Fractal

«Το πανηγύρι Της Αναλήψεως στο Κορωπί»

Γράφει [και ζει] η Μαίρη Πετρούλια //

 

 

Στο πανηγύρι του χωριού
εις Του Χριστού τη χάρη
Γλεντάνε και χορεύουνε
οι νέοι με καμάρι

Εκεί γεννιέται ο έρωτας
και σιγοτραγουδιέται
Και νιώθει εκείνος π’ αγαπά
ότι ξαναγεννιέται

Μετά την Κυριακή του Θωμά μέτραγα τις μέρες μία – μία πότε θα έρθει της Αναλήψεως να έρθει το πανηγύρι μας, πως το περίμενα! Χίλια δυο όνειρα έκανα τότε!

Τι όμορφα χρόνια Θεέ μου! Το πανηγύρι μας άρχιζε από την παραμονή, έκλεινε όλος ο κεντρικός δρόμος ασπρισμένος και γιορτινός, όλες οι πόρτες των καταστημάτων ήταν στολισμένες με φοίνικες και σκοίνα που μοσχομύριζαν από μακριά. Ο δρόμος από την Εκκλησία έως την έξοδο της πόλης γέμιζε από μικροπωλητές κάθε λογής που έστηναν τους πάγκους και τους φώτιζαν με λάμπες ασετιλίνης πουλώντας τις πραμάτειες τους χαλώντας τον κόσμο απ’ τις φωνές!

Στην έξοδο της πόλης σε μια αλάνα ερχόταν λούνα – πάρκ, οι κούνιες, οι σιδερένιες βαρκούλες που σε πήγαιναν στα ύψη τραβώντας το σχοινάκι τους βάζοντας στοίχημα με τους διπλανούς ποιος θα πάει πιο ψηλά….

Οι νοικοκυρές μαγείρευαν τα καλύτερα ψητά στο φούρνο με πατάτες, το παστίτσιο, το ραβανί, γιατι περίμεναν και τους «μουσαφιραίους» από την Αθήνα και την γύρω περιοχή, φίλους, συγγενείς και κουμπάρους…

Ακόμα ήταν τόπος συνάντησης και αντάμωμα των νέων με τελική κατάληξη την παντρειά, ήταν το «νυφοπάζαρο» γιατί τότε η επικοινωνία των νέων, λόγω των αυστηρών ηθών και εθίμων, ήταν δύσκολη.

 

 

Το πανηγύρι μας παλιά γνώρισε μεγάλες δόξες. Κάθε «μαγαζί» (καφενείο και ταβέρνα) έφερνε επώνυμη τραγουδίστρια ή τραγουδιστή γιατί υπήρχε ανταγωνισμός ποιος θα φέρει την καλύτερη, ποιός θα έχει τον περισσότερο κόσμο και ποιος θα κάνει την μεγαλύτερη είσπραξη!

Ήταν μια όαση στην καθημερινή βιοπάλη. Ο κόσμος χαιρόταν, γιόρταζε, πανηγύριζε…. τί ομορφιά!

Σήμερα όλα γίνονται από συνήθεια, ο κόσμος «μπούχτισε», τα αγαθά περίσσεψαν, η χαρά και η ευτυχία λιγόστεψαν, όλα τείνουν να αλλοιωθούν και να ισοπεδωθούν.

Είθε να ξαναγυρίσουμε λίγο πίσω για να μην χάσουμε τις ρίζες και τους δεσμούς μας από το παρελθόν, ένα παρελθόν με ηθικές και πνευματικές αξίες που εξακολουθεί να μιλά στις καρδιές μας. Ας είναι ένα στοίχημα από τους νεότερους να εξακολούθησει να γίνεται και να υπάρχει το πανηγύρι στο Κορωπί μας!

Η γιορτινή συνταγή μου σήμερα:

 

«Το ραβανί της μαμάς μου»

Υλικά:

  • 20 αυγά
  • 17 κουταλιές σιμιγδάλι
  • 3 κουταλιές αλεύρι
  • 1 φλιτζάνι ζάχαρη
  • Ξύσμα από ένα λεμόνι
  • 4 βανίλιες άρωμα

 

Σιρόπι:

  • 6 ποτήρια ζάχαρη
  • 7 ποτήρια νερό
  • Χυμό από μισό λεμόνι

 

Εκτέλεση:

  • Χτυπάμε τους κρόκους με την ζάχαρη, το ξύσμα και τις βανίλιες μέχρι να ασπρίσει
  • Τα ασπράδια μαρέγκα και ρίχνουμε εναλλάξ σιμιγδάλι, αλεύρι, μαρέγκα. ανακατεύοντας ελαφρά
  • Ψήνουμε στους 180° για μισή ώρα
  • Το σιρόπι το ρίχνουμε ζεστό μόλις βγει το γλυκό μας από το φούρνο

 

Καλή επιτυχία και Χρόνια Πολλά!

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top