Fractal
Home / Διηγήματα / “To σποράκι” – Διήγημα της Κατερίνας Καριζώνη
10/08/2016, 4:59 μμ

“To σποράκι” – Διήγημα της Κατερίνας Καριζώνη

 

dihg3

 

Με μια σακούλα σπόρια σουλατσάριζα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Τελευταίες μέρες του Φεστιβάλ Βιβλίου. Ζέστη πνιγηρή , ο Θερμαϊκός βούρκος, μπουνάτσα, το θερμόμετρο στους 40 κι ας ήταν απόγευμα. Γύρω μου οιπάγκοι με τα βιβλία ασάλευτα, πού είναι οι μπόρες που τα σήκωναν άλλες χρονιές καιτα εκσφενδόνιζαν στη θάλασσα, ούτε μια δροσερή ανάσα απ’ το νερό. Ο κόσμος σεργιάνιζε,κοιτούσετους τίτλους, λίγοι αγόραζαν, ποδήλατα με κόρναραν περνώντας ξυστά πλάι μου, αμαξάδες με στολισμένα άλογα, περιφερόμενοι μικροπωλητές, το γνωστό παζάρι που επιμένεικάθε χρονιά στην παραλία της πόλης κι ανάμεσά τους το ακίνητο και επιβλητικό άγαλμα του Μεγαλέξανδρου. Κάθισα στη σκιά του κι άρχισα να σκορπίζω τα σπόρια απολαμβάνοντας τις βουτιές των πουλιώνπου ορμούσαν στο ζεστό μάρμαρο και τα άρπαζαν .Θυμήθηκα την παραβολή του Σπορέα που σκόρπισε τους σπόρους του κι άλλοι έπεσαν σε άγονη γηκι άλλους τους έφαγαν τα πουλιά κι άλλους τους έπνιξαν τα αγριόχορτα. Κι εμείς που γράφουμε, σπόρο ρίχνουμε στο χαρτί ελπίζοντας να δώσει καρπό, αν δεν τον πνίξουν τα μέσα κι έξω θηρία. Όμως αυτό το καλοκαίρι κανένας σπόρος δεν απέδωσε, κανένας ήρωας δεν εμφανίστηκε για να ταράξει τα στάσιμα νερά του βίου μας, να φέρει την ανατροπή, να προκαλέσει το θαύμα. Ζούμε χωρίς ελπίδα κι οιήρωες χρειάζονται ελπίδα και γενναιοψυχία για να μας επισκεφτούν… Και μ’ αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα κι άρχισα να περιφέρομαι ανάμεσα στους πάγκους με τα βιβλία. Κοντοστάθηκα καικοίταξα τα πολύχρωμα εξώφυλλα. Ξεχώρισα ένα μυθιστόρημα που το έψαχνα από καιρό. Ήταν ενός λατινοαμερικάνου συγγραφέα. Το αγόρασα μαζί με μια συλλογή κάποιου φίλου ποιητή. Είδα ξαφνικά τη Μελανία από μακριά. Ερχόταν με βαρύ βηματισμό κι ένα γαλάζιο φόρεμα κολλημένο πάνω της που άφηνε να φανούν τα πρόσθετα κιλά της. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα μ’ ένα κοκαλάκι σε μια μικρή αλογοουρά. Μια παραφουσκωμένη τσάντα κρεμόταν στον ώμο της. Έσπευσα να την συναντήσω, ανοίγοντας το βήμα μου.

hero2

-Τι γίνεται, βγήκες για βιβλία; Τη ρώτησα φτάνοντάς την.

-Είπα να κάνω μια βόλτα για να πάρω αέρα, αλλά… έσιαξε μια τούφα απ’ την φράντζα της… με τσάκισε η ζέστη. Πάμε να καθίσουμε κάπου να τα πούμε;

-Πάμε εκεί, της έδειξα ένα γωνιακό καφέ κοντά στο Λευκό Πύργο.

Ο ήλιος βουτούσε αχνίζοντας στο πέλαγος. Η γραμμή του ορίζοντα χανόταν μες στους ατμούς. Γλάροι απομακρύνονταν κρώζοντας πάνω από το Θερμαϊκό. Σκάφη λικνίζονταν ελαφρά στο νερό, στο φεστιβάλ άναβαν σιγά -σιγά τα πρώτα φώτα. Καθίσαμε στις άβολες καρέκλες της καφετέριας μπροστά στη θάλασσα. Η Μελανία παρήγγειλε ένα παγωμένο τσάι, εγώ έναν φραπέ στο γκαρσόνι που ήρθε λαχανιασμένο. Έβγαλε μια βεντάλια από την τσάντα της κι άρχισε να φυσιέται.

-Πήγα στο γιατρό, μουρμούρισε.

-Γιατί ;

-Είχα κάτι ενοχλήσεις… Άνοιξε πάλι την τσάντα της και τράβηξε ένα υπερηχογράφημα.

-Τι είναι αυτό; Έκανα ταραγμένη.

-Τι βλέπεις; Μου το πέρασε στα χέρια.

Το ξεδίπλωσα και το κοίταξα προσεκτικά.

-Μια μαύρη κουκίδα, ψιθύρισα. Τι σημαίνει ;

-Είμαι έγκυος, απάντησε με τρεμάμενη φωνή κι έκρυψε το πρόσωπο στις χούφτες της. Είχα καθυστέρηση κι αποφάσισα να πάω στον γιατρό. Μου το επιβεβαίωσε κι ο ίδιος.

-Ω, τι ευχάριστη έκπληξη, Μελανία , τι ανέλπιστο νέο….

Πετάχτηκα όρθια και την έσφιξα στην αγκαλιά μου ξεσπώντας σε κραυγές χαράς. Από τα διπλανά τραπεζάκια γύρισαν κάποιοι και μας κοίταξαν.

-Αγόρι ή κορίτσι; συνέχισα μ’ ενθουσιασμό. Τι λες; Τι προαισθάνεσαι;

-Είναι νωρίς για να ξέρουμε. Σποράκι είναι ακόμα.

-Ναι , μοιάζει με σποράκι, γέλασα , ενώ η καρδιά μου πετάριζε στο στήθος.

Άρχισα τις νουθεσίες.

-Να μη κουράζεσαι. Να μη κάνεις δουλειές. Να μη στεναχωριέσαι. Να τρως καλά, να κοιμάσαι, να πηγαίνεις στο γιατρό… να… να..

– Ααα, σταμάτα σε παρακαλώ. Με αγχώνεις.

-Στάσου να πάρω τηλέφωνο να το πω και στους άλλους….

-Όχι, καλύτερα να μην το πεις σε κανέναν. Είναι ακόμα νωρίς.

-Έχεις δίκιο.

-Bρήκες κανα καλό βιβλίο; άλλαξε κουβέντα.

-Πήρα κάτι, τράβηξα τα βιβλία απ’ τη σακούλα και της τα έδειξα.

Τα ξεφύλλισε σιωπηλά. Ύστερα έφερε το ποτήρι με το τσάι στα χείλη της και ήπιε μια γουλιά. Για πρώτη φορά την έβλεπα τόσο γαλήνια.

Είχε αρχίσει να νυχτώνει κι άναβαν το πρώτα άστρα. Σήκωσα το κεφάλι και τα κοίταξα. Μου φάνηκε πως είδα ένα απέραντο υπερηχογράφημα απλωμένο στον ουρανό, μια γιγάντια μήτρα γεμάτη φωτεινά σποράκια. Ήπιαμε τα ροφήματά μας ήρεμα, νωχελικά. Την βοήθησα να μπει σ’ ένα ταξί και γύρισα στο σπίτι με τα πόδια. Ένιωθα σα μεθυσμένη. Ναι είχα μεθύσει από χαρά. Πετούσα ή μάλλον παραπατούσα. Σταμάτησα στην πόρτα κι έψαξα τα κλειδιά. Δεν τα βρήκα. Αναποδογύρισα την τσάντα μου. Από μέσα έπεσαν γυαλιά, κάρτες, πορτοφόλια, κλειδιά και η σακούλα με τα σπόρια που είχαν απομείνει απ’ το απόγευμα και σκόρπισαν στο διάδρομο. Σήκωσα ένα σπόρι και το περιεργάστηκα.

-Από ένα τέτοιο σποράκι προερχόμαστε, έκανα μονολογώντας. Απίστευτο. Εν αρχή ήν ο σπόρος λοιπόν, κι οι άνθρωποι σπόροι κάποιας μικρής ή μεγαλύτερης αγάπης. Έτσι χτίζεται το μυθιστόρημα του κόσμου και οι ήρωες όλων των ιστοριών και των εποχών. Από ένα τέτοιο μικρό σπόρι θα βγει και το εγγόνι μου. Η Μελανία είναι νύφη μου, γυναίκα του γιου μου. Αυτό το σποράκι θα είναι ο φετινός μου ήρωας, η απρόσμενη γενναιοδωρία του καλοκαιριού, η απλόχερη δωρεά της φύσης. Μάζεψα τα κλειδιά από κάτω, ξεχώρισα ένα και το έβαλα στην κλειδαριά. Το γύρισα μαλακά κι άνοιξα σπρώχνοντας την πόρτα.

 

Karizoni* H Kατερίνα Καριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Ασχολείται με την Λογοτεχνία και την Οικονομική Ιστορία και έχει εκδώσει 27 βιβλία: ποίηση, παραμύθια, διηγήματα, μελέτες, μυθιστορήματα. Μερικά από τα βιβλία της είναι: »Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος», «Βαλς στην Ομίχλη», «Ο Μονόφθαλμος κι άλλες πειρατικές ιστορίες», «Τσάι με τον Καβάφη», «το τραγούδι του Ευνούχου», «Μεγάλο Αλγέρι», «Ρεσάλτο», «Ο Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια», «Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη» κ.α. Έχει πάρει το Α βραβείο του κύκλου παιδικού βιβλίου το 1991 για το βιβλίο «Χίλιες και μια νύχτες των Βαλκανίων» και το βραβείο Αυλαία το 2009 για το συνολικό της έργο. Ποιήματα και πεζά της έχουμε μεταφραστεί στο εξωτερικό. Συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά με κριτικές βιβλίου, δοκίμια και λογοτεχνικά κείμενα. Πρόσφατο μυθιστόρημά της «Η πόλη των αθώων» (Καστανιώτη 2015).

 

Δημοσιεύθηκε στο Έθνος της Κυριακής με τον γενικό τίτλο «Ο ήρωας του Καλοκαιριού».

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top