Το δικό μας που αντέχει στον χρόνο
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Μάκης Τσίτας «Το ξανά», εικονογράφηση: Λίλα Καλογέρη, εκδ. Πατάκη
Η επανάληψη, λένε, κουράζει. Αλλά η επανάληψη μπορεί να είναι και η καλύτερη εγγύηση ότι κάτι πέτυχε. Ότι κάτι θα πετύχει. Ότι το μέλλον θα είναι ανθηρό. Όταν κάτι μας αρέσει πολύ και το γουστάρουμε, θέλουμε να το ΞΑΝΑ κάνουμε. Για να ΞΑΝΑζήσουμε εκείνη την ίδια την απόλαυση ή έστω κάποια παρόμοια. Όταν αγαπάμε πολλά χρόνια τους ίδιους φίλους ή τον ίδιο άνθρωπο -σύντροφο και μας αγαπούν και αυτοί, τότε νιώθουμε ασφάλεια, ζεστασιά και τρυφερότητα μέσα στις επαναλήψεις που η γνήσια αγάπη προσφέρει. Και τότε απλά νιώθουμε ευγνωμοσύνη που η παρέα αυτών των ανθρώπων δεν ήταν περαστική ή φευγαλέα, αλλά είναι αναζωογονητική και λειτουργική για την ύπαρξή μας, αλλά και για την ίδια μας την καθημερινότητα.
O Mάκης Τσίτας τολμάει να μιλήσει για τα συναισθήματα που έχουν διάρκεια, αλλά είναι καταδικασμένα να παλεύουν με μια αναίσθητη εποχή και τις ευκολίες που αυτή ευνοεί. Να μιλήσει για το άλλο μας μισό, αυτό που μας ταιριάζει και του ταιριάζουμε, που μας είναι αφοσιωμένο, τον δικό μας άνθρωπο, τον ερωτευμένο με μας. Το πλασματάκι που διαφεντεύει τη ζωή μας με δικούς του νόμους και κανόνες και γλυκά μας αναστατώνει.
Βαφτίζει το Πλάσμα «Ξανά», ενώ η Λίλα Καλογερή με κέφι το αποτυπώνει στο χαρτί, δίνοντας του σάρκα και οστά. Του δίνει σχήμα και χρώμα, το κάνει οικείο στον αναγνώστη. To μεταμορφώνει πότε σε Μόνα Λίζα, πότε σε ρεμπέτη με το μπουζουκάκι του. Το Ξανά σού τσιγκλάει την καρδιά… και τη Φαντασία. Είστε ερωτευμένος και ψάχνετε τρόπο να δείξετε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη σας με τρυφερότητα και αλήθεια; Δεν έχετε παρά να κάνετε δώρο ένα «Ξανά». Ο έμπειρος στα παιδικά βιβλία Μάκης Τσίτας μας χαρίζει ένα διασκεδαστικό και σκανδαλιάρικο βιβλίο που απευθύνεται σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Απαραίτητη προϋπόθεση να αγαπάει κανείς. Τότε το Ξανά θα λειτουργήσει μέσα του ανακουφιστικά. Θα νιώσει δικαιωμένος που αγαπά. Αλλά και αν δεν ξέρετε τον τρόπο να αγαπήσετε, πάλι, και σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να έχετε κοντά σας το βιβλίο αυτό. Είναι μαγικό, σαν τζίνι, έχει τη δύναμη να σας διδάξει πώς να αγαπάτε, ή να σας δώσει πολλές πολλές λύσεις.
Μάκης Τσίτας
Το Ξανά: ξε-αγχώνει, ξε -κουράζει, γαληνεύει τον Άλλον και του προσφέρει μια ζεστή και σίγουρη αγκαλιά. Γνωρίζει φιλοσόφους, βρίσκεται στη δημοτική μας παράδοση, μέσα στα τραγούδια και τις παροιμίες, και στους γλωσσοδέτες και στα ταχταρίσματα, και στα ρεμπέτικα τραγούδια. Και πού δεν βρίσκεται! Αρκεί να έχεις τη διάθεση κάθε φορά να το ανακαλύπτεις.
Το Ξανά γνωρίζει σκηνοθέτες, συγγραφείς, συνθέτες ποιητές και πεζογράφους καθώς τους εμπνέει και εκείνοι δημιουργούν σπουδαία έργα. Χαίρεται με τη χαρά σου, λυπάται με τη λύπη σου, στέλνει μηνύματα στο κινητό, κάνει καλοπιάσματα. Μερικές φορές είναι φοβερά εκνευριστικό και θέλεις να το διώξεις ή να το πετάξεις από το μπαλκόνι, αλλά έχει πάντα τον τρόπο να σου αλλάζει τη διάθεση, ακριβώς επειδή δεν κάνει εγωισμούς. Βάζει την αγάπη πάνω από τον εγωισμό και ζητά συγνώμη.
Το Ξανά είναι διαμάντι και μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είναι τυχεροί και να συναντούν ένα Ξανά στη ζωή τους. Κι αν το συναντούν να το σέβονται και να το προσέχουν, ώστε να μην τους φύγει.
Ποιητές :
«Xωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
άφησα να μου φύγει το Ξανά μου.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: μόνο να ξαναρθεί κοντά μου».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Λουστραρισμένα κομμάτια ξύλου”
Γράφει ο Πασχάλης Αυγερίδης // Λουστραρισμένα κομμάτια ξύλου Δεν μου αρέσουν καθόλου τα πιάνα. Καθόλου. Με ανατριχιάζουν. Μπορώ να τα ακούω χωρίς πρόβλημα, αλλά όταν τα βλέπω… Δεν μπορώ. Δεν τα αντέχω. Για πρώτη
Περισσότερα -
✩ Για την παράσταση Lebensraum στο κινηματοθέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ
Γράφει ο Βαγγέλης Ραφτόπουλος // Στο κινηματοθέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ παρακολουθήσαμε το θεατρικό έργο LEBENSTRAUM του εξαίρετου θεατρικού συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία του Αντώνη Καραγιάννη, με ερμηνευτές τους Βασίλη Κανελλόπουλο και Βερόνικα Αργέντζη. Ένα πείραμα πραγματοποιείται
Περισσότερα -
✔ Τασούλα Τσιλιμένη «Ο εκπαιδευτικός μπορεί να αναζητήσει τρόπους για να διδάξει τον ρατσισμό, το μίσος για τον Άλλο, την ανισότητα και τη διαφορετικότητα»
Το βιβλίο «Grapfic novel και Ολοκαύτωμα. Διδακτικές προτάσεις και εφαρμογές στην δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΡΟΠΗ τον Νοέμβριο του 2022 στάθηκε η αφορμή. Το τεράστιο έργο των συγγραφέων, Γεωργία Καραντώνα και
Περισσότερα -
Δημήτρης Σωτάκης «Κανένα “μοίρασμα”, λίγες ανοιχτές πόρτες, λίγες ανοιχτές αγκαλιές. Αυτή είναι η κρίση».
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Με την προτροπή «Ακυρώστε όσους θανάτους μπορείτε…», την παραδοχή ότι «η εσωτερική συνοχή είναι ένα διαχρονικό ζητούμενο και δεν ακουμπάει μόνο στη σύγχρονη ζωή» και την αποδοχή ότι «Οι καταθλιπτικοί ήρωές μου δεν
Περισσότερα -
Μετάφραση: “Πηγαίνοντας σχολείο” 2 ποιήματα του Vicente Aleixandre
Μετάφραση από τα ισπανικά: Θεοδόσης Κοντάκης // Για το σχολειό [Al colegio] Πήγαινα με το ποδήλατο στο σχολειό. Ένα δρόμο ειρηνικό διέσχιζα, κεντρικό πολύ, της πόλης της αρχοντικής και μυστηριακής. Περνούσα κυκλωμένος από φώτα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Νόστος”
Του Λάσκαρη Π. Ζαράρη // * Στον δρόμο υπήρχε μια πινακίδα, μα ήταν στραμμένη με τέτοιον τρόπο που δεν ήξερες αν έπρεπε να ακολουθήσεις την πορεία σου ή να στρίψεις αριστερά. «Ομορφοχώρι» με ξεθωριασμένα γράμματα, σαν
Περισσότερα -
Το μεγαλείο του «Λευκού Ρόδου»
Του Νίκου Τσούλια // Ένας λαός δημιουργεί τέρατα, ανοίγει τις πόρτες της κόλασης, επιβραβεύει την φρίκη και τη βαρβαρότητα. Μπαίνει στο πιο βαθύ σκοτάδι της ιστορίας και το θεωρεί φως για ένα δήθεν ανώτερο δικό του πεπρωμένο! Και
Περισσότερα
