Ποίηση: “To πλήθος”
Του Χριστόφορου Τριάντη // *
ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ
Αιώνες , το πλήθος την ίδια
αποστολή απολαμβάνει
από αυτοχλευασμό κι αυτολύπηση:
μίσος και φθόνο.
Αλίμονο, το πλήθος
στις αλέες περιφέρεται
και μισεί αισχρολογώντας.
Ο φόβος είναι ο θεός του
και τις ημέρες αργολογεί
προς αποφυγή του ,
εφευρίσκοντας εξορκισμούς
και μαγγανείες.
Τους καίσαρες
τους εξαιρεί απ’ την έχθρα,
γιατί τους υπηκόους οδηγούν
σε υψηλά θεάματα:
αίματα, ψωμί και πλιάτσικο.
Και την αγνωσία προνόμιο
τη θεωρεί,
καθώς τους στοχασμούς σκοτώνει,
δίχως κόπο κι απαιτήσεις.
Αλλά κι η αγλωσσία
το μίσος δυναμώνει.
Οι λέξεις είναι μόχθος
για το πλήθος.
Έτσι , οι κήνσορες
τις δολοφονούν από προτίμηση
(και εκ του ασφαλούς)
σε θανατερές επιλογές .
Χρόνια και χρόνια η δολοφονία
γιγαντώνεται σε υπερθετικό βαθμό .
Μα , έχει και κάτι ν’ αγαπά (το πλήθος) :
αριθμούς και νομίσματα.
Άλλη αγάπη δεν είναι μπορετή.
Χριστόφορος Τριάντης
* Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 . Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων ( filologoi.gr ). Επιθυμία του είναι να γράφει ποιήματα χρησιμοποιώντας τις λέξεις «με προσοχή, πάθος και αίμα!» όπως είπε ο Νίτσε και «να εξαφανίσει τη ματαιοδοξία του» όπως είπε ο Έζρα Πάουντ.