην κουζίνα μιας εξοχικής κατοικίας. Και οι δύο ήρεμοι και χαλαροί. Απλά δεν επικοινωνούν. Δεν κοιτάζει ο ένας τον άλλο, μιλά ο ένας στον εαυτό του και ο άλλος επίσης. Εγκλωβισμένοι ο καθένας στο τοπίο του το προσωπικό, κλεισμένος στις εικόνες, στα όνειρα στις εμμονές του. Πολλές παύσεις, επαναλαμβανόμενες, ο άντρας, ο Νταφ μιλά πολύ και για το παρελθόν του με την Μπεθ. Η γυναίκα αναφέρεται στον εραστή, τη θάλασσα, τα αγγίγματα του εραστή, στη ζωγραφική, στις βασικές αρχές της σκιάς και του φωτός. H ιστορία απάτης του Νταφ αιωρείται συνεχώς, οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη, οι φαντασιώσεις της Μπεθ δίνουν έναν μελαγχολικό τόνο στο έργο και την αίσθηση ότι όλα είναι εύθραυστα σε έναν συναισθηματικό κόσμο που καταρρέει. Η ανάγκη για μια μεγαλειώδη αγάπη είναι φανερή. Η Μπεθ έχει αποκλείσει το παρελθόν της από το παρόν, ζει μέσα σε ένα χαμένο χτες, έχει εμμονές, είναι απρόσιτη, γεμάτη μοναξιά, γεμάτη σιωπηλή απομόνωση. Ο άντρας της πιο άμεσος και ειλικρινής, της εξομολογείται την αμαρτία του, αλλά φαίνεται να υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσά τους, οι γέφυρες έχουν κοπεί.
Στο ίδιο βιβλίο υπάρχει και ένα δεύτερο έργο του Πίντερ, με τίτλο η Σιωπή. Από τα έργα του Πίντερ η σιωπή είναι αυτό που διαθέτει τη μεγαλύτερη ίσως λυρικότητα, αλλά είναι και το πιο μυστηριώδες και δύσκολο. Τρεις χαρακτήρες, τρεις μονόλογοι, τρεις οπτικές. Ενδιαφέρουσα η στιγμή που μεταφερόμαστε στα γηρατειά τους. Μια διάχυτη ποιητικότητα και μια προσεγμένη χρήση των λέξεων. Ο Πίντερ, όπως έχει ο ίδιος δηλώσει, δεν διαχωρίζει το θέατρο από την ποίηση. Οι παύσεις του έχουν πάντα σημαντικό ρόλο. Εδώ εναλλάσσονται με τις σιωπές, εδώ η μουσικότητα κερδίζεται με αυτήν ακριβώς την εναλλαγή. Η πνευματικότητα των χαρακτήρων και το ιδιαίτερο βλέμμα τους για τα πράγματα δεν είναι κάτι που μας ξενίζει. Ο Πίντερ ξέρει πως είναι σημαντικό το πώς θα αφηγηθεί κανείς μια ιστορία τελικά χωρίς να προδώσει την ιδιαίτερη υφή της. Φαίνεται ότι η Έλεν, ηρωίδα του, μεγάλωσε στην εξοχή και ότι οι δύο άντρες που την ήξεραν από μικρή την ερωτεύθηκαν. Η ‘Ελεν αγαπά τον μεγαλύτερο σε ηλικία, ο οποίος τη σπρώχνει να πάει με τον νεότερο. Τελικά οι σχέσεις διαλύονται και οι ήρωες μοιραία οδηγούνται στην απομόνωση. Ο Πίντερ κρυπτικός συχνά και διφορούμενος δεν παραδίδει τίποτα εύκολα. «Κεντάει» την αφαίρεση, δίνει επαρκώς την αίσθηση των πραγμάτων, έχει την τάση να «σκάβει» τις ιστορίες με έναν δικό του τρόπο κερδίζοντας και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Harold Pinter
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ξεφυλλίζοντας
Από την Ασημίνα Ξηρογιάννη // Γιάννης Κατσίκης: “Ο Γραικός θαλασσοπόρος Χουάν ντε Φούκα”, ΑΩ Εκδόσεις, Καλύβια Αττικής 2020 Ο πληθωρικός Γιάννης Κατσίκης, δεινός ερευνητής, μας χαρίζει ένα μυθιστόρημα -βιογραφία του ιστορικού προσώπου του Χουάν ντε Φούκα λαμβάνοντας
Περισσότερα -
Εννέα ποιήματα
Του Στρατή Παρέλη // * Με σημασίες της νύχτας.. Είμαστε οι ποιμένες όλων των απροσανατόλιστων πραγμάτων. Μας αξίζει σιωπή. Ο αέρας διαμοιράζει τα ιμάτια των δέντρων και ένα γαλανό φουσάτο φέρει την αναγέννηση στο βιβλίο
Περισσότερα -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Κώστας Ταχτσής «Το τρίτο στεφάνι», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 352 Δε μπορώ, όχι, δε μπορώ να την υποφέρω πια!.. Τι πληγή είν’ αυτή που μου ‘στειλες, θε μου; Τι αμαρτίες
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ας τη λένε Σόνια”
Της Βανέσσας Τόλια // * Ας τη λένε Σόνια Ανάμεσα στα πράγματα που επέλεξε να κρατήσει μετά την παραίτησή του από το νοσοκομείο, ήταν ένα ζευγάρι δερμάτινα γάντια και τη φωτογραφική του μηχανή. Βγήκε από
Περισσότερα -
Ηλέκτρα, Ελληνίδα, Αγέρωχη, Μαχήτρια, Οραματίστρια, Αποστόλου
της Αγγελικής Κώττη // «-Πώς σε λένε; -Ελληνίδα! –Πού κάθεσαι; – Στην Ελλάδα! –Ποιος σου έδινε εντολές; -Η πατρίδα! –Ποιον υπηρετούσες; -Τον λαό!». Λόγια μιας σπουδαίας Ελληνίδας, της Ηλέκτρας Αποστόλου, που τα βροντοφώναξε στον εχθρό, ενώ εκείνος τη βασάνιζε.
Περισσότερα -
«Το νεράντζι ήρωας» – Διήγημα της Πέλας Σουλτάτου
Μεσημέρι καλοκαιριού. Το μεγάλο πάρκο της πόλης. Ο ήλιος βράζει τα μάρμαρα. Τα δέντρα ακλόνητα. Στο χώμα έχουν φυτρώσει αποτσίγαρα, σύριγγες, κονσερβοκούτια. Στην πολιτεία του πάρκου, τουρίστες, περαστικοί, θαμώνες κι απόκληροι. Προσφέρεται δωρεάν σκιά, ένα προσωρινό καταφύγιο, μία σύντομη
Περισσότερα -
Ποίημα: “Στη χώρα σου”
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // Στη χώρα σου Στη χώρα σου προσπαθώ να εισέλθω, να περπατήσω στα άγια χώματά σου. Όχι, δεν είμαι λιποτάκτης, Απλά στα χώματά σου ποθώ ο ναυαγός να βρεθώ. Παλεύω να φτάσω στα
Περισσότερα
