Δεν είναι καθόλου άσχημο να είναι κανείς παγκάκι
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Εύα Ιεροπούλου «Το παγκάκι που ήθελε να γίνει βάρκα», εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου, εκδ. Μεταίχμιο, 2013
Η ιστορία δεν είναι σύνθετη. Αλλά είναι διδακτική. Ένα παγκάκι αρνείται τη φύση του και διεκδικεί μια θέση στη θάλασσα. Ο πόθος του είναι διακαής. Θα ‘θελε να είναι βάρκα. Αλλά αλίμονο αν γινόμαστε ό,τι θέλουμε στη ζωή. Τόσο απλά! Τόσο εύκολα! Η περιπέτεια που ξεκινά είναι αναπόφευκτη. Μοιραία μπλέκονται στην ιστορία ένα σεντόνι, ο άνεμος, τα ψάρια, μικρά και μεγάλα.
Ένα κόκκινο παγκάκι είναι ο ήρωας της Εύας Ιεροπούλου, ένα παγκάκι που προσωποποιείται, μιλά, αισθάνεται, επιθυμεί, ονειρεύεται, θυμώνει. Θα ‘ταν ωραίο να ακούγαμε έναν μονόλογο, δηλαδή σε πρώτο πρόσωπο να μας λέει την ιστορία του, αλλά και έτσι υπάρχει ενδιαφέρον και αγωνία για τη συνέχεια της ιστορίας.
Ζωντανοί, άμεσοι διάλογοι, ανάμεσα στους ήρωες. Πάει ο άνεμος να βοηθήσει, αλλά το παγκάκι δεν ξέρει να επιπλέει και εγκλωβίζεται στο βυθό ,όπου άπειρα ψάρια παρελαύνουν από κει, συζητάνε μαζί του και θέλουν να το οικειοποιηθούν ή να το χρησιμοποιήσουν. Μέχρι και ο μέγας καρχαρίας και ο επιβλητικός ξιφίας δείχνουν ενδιαφέρον. Θα καταφέρουν τα ψάρια να συνυπάρξουν μέσα στη διαφορετικότητά τους; Κι όμως, το πετυχαίνουν. Και σέβονται το ένα το άλλο στα ωράρια που έχουν θεσπίσει. Και η ζωή κυλά με ενδιαφέρον μέχρι που τούς τη διαταράσσουν οι δύο υπάλληλοι του δήμου που θέλουν να βγάλουν το παγκάκι στη στεριά. Τα επιχειρήματά τους είναι τρανταχτά. Η φύση είναι κάτι πολύ ισχυρό. Κι αν το ξύλο του σαπίσει από το νερό; Αυτό θα σημαίνει βέβαιο θάνατο.
Τα ψάρια επειδή αγαπούν δείχνουν κατανόηση, δεν κοιτάνε μόνο την καλοπέρασή τους. Τα ψάρια αντιλαμβάνονται το «πρέπον » και το «λογικό», αλλά βρίσκουν τρόπο να βλέπουν το παγκάκι. Κι αυτός ο τρόπος είναι άκρως συγκινητικός. Το παγκάκι που δεν του άρεσε ο εαυτό του και ήθελε να τον μετατρέψει σε κάτι άλλο παίρνει το μάθημά του: δεν είναι καθόλου άσχημο να είναι κανείς παγκάκι, αντίθετα είναι θετικό και ενδιαφέρον.
Εύα Ιεροπούλου
Εικονογράφος και συγγραφέας φαίνεται ότι συνεργάστηκαν όμορφα αφού «ήρθαν κι έδεσαν» λόγος και εικόνα. Ταξίδι στο όνειρο με περίσσια ζωντάνια. Είναι ωραίο κανείς να ονειρεύεται ακόμα κι αν τα όνειρά του είναι θερινής νυχτός. Είναι ωραίο να ξεφεύγει προς κάτι άλλο υπερβατικό, να κάνει ένα άνοιγμα στο καινούριο, ακολουθώντας το ένστικτό του. Η ζωή έχει πάντα τον τρόπο να παρεμβαίνει ωστόσο χωρίς να ρωτά κανέναν.
Όμορφο, παιχνιδιάρικο, φωτεινό παραμύθι με τέλος-έκπληξη που απευθύνεται στις πρώτες τάξεις του δημοτικού με καλογραμμένους διαλόγους, σεβασμό και τρυφερότητα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Γράφοντας, σκηνοθετώντας και ερμηνεύοντας τα πάθη του ήρωα
Γράφει ο Μάνος Κοντολέων // Θωμάς Κοροβίνης: «Μπέμπης», Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Άγρα Η παρουσία του Θωμά Κοροβίνη στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία είναι απόλυτα προσωποποιημένη -εννοώ πως τόσο η θεματική του όσο και οι τεχνικές αφήγησης που χρησιμοποιεί είναι με
Περισσότερα -
Μετάφραση | Μπέντζαμιν Ζεφανάια (1958 – 2023): Οι άνθρωποι πάντα θα χρειάζονται ανθρώπους
Μετάφραση- επιλογή: Δήμητρα Φιλιπποπούλου // Μετάφραση | Μπέντζαμιν Ζεφανάια (1958 – 2023) : Οι άνθρωποι πάντα θα χρειάζονται ανθρώπους Ο Μπέντζαμιν Ζεφανάια ήταν ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Βρετανούς συγγραφείς. Στιχουργός, ποιητής, ηθοποιός, ακτιβιστής, έφυγε
Περισσότερα -
Ένα συνέδριο για τον Καρυωτάκη
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου // “Πόρφυρας” 177-178, Κ.Γ. Καρυωτάκης, «Σύμβολα εμείναμε καιρών» – Τα Πρακτικά ενός Συνεδρίου Το λογοτεχνικό περιοδικό τη Κέρκυρας Πόρφυρας που ιδρύθηκε το 1980, εκδίδεται και διευθύνεται από τον Δημήτρη Κονιδάρη και τον Περικλή
Περισσότερα -
Πώς αλλάζει η σχέση μας με τα βιβλία;
Του Νίκου Τσούλια // Μακρύ το ταξίδι του ανθρώπου με το βιβλίο και πολυκύμαντες οι σχέσεις τους. Και δεν είναι μόνο οι μορφές του βιβλίου (πηλός, πάπυρος, περγαμηνή, χαρτί, ηλεκτρονική / ψηφιακή) που αλλάζουν τις ισορροπίες.
Περισσότερα -
23 Δεκεμβρίου – Τζουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Τζουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, γεννημένος σαν σήμερα το 1896 ήταν Ιταλός συγγραφέας. Έγραψε ένα και μοναδικό μυθιστόρημα, τον πασίγνωστο ”Γατόπαρδο”.Γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ιταλία, μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες, έγινε από τον Λουκίνο Βισκόντι μια
Περισσότερα -
Διήγημα fractal: “Το νησί”
Της Τζένης Μανάκη // Το καλοκαίρι τελείωσε κι εγώ έμενα με την ίδια αίσθηση μοναξιάς από την όποια πίστευα ότι θ’ απαλλαγώ, στην αρχή του. Ήρθα στο νησί, με την ελπίδα να ζήσω ό,τι άφησα
Περισσότερα -
Το ποίημα της εβδομάδας | Ελένη Χωρεάνθη «Επιστροφή»
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη // Ελένη Χωρεάνθη «Επιστροφή» Όλα τα φόρεσα κατάσαρκα μπαγάζια όνειρα και αποσκευές. Πήρα το πρώτο τρένο της γραμμής να συνεχίσω την απόδραση προς το λιμάνι, με το όραμα δεμένο στο νυφιάτικο δισάκι της
Περισσότερα
