Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Με αμεσότητα και θεατρικότητα
16/11/2016, 12:55 μμ

Με αμεσότητα και θεατρικότητα

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

 

zeimpekikoΜιχάλης Κόκκινος «Το Ζεϊμπέκικο», εκδ. Όμβρος

 

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως οι λογοτέχνες διδάσκουν το λόγο όσο κι αν αυτό δεν είναι ο σκοπός τους, τις στιγμές που γράφουν. Η σκέψη αυτή απορρέει, πως για να γράψεις χρειάζεσαι κάποια μέτρα σοφίας εκείνα που από την πλευρά τους υπαγορεύουν στον άνθρωπο που την κατέχει να σιωπά.

Κραυγές μέσα στη σιωπή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το πρόσφατο βιβλίο, «Το Ζεϊμπέκικο» του Μιχάλη Κόκκινου που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οργανισμό, Όμβρος.

 

Διαβάζοντας τα κείμενα του διέκρινα αυτή την διαφορετικότητα να κυριαρχεί στον πλούσιο λόγο του και που φυσικά δημιουργεί στον αναγνώστη μια υποβλητική ατμόσφαιρα άλλοτε μέσα σε θολές κι άλλοτε σε ξεκάθαρες εικόνες. Αυτό το ακαθόριστο ύφος είναι που προσδίδει στο κείμενο την ικανότητα να πλέκει τον ποιητικό ρεμβασμό με την μεγάλη πλέον, λυρική ωριμότητα του συγγραφέα.

 

Τελικά, ποτέ δεν μπορείς να αναρωτηθείς για έναν λογοτέχνη από πού πηγάζει η έμπνευσή του. Αυτή, μπορεί να προέλθει από τις πιο απλές και καθημερινές πληροφορίες, ίσως μόνο μία λέξη να είναι δυνατή και αρκετή να αναστήσει καταστάσεις. Αλλά κι από τα πιο δύσκολα συμβάντα που τις περισσότερες φορές είναι και αντίθετα από αισθήσεις, πεποιθήσεις, επιθυμίες, ιδεολογίες, φύλλα.

 

Είναι σίγουρο πως η συγγραφή προκύπτει από την ένωση γνώσεων, συναισθηματισμού και φυσικά φαντασίας. Αυτές ήταν και οι πρώτες αισθήσεις που κατέκλυσαν το μυαλό μου καθώς διάβαζα το βιβλίο.

Γνώριζα τη γραφή του Μ Κ από τα προηγούμενα έργα του, αλλά εδώ διέκρινα πως η ιδιότυπη σκέψη του προβάλλει μέσα από την πίστη μιας λυρικής αρετής. Στα πλείστα όσα έχω διαβάσει, επιτέλους διέκρινα έναν πρωτεϊσμό διάχυτο από πνεύμα, διάθεση, αίσθημα και φυσικά τι άλλο, αστείρευτη φαντασία.

Κείμενα διαφορετικά σαν ξεχωριστές ανθρώπινες οντότητες προβάλλουν το στίγμα τους σαν αστέρια που λάμπουν στο στερέωμα των φυλλάδων του βιβλίου και που δεν αφήνουν κανένα κενό έκφρασης.

Μια πλαστική σύνθεση λόγου δεμένη με λογική συνάρτηση. Στοιχεία έκφρασης επηρεασμένα από την ποιητική τέχνη να συγκινούν και να ενθουσιάζουν, όσες αντιλήψεις τελικά αγαπούνε την πολύμορφη και πολύτροπη καλαισθησία ενός γνήσιου λογοτεχνήματος.

 

Ένας πλούσιος πεζός αφηγηματικός λόγος με κύρια γνωρίσματα μιας καθάριας ποιητικής έκφρασης που αναγνωρίζεται εύκολα και αβίαστα καθώς η γραφή συνδέει στενά με εύχερο τρόπο τις ψυχικές καταστάσεις με πρόσωπα και αντικείμενα.

 

Λέξεις και φράσεις επιλεγμένες τυχαία, χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο, από πεζά κείμενα που προσδίδουν άμεσα την ποιητική διάθεση του συγγραφέα τους.

 

Από διήγημα: Tο σπίτι των κοραλλιών

«Τα λόγια της μ’ απασχολούν

σε σημείο εφιάλτη.

Τέλος με βοήθησε να καταλάβω ότι

κάποιος έπρεπε να καταστρέψει την πραγματικότητα.. 

Την αναζήτησα 

μα δεν τη βρήκα πουθενά, 

ώσπου σιγά – σιγά πίστεψα πως 

τα λόγια αυτά της κοπέλας 

δεν είναι άλλα από τα δικά μου»

 

«Το χαρακωμένο γυαλί της συνείδησης σου,

η χορωδία σε ύφεση του πνεύματος σου και

εξαντλημένος θα τελείωνα, 

τα χελιδονόψαρα σου πήραν τη ζωή 

και στην ταξίδεψαν, 

μακάρι να μην γνώριζα ποτέ για πού».

 

Ο λόγος του Μ Κ μορφοποιεί με εσωτερική δύναμη την καθημερινή γλώσσα και σκέψη εκφράζοντας έντεχνα άπιαστες εντυπώσεις που ισχυροποιούν τη γραφή του.

Οι μορφές των διαλόγων του αποκτούν έντονη θεατρικότητα μετατρέποντας την πραγματικότητα σε όνειρο και την ψευδαίσθηση σε αλήθεια. Αυτή η γραφή άλλωστε είναι και το κύριο γνώρισμα του συγγραφέα και ποιητή, Μιχάλη Κόκκινου.

 

kokkinos_

 

Βιογραφικό

O Mιχάλης Σ. Kόκκινος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1962.  Έζησε με την οικογένεια του στις Βρυξέλλες, στη Λοζάννη, στη Ζυρίχη και στο Μόναχο. Το 1980 απεφοίτησε από το «Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών».  Έκανε μουσική και σύνθεση στο Mόναχο καθώς και ζωγραφική δίπλα στον παππού του γλύπτη Μιχαήλ Γ. Κόκκινο (1900-1990) και τη θεία του, επίσης γλύπτρια και ζωγράφο, Ειρήνη Μ. Κοκκίνου (1928), των οποίων το καλλιτεχνικό έργο έχει τύχει των υψηλοτέρων διεθνών διακρίσεων.  Ο Μιχάλης Σ. Κόκκινος ζωγραφίζει συνειδητά από 11 ετών.

Aπό το 1982 μέχρι το 2006 υπήρξε:
• Εκδότης της εφημερίδας «Eλληνική Φωνή του Mονάχου».
• Ανταποκριτής της εφημερίδας «Eθνικός Kήρυκας των Bρυξελλών».
• Mέλος της Eνώσεως Aνταποκριτών Eλληνικού Tύπου του Eξωτερικού.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top