Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Το παζλ της ζωής
24/08/2016, 3:41 πμ

Το παζλ της ζωής

Γράφει ο Reader’s diggest //

 

xartΚώστας Καβανόζης «Το χαρτόκουτο», εκδ. Πατάκη

 

Το τέταρτο βιβλίο του Κώστα Καβανόζη είναι ένα ευαίσθητο μωσαϊκό ιδεών, εικόνων και συναισθημάτων. Το χαρτόκουτο (εκδόσεις Πατάκη) είναι στην ουσία μια μινιατούρα μυθιστορήματος χωρισμένο σε 23 μικρά κεφάλαια που θεωρητικά και μόνο μπορούν να διαβαστούν αυτόνομα ως διηγήματα. Πιστεύουμε και κρατάμε τον χαρακτηρισμό της 5ης σελίδας που χαρακτηρίζει το όλο εγχείρημα ως μυθιστόρημα αν και στην πραγματικότητα πολύ μικρό ρόλο παίζει η κατηγοριοποίησή του που γίνεται για καθαρά σημειολογικές ανάγκες.

Ο Καβανόζης ‘’σπάει’’ σε 23 μικρά κομματάκια ένα ούτως ή άλλως μικρό σε μέγεθος οδοιπορικό μιας ζωής. Θεωρώντας ως αντιπροσωπευτικό το πρώτο πρόσωπο αλλά και διαβάζοντας τις 130 σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα αντιληφθεί εύκολα το βιωματικό και αυτό-αναφορικό χαρακτήρα των διηγημάτων. Δεν είναι όλα ισοδύναμα και ισοβαρή και δεν θα μπορούσε εύκολα να συμβεί αυτό. Ορισμένα είναι πετυχημένα, σε κάποια άλλα ο Καβανόζης μπλέκει με μια γρήγορη και πολλές φορές ασθματική αφήγηση δημιουργώντας ένα αχρείαστο λαβύρινθο. Συνολικά όμως το βιβλίο αφήνει καλή εντύπωση και μια όμορφη αίσθηση ειδικά στα σημεία που ο Καβανόζης κάνει μικρές καταθέσεις συναισθημάτων.

Το προτελευταίο κείμενο με τίτλο τον ίδιο του βιβλίου παρότι είναι μια καταγραφή αντικειμένων ξεχασμένων(;) ή απλά συγκεντρωμένων σε ένα χαρτόκουτο αποτελεί παρότι ένας απλός κατάλογος και το καλύτερο σημείο. Βάζοντας σε μια τάξη (όχι με την αλφαβητική σειρά που επέλεξε ο ίδιος ο Καβανόζης) αυτά τα φαινομενικά άχρηστα αντικείμενα κάποιος μπορεί να έχει την εικόνα μιας ολόκληρης ζωής. Την ίδια ακριβώς ‘’συλλογή’’ ιστοριών, συναισθημάτων και εικόνων επιχειρεί και στις προηγούμενες σελίδες ο συγγραφέας. Όπως ανέφερα και νωρίτερα άλλοτε πετυχημένα και άλλοτε όχι με τη ζυγαριά πάντως να γέρνει υπέρ του συν και όχι υπέρ του πλην.

Από τα παιδικά βιώματα μέχρι την εγκυμοσύνη της συζύγου ο Καβανόζης διατρέχει ένα μεγάλος μέρος μιας ζωής και εκείνο που τελικά κερδίζει τον αναγνώστη δεν είναι η ανύπαρκτη –στην πραγματικότητα- πλοκή της ιστορίας αλλά ο ποιητικός τρόπος γραφής. Καλά δουλεμένα κείμενα που στο τέλος σχηματίζουν την εικόνα ενός ολοκληρωμένου παζλ.

Καλύτερες στιγμές του βιβλίου τα κείμενα με τίτλο ‘’Η πρώτη φορά’’, ‘’Οι νικητές’’ και το απολαυστικό ‘’Η αρκούδα’’. Εκτός φυσικά από το ομώνυμο (‘’Το χαρτόκουτο’’) που δανείζει τον τίτλο του σε όλο το βιβλίο και για το οποίο ήδη αναφέρθηκα.

 

Κώστας Καβανόζης

Κώστας Καβανόζης

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top