✔ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής «Το πάπλωμα», εκδ. Γαβριηλίδης

1. Νωρίς το πρωί ή η επίσκεψη

– Λοιπόν, έτσι κοιμόσαστε πάντα;

– Φοράω πιτζάμες.

– Δηλαδή κοιμόσαστε πάντα έτσι, με τις πιτζάμες σας.

– Όχι. Πριν από μερικές βδομάδες πρόσεξα πως ξαπλώνω στο αριστερό πλευρό και φροντίζω να φέρνω το πάπλωμα κολλητά στην πλάτη μου. Ήταν κάτι νέο. Γι’ αυτό υπέβαλα αίτηση συμμετοχής στον Διαγωνισμό.

– Θέλετε να πείτε πως κοιμόσασταν στο δεξί πλευρό παλιότερα.

– Όχι πάντα.

– Το ίδιο κάνετε και το καλοκαίρι;

–Όχι. Είμαστε ακόμα στον χειμώνα, δεν ξέρω τι θα κάνω το καλοκαίρι. Τώρα πάντως, πριν από μερικές βδομάδες δηλαδή, φροντίζω να είναι το πάπλωμα κολλητά στο σώμα μου, στην πλάτη μου. Αυτό ήθελα να επικοινωνήσω στον κόσμο. Ο Διαγωνισμός υπήρξε ο καταλύτης.

– Αναδείξατε μια παραδοσιακή πρακτική.

– Ήταν η πρακτική της μητέρας μου. Μπορεί να την είχε κληρονομήσει από τη γιαγιά της. Υποθέτω πως σεβόταν την κληρονομιά της γιαγιάς της, δεν ξέρω τι έκανε η μητέρα της μητέρας μου, η γιαγιά μου. Θυμάμαι δηλαδή πως τις νύχτες του χειμώνα, όταν ήμουν παιδί, η μητέρα μου ερχόταν μόλις ξάπλωνα και τραβούσε την κουβέρτα ως τα αυτιά μου, την ίσιωνε ως τα πόδια μου, την έσπρωχνε μαλακά κάτω από το κορμί μου, από την πλάτη μου, το σπίτι ήταν κρύο, δεν υπήρχαν οι σύγχρονες ανέσεις, όπως λέμε. Έσβηνε το φως, χάιδευε την κουβέρτα από την πλάτη ως τα πόδια μου, έφευγε από το δωμάτιο, μισόκλεινε την πόρτα. Όλη τη νύχτα έκαιγε ένα καντήλι στη μέση του τραπεζιού της κουζίνας: είχε ένα μικρό ποτήρι με νερό μέχρι τη μέση, λάδι μέχρι το χείλος. Η μητέρα έστριβε ένα κομμάτι μπαμπάκι και έφτιαχνε φιτίλι, το βουτούσε στο λάδι, το άναβε. Ήθελε να υπάρχει τέτοιο φως τη νύχτα. Υπολόγιζε να καίει το καντήλι μέχρι το χάραμα. Η μέρα ξημέρωνε με τη μυρωδιά του καμένου φιτιλιού, τη μυρωδιά του καμένου λαδιού. Εκείνη η μυρωδιά ήταν το ξυπνητήρι.

– Δεν αναφέρατε αυτές τις λεπτομέρειες κατά την τελική φάση του Διαγωνισμού.

– Ο Διαγωνισμός είχε σχέση με το πάπλωμα και όχι με την κουβέρτα.

– Στη θέση της λέξης «κουβέρτα» θα μπορούσατε να βάλετε τη λέξη «πάπλωμα».

– Η διαδικασία, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, δεν προέβλεπε τέτοιες παρεμβάσεις.

– Όμως δεν τις απαγόρευε.

– Είχα μόλις ένα λεπτό για να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην Επιτροπή Βράβευσης.

– Κανείς δεν θα διέκοπτε αν κάνατε χρήση περισσότερου χρόνου.

– Δεν είχε υπάρξει τέτοια ενημέρωση.

– Ωστόσο, θα κάνατε χρήση της ελευθερίας της βούλησής σας.

– Αυτό έκανα.

Οι δύο άντρες που στέκονταν δίπλα στο κρεβάτι του ήταν νεόφερτοι. Δεν ήταν ο ταχυδρόμος, όπως λέμε, ούτε ο γαλατάς. Επισκέπτες θα λέγαμε αν ήμασταν

εκεί. Είχαν παραλείψει να συστηθούν, αλλά αυτή η εκκρεμότητα δεν ήταν ενοχλητική. Ήταν πρόσωπα γνωστά, όπως αποδεικνυόταν από τις διευκρινίσεις που ζητούσαν. Αν δεν είχαν εμφανιστεί τόσο νωρίς το

πρωί, δεν θα αναρωτιόταν για ποιο λόγο δεν είχαν επιλέξει να έρθουν αργότερα. Ήταν λογικό ότι είχαν έρθει τόσο νωρίς.

– Δεν έχει κίνηση τέτοια ώρα, είπε πιστεύοντας πως αυτή ήταν η σωστή αιτιολογία.

Ανασηκώθηκε, ακούμπησε στα μαξιλάρια.

– Μην μένετε όρθιοι, συμπλήρωσε.

Υπήρχαν δύο καρέκλες στο υπνοδωμάτιο: στη ράχη της μίας είχε αφήσει το παντελόνι και από πάνω είχε απλώσει το σιδερωμένο πουκάμισό του, η άλλη ήταν κενή.

– Κρύος καιρός, είπε ο ένας, που παραμέρισε το παντελόνι στην πλάτη της καρέκλας και κάθισε αναπαυτικά, ακουμπώντας στο πουκάμισο, δίχως να σκεφτεί πως έτσι τσαλάκωνε τον γιακά.

– Όχι τόσο κρύο σήμερα όσο χτες, σχολίασε ο άλλος, που κάθισε στην κενή καρέκλα και έβαλε το ένα πόδι πάνω στο άλλο, το αριστερό πάνω από το δεξί.

– Εσείς ξέρετε πόσο κρύο κάνει, μουρμούρισε, αφού κυκλοφορείτε τόσο νωρίς, εγώ δεν έχω προλάβει να ανοίξω τελείως το παράθυρο. Πρόλαβα να ανάψω το φως.

Η αλήθεια είναι πως τους γνώριζε κάπως. Δεν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, αφού είχαν ξυπνήσει τόσο νωρίς και είχαν αναλάβει υπηρεσία το ξημέρωμα, εκτός του συμβατικού ωραρίου. Συνεπώς, ανήκαν στον ιδιωτικό τομέα. Δεν υπήρχε δηλαδή πιθανότητα να είχε δοσοληψίες μαζί τους στην εφορία, στη στρατολογία, δεν είχε χρέη προς το δημόσιο. Δεν μπορεί να ήταν αστυνομικοί, επειδή οι δυνάμεις της τάξης έχουν την υποχρέωση να δηλώνουν την ταυτότητά τους στους πολίτες.

Επομένως, ήταν κάποιοι από όλους εκείνους που είχαν εμφανιστεί εκ μέρους της εταιρείας κατά τη διαδικασία του Διαγωνισμού. Η αμφίεση δεν είχε σχέση με την πολυχρωμία του κοινού, που χειροκροτούσε επιμόνως και κατά το δοκούν. Φορούσαν κοστούμι βαθύ γκρι, λευκό πουκάμισο, λαιμοδέτη της μόδας, υποδήματα απαστράπτοντα, καμπαρντίνα ανοιχτή στο χρώμα του κοστουμιού. Εκ του προχείρου, θα έλεγε κανείς πως το βαθύ γκρι του κοστουμιού και της καμπαρντίνας είχε ξεβάψει στα μάτια τους, πιθανότερο ήταν ότι είχε ξεβάψει στο πρόσωπό τους – φρεσκοξυρισμένες παρειές, προσεκτικό χτένισμα, μια αδιόρατη ουδέτερη οσμή, ο πρώτος λίγο πιο ψηλός από τον δεύτερο.

Γνωριμία εξωτερικής εμφάνισης, με άλλα λόγια. Κατά συνέπεια, δεν υπήρχε έκπληξη αλλά περιέργεια. Η περιέργεια μήπως είχαν συναντηθεί κάπου: σε επαγγελματικό χώρο γραφείων μάλλον, σε κοινωνική συναναστροφή ίσως, σε διάλειμμα καλλιτεχνικής εκδήλωσης, όπου οι θεατές βγαίνουν στο φουαγιέ των καπνιστών και δημιουργείται μια εφήμερη κοινότητα καπνού. Όχι παλιά γνωριμία πάντως. Και, περιέργως, ούτε πρόσφατη. Κάτι ενδιάμεσο. Συμπληρωματική. Συνομήλικοι. Ο αέρας εκείνων των δύο επισκεπτών προκαλούσε μόνο σχετική περιέργεια, το βαθύ γκρι και οι αντανακλάσεις του στα μάτια και στο πρόσωπο δημιουργούσαν μιαν απόσταση, το σταχτί, που φαίνεται ότι σκεπάζει αβίαστα τα άλλα χρώματα, θα ήταν μια κάποια ανακούφιση, που δεν έπρεπε να αποκλειστεί, αν το φως της μέρας βοηθούσε. Αφού λοιπόν είχε υπάρξει συνάντηση, συνομιλία και στιγμιαία οικειότητα, δεν υφίστατο αμφιβολία πως ήταν στελέχη της εταιρείας με συγκεκριμένη περιγραφή εργασιών. Είχαν δηλαδή το καθήκον να επισκεφθούν τον νικητή του Διαγωνισμού για τα περαιτέρω. Αυτός ήταν ο λόγος της εμφάνισής τους, αν παραλείψουμε το ασύνηθες της ώρας. Θα μπορούσαν να είχαν έρθει στο μέσο της νύχτας και να του είχαν χαλάσει τον ύπνο. Κατά παγία τακτική, εμφανίστηκαν όταν το ξυπνητήρι είχε χτυπήσει. Ήξεραν πως το ξυπνητήρι καθόριζε τον χρόνο. Εκείνον τον χρόνο είχαν επιβάλει στους δείκτες των ρολογιών τους. Μπορεί να περίμεναν έξω από την πόρτα του διαμερίσματός του ώσπου να ακούσουν το ξυπνητήρι να ηχεί. Είχαν πράξει καλώς, είχαν σεβαστεί τον ύπνο του, ακριβώς όπως το ξυπνητήρι είχε σεβαστεί τον ύπνο του και αποκλειόταν να ηχούσε νωρίτερα. Εν περιλήψει, δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας, υπήρχε κοινό λεξιλόγιο, οπότε η προώθηση του θέματος θα ήταν η αρμόζουσα.

Ιδού τα διαθέσιμα ευρήματα: είχε στα χέρια του, παραληφθείσα προ ημερών διά συστημένης επιστολής, την έγγραφη αναγγελία της εταιρείας πως ήταν ο νικητής του Διαγωνισμού οριστικώς και αμετακλήτως. Η αναγγελία κατέληγε στην ανακοίνωση «συνάντησης εντός των αμέσως προσεχών ημερών με στελέχη μας με σκοπό την ανάπτυξη συνεργασίας προς αμοιβαίο όφελος». Δεν είχε λόγο να απασχολήσει το μυαλό του ποια θα ήταν τα στελέχη, αφού η προσεχής συνάντηση λάβαινε χώρα τόσο σύντομα, είχε δηλαδή τον χαρακτήρα του επείγοντος και, όπως είθισται, θα περιοριζόταν στα ανώτατα στελέχη της εταιρείας, με τα οποία γινόταν να συγχρωτιστεί, στέλεχος επιχείρησης και αυτός. Ούτε τον απασχολούσε αν η «ανάπτυξη συνεργασίας» ήταν απλή υπόσχεση ή αστήρικτη προσδοκία, μια υπερβολή, ας πούμε, εφόσον θα είχε την ευκαιρία να διατυπώσει τις σκέψεις του, τα επιχειρήματά του, την αντίληψή του περί αμοιβαίου οφέλους. Το λογότυπο της εταιρείας στην κεφαλή του επιστολόχαρτου, το όνομα και η υπογραφή του κυρίου γενικού διευθυντή στο τέλος του κειμένου της σελίδας αποτελούσαν εχέγγυα επαγγελματισμού και πειθούς, ικανά να οδηγήσουν σε διαπραγμάτευση. Σε αυτό το πλαίσιο, είχε ζητήσει, ως θεωρούσε πως όφειλε, συνάντηση με τον κύριο γενικό διευθυντή, η οποία είχε προσδιοριστεί για σήμερα το απόγευμα. Η επίσκεψη των δύο στελεχών ήταν προφανώς ο προπομπός αυτής της συνάντησης.

Εξάλλου, η γνώμη του ήταν πως, αφού εκείνος ήταν ο νικητής του Διαγωνισμού και η επιτυχία του είχε κοινοποιηθεί σε ποικίλους διαύλους επικοινωνίας και ακροατήρια, η εταιρεία δεν θα υπέπιπτε στο ατόπημα της παραπλάνησης. Ήταν αρκετοί εκείνοι που τον είχαν σταματήσει στη μέση του δρόμου για να τον συγχαρούν ή να του ευχηθούν «σε ανώτερα», υπήρχε δηλαδή λαϊκή αναγνώριση. Ως εκ τούτου, η εταιρεία είχε κάθε λόγο να κεφαλαιοποιήσει τα ωφελήματα που παρείχε η νίκη του. Προς αμοιβαίο όφελος, εννοείται. Κατά συνέπεια, ελόγου του είχε το πάνω χέρι, η εταιρεία δεν μπορούσε να μην προβεί σε παραχωρήσεις, εκεί όφειλε να εστιάσει τις προσπάθειές του. Αυτό του είχε διαμηνύσει φίλος νομικός μετά από ενδελεχή εξέταση αποτελεσμάτων διαγωνισμών των τελευταίων ετών. Αν δεν είχε τέτοιο πλεονέκτημα, οι δύο επισκέπτες δεν θα είχαν έρθει επαγγελματικώς ενδεδυμένοι και σοβαρώς ομιλούντες –γνήσια επισκεπτήρια της εταιρείας–, δεν θα ήταν, σύμφωνα με την περιγραφή εργασιών τους, τόσο ήρεμοι. Είχαν ενώπιόν τους ένα πολλά υποσχόμενο αντικείμενο το οποίο όφειλαν να διατηρήσουν ακέραιο, πάει να πει επιμελώς συσκευασμένο. Προς σωστή χρήση εντός της ερμηνείας του «αμοιβαίου οφέλους». Επομένως, μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, δεν χρειαζόταν να τους ζητήσει να απομακρυνθούν, να πάνε στο διπλανό δωμάτιο, δεν υπήρχε θέμα προστασίας της προσωπικότητάς του. Κατέβασε λοιπόν τα πόδια στο χαλάκι, αναζήτησε τις παντόφλες, στάθηκε όρθιος, ίσιωσε την πιτζάμα του. Είχε την εντύπωση πως το δωμάτιο δεν ήταν κρύο. Η λεπτή κουρτίνα του μισάνοιχτου παράθυρου άφηνε να περνάει το φως της μέρας. Αρκετό φως: μέρα ασυννέφιαστη μάλλον.

– Μπορείτε να μας δείξετε πώς ξαπλώνετε και πώς κοιμόσαστε τόσο επιτυχημένα; ρώτησε εκείνος που καθόταν στην κενή καρέκλα. Έχω παρακολουθήσει όλα τα στάδια του Διαγωνισμού, η προσωπική επαφή, όπως ξέρετε, προσφέρει πρόσθετα περιθώρια αναβάθμισης στην επιτυχία σας. Σας ομολογώ, επί προσωπικού, πως γυμνάζομαι για να ξαπλώνω στο αριστερό πλευρό και να φέρνω το πάπλωμα κολλητά στην πλάτη μου. Έχω παρατηρήσει, όταν το καταφέρνω, πως αναδύεται έτσι ένα περιβάλλον νυκτερινής γαλήνης, αίσθημα αγάπης, αν αυτές οι λέξεις έχουν κάποιο νόημα, εσείς πάντως έχετε δώσει σημασία στην αγάπη.

– Δεν έπαψα να προσπαθώ να βελτιώνω τις κινήσεις μου, υπενθύμισε, θα το προσέξατε στις πρόβες. Όλη η διαδικασία είναι γνωστή πια, δεν νομίζω πως υπάρχουν δυνατότητες βελτίωσης. Η νίκη μου στον Διαγωνισμό επιβεβαίωσε την αξία της προσπάθειας για την εμπέδωση της νυκτερινής γαλήνης εντός του κοινωνικού συνόλου. Από την άλλη πλευρά, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του Διαγωνισμού, το έργο στο σύνολό του ολοκληρώθηκε όπως είχε προγραμματιστεί, οι μετεωρολογικές προβλέψεις υπογραμμίζουν την έξαρση του χειμώνα, οπότε η ζήτηση για παπλώματα θα είναι μεγάλη.

– Ευχαριστούμε πολύ, σχολίασε εκείνος που είχε καθίσει στην κενή καρέκλα κατεβάζοντας το αριστερό πόδι στο πάτωμα.

– Σας ευχαριστούμε πολύ, πρόσθεσε ο άλλος σκύβοντας λίγο μπροστά. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση και τη συνεργασία σας. Δεν επιθυμούμε να διαταράξουμε την καθημερινότητά σας, χρειάζεται όμως να φωτογραφίσουμε, τώρα που όλα έχουν λάβει αίσιο τέλος, το σύστημά σας και να παραδώσουμε φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας στα έντυπα και στους παραγωγούς διαφημιστικών φυλλαδίων και αφισών. Καταλαβαίνετε πως ενισχύεται έτσι η σημασία της νίκης σας. Μια φωτογραφία λέει περισσότερα από χίλιες λέξεις και, συνεπώς, υπάρχει σωρευτικό αποτέλεσμα για το κοινωνικό σύνολο, όπως διευκρινίσατε. Ζητούμε, ως εκ τούτου, την κατανόησή σας, υπενθυμίζοντας πως η σύμβασή σας περιλαμβάνει τον όρο της φωτογράφησης δίχως πρόσθετη αμοιβή.

Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής

Αυτή η υπόμνηση προκάλεσε ένα ξαφνικό και αναπάντεχο ρήγμα. Ήταν λέξεις που τις είχε ακούσει να προφέρονται με διαφορετική σειρά κατά τις φάσεις του Διαγωνισμού, αλλά να εννοούν πάντα το ίδιο πράγμα: οι δεσμεύσεις ήταν δεσμεύσεις εκ μέρους του, η υπόμνησή τους αποτελούσε ενόχληση πια, αφού, αποδεδειγμένα, δεν είχε καμία πρόθεση να μην τις σεβαστεί· το είχε αποδείξει σεβόμενος την υπογραφή του. Οι ίδιες λέξεις, με πρόσθετες αποχρώσεις, βρίσκονταν στην προκήρυξη του Διαγωνισμού, οι ίδιες λέξεις, με εντονότερους χρωματισμούς, εξηγούσαν το αποτέλεσμα του Διαγωνισμού, με τις ίδιες λέξεις, και με εξάρσεις θριάμβου, είχε γίνει η ανακήρυξη του νικητή και η συμβατική κατοχύρωσή της – ήταν αναπόσπαστο μερος της επιτυχίας του. Ως τότε, αυτές οι λέξεις είχαν την ακουστική μοτίβου, αλλά η επανάληψή τους ήταν μια προειδοποίηση με αρνητικά, πιθανότατα, αποτελέσματα για τον ίδιο στην «ανάπτυξη συνεργασίας» με την εταιρεία. Τα σχόλια του φίλου νομικού ήταν ακατανόητα στη γλώσσα με την οποία εκφράζονταν, δεν υπογράμμιζαν πάντως κάποια ανησυχία, επειδή οι πιθανές ερμηνείες κατά την εφαρμογή τέτοιων περιπτώσεων έχουν αντιμετωπιστεί από τη δικαιοσύνη και υπάρχει δεδικασμένο και λοιπά. Με λίγα λόγια, και προς απάλυνση των υποψιών του, ας λάβαινε υπόψη πως υπήρχε ηθικό πλεονέκτημα, ο νικητής είχε αυτενεργήσει προς όφελος της κοινωνίας. Ετούτη όμως τη στιγμή, αναδύονταν ερωτήματα: τι πάει να πει «δεσμεύσεις», ως πού οι «δεσμεύσεις» και ούτω καθεξής. Όφειλε, κατά συνέπεια, να διατηρήσει ισχυρή την πεποίθηση πως είχε αποκτήσει ένα πλεονέκτημα που του ανήκε, ήταν ενοχλητικό να προκαλείται ρήγμα εμπιστοσύνης εκ μέρους των δύο επισκεπτών πριν τη σημερινή προγραμματισμένη συνάντηση με τα ανώτατα στελέχη της εταιρείας. Μήπως όμως ετούτη η τωρινή αντίδραση ήταν υπερβολική; Και αν ήταν υπερβολική, σε τι οφειλόταν;

Θα ήθελε να υπήρχε κάτι νέο τώρα, το οποίο δεν ήταν βεβαίως θέμα δικό του αλλά της εταιρείας. Μια κάποια περιγραφή, θα λέγαμε, της προσεχούς συνεργασίας. Αν η εταιρεία είχε αυτό και μόνο το λεξιλόγιο περί «δεσμεύσεων», καλό ήταν να το εξετάσει, παρακάμπτοντας την ενόχλησή του, ως πλαίσιο συναντίληψης προς πρόβλεψη και εξασφάλιση ενός ισορροπημένου δούναι και λαβείν. Αργότερα, όταν η συνεργασία λάβει σάρκα και οστά, θα έχει το περιθώριο να προτείνει βελτιώσεις προς μεγιστοποίηση του αμοιβαίου οφέλους γενικώς και του προσωπικού του οφέλους ειδικώς. Δεν είχε σκοπό να προβεί τώρα σε τέτοιες τοποθετήσεις ενώπιον των απρόσκλητων επισκεπτών του, ο φίλος νομικός είχε επιστήσει την προσοχή του επί του προκειμένου, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι η αντεπίθεση είναι προτιμότερη από την επίθεση, τρόπος του λέγειν. Συμπερασματικώς, συμβατικά θέματα θίγονται στο ανώτατο επίπεδο της εταιρείας: ο νικητής συναγελάζεται με κορυφαίους παράγοντες μόνο. Απόδειξη η προγραμματισμένη απογευματινή συνάντηση με τον κύριο γενικό διευθυντή. Ο κύριος γενικός διευθυντής τον είχε συγχαρεί, δηλώνοντας ενώπιον του ακροατηρίου, των φωτογράφων και της Επιτροπής Βράβευσης: «Θα είμαι στη διάθεσή σας».

Ίσιωσε τις πιτζάμες του, τακτοποίησε το πάπλωμα, τίναξε τα μαξιλάρια, απομακρύνθηκε λίγο, για να βεβαιωθεί ότι το πάπλωμα ήταν απλωμένο στη μέση του κρεβατιού ακριβώς.

– Χρησιμοποιώ δύο μαξιλάρια, εξήγησε. Στην τελική φάση του Διαγωνισμού, χρησιμοποίησα ένα, επειδή ήταν παχύ, είχε πάχος δύο μαξιλαριών.

Αντιλήφθηκε την αμελητέα δυσθυμία των δύο επισκεπτών.

– Αυτό δεν έχει σημασία για τη φωτογράφηση, είπε εκείνος που καθόταν στην κενή καρέκλα.

Εξίσου αμελητέα ήταν και η δική του δυσθυμία, παρόλο που εκείνες οι λέξεις είχαν τη χροιά εντολής. Πήρε λοιπόν βαθιά ανάσα, άρχισε να τρίβει τις παλάμες του και ξεκίνησε:

– Κυρίες και κύριοι, τα παπλώματα είναι ιδιαιτέρως ζεστά και παρέχουν το μάξιμουμ της αποτελεσματικότητάς τους όταν το σώμα λαβαίνει την κατάλληλη στάση κατά την κατάκλιση και την προετοιμασία του ύπνου. Πλησίασε στην άκρη του κρεβατιού, σήκωσε το πάπλωμα, κάθισε, άφησε το πάπλωμα να πέσει στα πόδια του και συνέχισε: Ο σωστός τρόπος χρήσης ενός παπλώματος είναι ο εξής: απλώνουμε το πάπλωμα στο κρεβάτι, βάζουμε τα πόδια από κάτω, γέρνουμε αργά τον κορμό, ακουμπάμε το κεφάλι στο μαξιλάρι και, εφόσον έχουμε ολοκληρώσει την κατάκλιση, γυρίζουμε αργά προς την αριστερή πλευρά και σύρουμε εξίσου αργά το πάπλωμα με το δεξί χέρι, ώστε να τεντωθεί και να μας καλύψει πλήρως από τον αυχένα ως τις άκρες των πελμάτων. Πρέπει, συνεπώς, να έχουμε ένα πάπλωμα που να καλύπτει το σώμα από τον αυχένα ως τις άκρες των πελμάτων τουλάχιστον. Δεν χρειάζεται να είναι πολύ μεγαλύτερο, η χρηστικότητά του είναι άριστη όταν περισσεύει ελάχιστο πλάτος και ελάχιστο μήκος. Αφού λάβουμε αυτή τη στάση, τι κάνουμε; Μερικές απλές κινήσεις, οι οποίες καλό θα είναι να μην

διακοπούν, για να μην διαταραχθεί η αρμονική προετοιμασία του ύπνου.

– Με συγχωρείτε, διέκοψε εκείνος που καθόταν στην κενή καρέκλα. Η αφήγησή σας είναι εξαιρετική, αλλά χρειάζεται συντόμευση.

– Επαναλαμβάνω όσα είπα στον Διαγωνισμό, απάντησε, τα έχω απομνημονεύσει.

– Μάλιστα, αντέδρασε εκείνος που καθόταν στην καρέκλα με το παντελόνι και το τσαλακωμένο πια πουκάμισο. Πολύ σωστά κάνετε. Ο Διαγωνισμός όμως έχει λήξει. Όπως γνωρίζετε, ο επικοινωνιακός χρόνος πρέπει να είναι σύντομος, το μήνυμα να είναι καίριο, να εστιάζει στον κοινό-στόχο, ώστε η πρόσληψή του να είναι άμεση και η αγοραστική παρόρμηση ακατανίκητη. Θεμελιώδες μήνυμα, για παράδειγμα, είναι οι λέξεις «άμεση χρήση», αυτό που λέμε «προλάβετε». Επιπλέον, δεν έχει γίνει ως εδώ καμία αναφορά στην εταιρεία, η οποία παράγει το συγκεκριμένο πάπλωμα, πιστοποιημένο και συσκευασμένο σύμφωνα με όλους τους κανόνες υγιεινής και χαλάρωσης.

– Αφήστε με να ολοκληρώσω, μουρμούρισε, για να δούμε τότε τι καλύτερο υπάρχει. Πού είχα μείνει;

– Δεν θυμόσαστε; απόρησε εκείνος που καθόταν στην κενή καρέκλα. Ξερόβηξε, έφερε την παλάμη μπροστά στο στόμα του και ρώτησε: Γιατί ξαπλώνετε στο αριστερό πλευρό;

– Αυτό είναι το μέρος της καρδιάς, ήταν η απάντηση.

– Σωστά, έπρεπε να το θυμόμουν. Να μην ξεχάσω, ωστόσο, να σας ρωτήσω με τι πούπουλα είναι γεμισμένο το πάπλωμα. Ορισμένοι λένε πως τα πούπουλα σπουργιτιών είναι τα καλύτερα.

Αυτή η στιχομυθία δεν τον εκνεύριζε. Αντιθέτως, περιόριζε την ενόχλησή του σχετικά με τις δεσμεύσεις του, επειδή έμοιαζε με απόδειξη ότι η εταιρεία δεν είχε κατανοήσει πλήρως τη δέσμευση ότι ένα πάπλωμα είναι μια τρυφερότητα, ένα σύμβολο αγάπης, θα λέγαμε· οι πωλήσεις θα ενισχύονταν από τέτοιο μήνυμα. Την ίδια στιγμή, περνούσε από το μυαλό του πως το ύφος της στιχομυθίας παρεμπόδιζε την υποστήριξη αυτής της παραδοχής. Προτίμησε να αισθανθεί ότι επρόκειτο για στιγμιαία ενόχληση, που γιατρευόταν από τη λάμψη της νίκης του. Όπως αποδείκνυαν οι στατιστικές, ο αριθμός των καθημερινών διαγωνισμών βαίνει αυξανόμενος και οι υπολογισμοί κάνουν λόγο για εκατοντάδες, ενώ οι συμμετοχές σε έναν έκαστο δεν υπερβαίνουν τις δεκάδες. Στην προκειμένη περίπτωση, οι συμμετοχές στον Διαγωνισμό είχαν ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Χίλιοι τουλάχιστον άρρενες και θήλεις, από όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, είχαν υποβάλει

αίτηση, η αναγγελία του Διαγωνισμού είχε ταράξει μιαν ευαίσθητη χορδή νανουρίσματος, κούνιας, μωρουδίστικου παπλώματος. Ως εκ τούτου μάλλον, η οριστική προεπιλογή υποψηφιοτήτων με βάση σειρά δομημένων κριτηρίων και προσωπικών ταχύρυθμων συνεντεύξεων ενώπιον επιτροπής παραγόντων του εμπορίου και του πολιτισμού, ώστε να καταλήξει σε βραχεία λίστα επτά διαγωνιζομένων, είχε συνοδευτεί από συγκινήσεις, ψυχικές εξάρσεις, νοσταλγίες. Κατά την επόμενη φάση, η επίδειξη ικανοτήτων και επιχειρημάτων ενός εκάστου των επτά διαγωνιζομένων ενώπιον κοινού και ενώπιον πενταμελούς νέας επιτροπής προσωπικοτήτων της οικονομίας είχε καταλήξει σε τελική βαθμολόγηση και, σε αυτή την τελευταία φάση, η προσμονή της νίκης είχε εξαφανίσει ολοσχερώς τις αναμνήσεις, αναπολήσεις και στιχουργικές αναφορές των διαγωνιζομένων, παρόλο που ο Διαγωνισμός δεν προέβλεπε οικονομική απολαβή, αλλά μόνο την απονομή τιμητικού διπλώματος· κάθε άλλο έγγραφο είχε υπογραφεί εξαρχής. Εκείνες τις ώρες, υπήρξαν αψιμαχίες, κατηγορίες. Η νίκη του πρέπει να αποδοθεί στον ευτυχή συγκερασμό προσωπικής και εταιρικής στόχευσης χάρη στο ανυπόκριτο όραμα της καλοσύνης, θα πούμε, του παπλώματος έναντι του ανθρώπου. Καλοσύνη που το πάπλωμα πρόσφερε δίχως αντάλλαγμα. Ο απόηχος τέτοιου θριάμβου επί χιλίων τουλάχιστον αρχικών συμμετοχών δεν γινόταν να διαταραχθεί από τη σημερινή στιχομυθία, που φαινόταν να προτιμά την εταιρική στόχευση και να δοκιμάζει την προσωπική προτίμηση. Χαμογέλασε λοιπόν, γύρισε στο αριστερό πλευρό, τράβηξε το πάπλωμα, το ίσιωσε, το κόλλησε στην πλάτη του, έμεινε ακίνητος.

– Έτσι, είπε και σηκώθηκε γελώντας.

– Δεν νομίζω πως μπορούμε να ολοκληρώσουμε με μία και μόνο λέξη, μουρμούρισε εκείνος που είχε τσαλακώσει το πουκάμισο, καθισμένος στην καρέκλα όπου είχε κρεμάσει το παντελόνι του.

Εκείνος που καθόταν στην κενή καρέκλα κοίταξε το ρολόι του.

– Οι φωτογραφίες που έχεις βγάλει, είπε στον συνάδελφό του, θα είναι καλές. Θα τις προβάλουμε με λεζάντες από τα τόσα ωραία που ακούσαμε.

Τότε υποψιάστηκε πως η νίκη του δεν ήταν το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του, της επιτυχίας μιας ιδέας που είχε καλλιεργηθεί εντός του. Υποψιάστηκε πως ο Διαγωνισμός δεν σκόπευε άλλο από την επιλογή ενός νικητή, αχυράνθρωπου όπως λέμε, ενός ατόμου που δεν θα ενοχλούσε, ενός υποψηφίου που είχε επιλεγεί εξαρχής, και είχε συνεπώς υποστηριχτεί, εν αγνοία του βεβαίως, ώστε να λάβει τον τίτλο του νικητή. Το αδύνατο σημείο του θα πρέπει να ήταν η πεποίθηση της καλοσύνης του παπλώματος· η εταιρεία θα το λάβαινε υπόψη όσο θα της ήταν απαραίτητο. Υποψιάστηκε πως η αμφιβολία είχε κάνει εμφάνιση πρωί πρωί, τόσο νωρίς εντός της ανατέλλουσας μέρας. Την παραμέρισε ως υπερβολική, τράβηξε την κουρτίνα, αφήνοντας το φως να μπει. Μια όμορφη μέρα είχε ανατείλει. Δεν γινόταν να μην πείσει τον εαυτό του πως η νίκη του ήταν επιτυχία ευρύτερης σημασίας εντός της κοινωνίας· θα είχε λοιπόν συμμάχους.

Μπορούσε άραγε να σκεφτεί κάτι άλλο; Ναι. Σκεφτόταν πως δεν γινόταν να αποκλείσει ότι εκείνοι οι δύο τύποι αμφέβαλλαν για όσα δήλωνε, αμφέβαλλαν για τη διάρκεια εκείνων που δήλωνε, για την ανάγκη να χρησιμοποιήσουν, το συντομότερο δυνατό, εκείνα που δήλωνε – εν πάση περιπτώσει, δεν γινόταν να τον αρνηθούν.